01.11.23 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ: -
ତୁମେମାନେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ପରସ୍ପର ଭାଇ-ଭଉଣୀ, ସେଥିପାଇଁ ତୁମର ମନୋଭାବ ବହୁତ ଶୁଦ୍ଧ
ପବିତ୍ର ହେବା ଦରକାର ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
କେଉଁ
ପିଲାମାନଙ୍କର ବୁଝାଇବାରେ ବହୁତ ଭଲ ପ୍ରଭାବ ପଡିପାରିବ?
ଉତ୍ତର:-
ଯେଉଁମାନେ ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ପଦ୍ମଫୁଲ ସମାନ ପବିତ୍ର ରହୁଛନ୍ତି । ଏହିପରି ଅନୁଭବୀ ସନ୍ତାନମାନେ ଯଦି
କାହାକୁ ବୁଝାଇବେ ତେବେ ସେମାନଙ୍କ ବୁଝାଇବାରେ ବହୁତ ଭଲ ପ୍ରଭାବ ପଡିପାରିବ କାହିଁକି ନା ବିବାହ
କରି ମଧ୍ୟ ଅପବିତ୍ର ଭାବନା ଉତ୍ପନ୍ନ ନହେବା - ଏହା ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥିତି ଅଟେ । ଏଥିରେ
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବହୁତ-ବହୁତ ଖବରଦାର ମଧ୍ୟ ରହିବାକୁ ହେବ ।
ଗୀତ:-
ହମାରେ ତୀର୍ଥ
ନ୍ନ୍ୟାରେ ହୈ...
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ବାବା ଆସି
ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି କାହିଁକି ନା ପିଲାମାନେ ହିଁ ବାବାଙ୍କୁ ଜାଣିଛନ୍ତି । ପିଲା ତ ପିଲା
ହିଁ ଅଟନ୍ତି, ସବୁ ପିଲାମାନେ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ ଅଟନ୍ତି, ତେଣୁ ସେମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ,
ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ ପରସ୍ପର ଭାଇ-ଭଉଣୀ ଅଟନ୍ତି । ସମସ୍ତେ ଏକ ପିତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ତେଣୁ
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ ଯେ, ଆମେ ଆତ୍ମାମାନେ ପରସ୍ପର ଭାଇ-ଭଉଣୀ ଅଟୁ । ଏଠାରେ ସମସ୍ତେ
ଆତ୍ମା ରୂପରେ ଭାଇ-ଭାଇ ହିଁ ଅଟନ୍ତି । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଯେ, ଆମେ ଏକମାତ୍ର ଆଦି ପିତା
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ଏବଂ ଆତ୍ମାର ପିତା ଶିବବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ । ଆମେ ସବୁ ଶିବବାବାଙ୍କର ନାତି,
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ । ଧରିନିଅ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଲୌକିକ ସ୍ତ୍ରୀ ଅଛନ୍ତି, ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ
ପତ୍ନୀ ମଧ୍ୟ କହିଲେ ମୁଁ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାରୀ ଅଟେ ତେବେ ତାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ପିତା ପୁତ୍ରୀର ସମ୍ବନ୍ଧ
ହୋଇଗଲା ନା । ଯେପରି ଲୌକିକ ଭାଇ-ଭଉଣୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କୌଣସି ବିକାରୀ ଦୃଷ୍ଟି ନ ଥାଏ, ଆଜିକାଲି ତ
ସମସ୍ତେ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି, କାହିଁକି ନା ଏହି ଦୁନିଆ ହିଁ ବିକାରମୟ ହୋଇଯାଇଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ
ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ, ଆମେ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ ଅଟୁ, ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ପୋଷ୍ୟ ସନ୍ତାନ
ହୋଇଛୁ ତେଣୁ ଆମେ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ହୋଇଗଲୁ । ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ ଯେ, ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ମଧ୍ୟ ଦୁଇ ପ୍ରକାରର
ଅଛନ୍ତି । ସନ୍ନ୍ୟାସ ଅର୍ଥାତ୍ ପବିତ୍ର ରହିବା, ୫ ବିକାରକୁ ତ୍ୟାଗ କରିବା । ସେମାନେ ହେଲେ
ହଠଯୋଗୀ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ । ତାଙ୍କର ଡିପାର୍ଟମେଣ୍ଟ ହିଁ ଅଲଗା । ସେମାନେ ପ୍ରବୃତ୍ତିମାର୍ଗୀଙ୍କ ସହିତ
ସମ୍ପର୍କ ତୁଟାଇ ଦେଇଥା’ନ୍ତି, ତେଣୁ ତାଙ୍କର ନାମ ହଠଯୋଗୀ କର୍ମ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ । ତୁମମାନଙ୍କୁ
ବୁଝାଇ ଦିଆଯାଉଛି ଯେ, ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ଦେହର ସବୁ ସମ୍ବନ୍ଧକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ବାବାଙ୍କୁ ମନେ
ପକାଇବାକୁ ହେବ । ସେମାନେ ତ ଘର ଦ୍ୱାର ଛାଡି ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି, ମାମୁଁ, ଚାଚା, କାକା କେହି
ରହୁନାହାଁନ୍ତି । ଭାବୁଛନ୍ତି ଆମର ଏକମାତ୍ର ଭଗବାନ ହିଁ ସାଥୀ, ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇ,
ଜ୍ୟୋତିରେ ମିଶିଯିବାକୁ ହେବ । ଆମକୁ ନିର୍ବାଣଧାମ ଯିବାକୁ ହେବ । ତେଣୁ ତାଙ୍କର ବିଭାଗ ଏବଂ
ଜୀବନଶୈଳୀ ମଧ୍ୟ ଭିନ୍ନ । ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ତ କହୁଛନ୍ତି ସ୍ତ୍ରୀ ହେଲା ନର୍କର ଦ୍ୱାର ତେଣୁ ନିଆଁ
ଆଉ କପା ଏକତ୍ର ରହିପାରିବ ନାହିଁ । ତେଣୁ ଅଲଗା ରହିଲେ ହିଁ ଆମେ ପବିତ୍ର ରହିପାରିବୁ । ଡ୍ରାମା
ଅନୁସାରେ ସେମାନଙ୍କର ଧର୍ମ ହିଁ ଅଲଗା । ଏହି ସନ୍ନ୍ୟାସ ଧର୍ମ ଶଙ୍କରାଚାର୍ଯ୍ୟ ସ୍ଥାପନା
କରିଛନ୍ତି ତେଣୁ ସିଏ ହଠଯୋଗ, କର୍ମ ସନ୍ନ୍ୟାସ ଶିଖାଉଛନ୍ତି, ରାଜଯୋଗ ନୁହେଁ । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ
ଡ୍ରାମା ମଧ୍ୟ କ୍ରମାନୁସାରେ ନିର୍ମିତ ହୋଇଛି । ଶତକଡା ୧୦୦ ଭାଗ ବୁଦ୍ଧିବାନ ତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ
କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ । ତେବେ ମଧ୍ୟ କୁହାଯିବ ଯେ - କେହି ଶତକଡା ୧୦୦ ଭାଗ ବୁଦ୍ଧିବାନ ତ କେହି
ଶତକଡା ୧୦୦ ଭାଗ ବୁଦ୍ଧିହୀନ ଅଟନ୍ତି । ଏସବୁ ତ ରହିବ । ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ ଆମେ ମମ୍ମା-ବାବା
କହୁଛୁ ତେଣୁ ପରସ୍ପର ଭାଇ-ଭଉଣୀ ହୋଇଗଲୁ । ସେଥିପାଇଁ ଆମ ମଧ୍ୟରେ ବିକାରୀ ଦୃଷ୍ଟି ରହିବା ଉଚିତ୍
ନୁହେଁ । ଭାଇ-ଭଉଣୀ ପରସ୍ପର ବିବାହ କରିବା ନିୟମ ବିରୁଦ୍ଧ । ଘରେ ବାପା ଯଦି ଭାଇ-ଭଉଣୀ ମଧ୍ୟରେ
କୌଣସି ବିକାରୀ ଚାଲିଚଳଣି ଦେଖନ୍ତି ତେବେ ବାପାଙ୍କୁ ବହୁତ ଚିନ୍ତା ହୋଇଥାଏ । ପିତା ଚିନ୍ତା
କରିଥା’ନ୍ତି ଯେ, ଇଏ ଏଠାରେ କିପରି ଜନ୍ମ ହୋଇଛି, କେତେ କ୍ଷତି କରୁଛି, ଏହିପରି ସେମାନଙ୍କୁ
ବହୁତ ଗାଳି କରିଥା’ନ୍ତି । ପୂର୍ବରୁ ଏହିସବୁ କଥା ପ୍ରତି ବହୁତ ଧ୍ୟାନ ରଖୁଥିଲେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତ
ସଂସାର ୧୦୦ ଶତକଡା ତମଃପ୍ରଧାନ ହୋଇଯାଇଛି, ମାୟାର ବହୁତ ପ୍ରଭାବ ରହିଛି । ପରମପିତା
ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ସହିତ ମାୟାର ଏକଦମ୍ ଲଢେଇ ହେଉଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ଏମାନେ
ମୋର ସନ୍ତାନ ମୁଁ ଏମାନଙ୍କୁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ନେଇଯାଉଛି । ମାୟା କହୁଛି - ନା, ଏମାନେ ମୋର ସନ୍ତାନ,
ମୁଁ ଏମାନଙ୍କୁ ନର୍କକୁ ନେଇଯିବି । ଏଠାରେ ତ ତୁମେ ଧର୍ମରାଜ ବାବାଙ୍କ ସାଥିରେ ଅଛ । ତେଣୁ
ଯେଉଁମାନେ ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ପବିତ୍ର ରହୁଛନ୍ତି ସେମାନେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବହୁତ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝାଇବା
ଦରକାର ଯେ, ଆମେ କିପରି ଏକତ୍ର ରହି ପବିତ୍ର ରହୁଛୁ । ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ପବିତ୍ର ରହିବାର ଯେଉଁ
କର୍ମ ହଠଯୋଗୀ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ମଧ୍ୟ କରିପାରିଲେ ନାହିଁ ତାହା ବାବା କରାଉଛନ୍ତି ।
ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ କେବେ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ବିବେକାନନ୍ଦଙ୍କ ପୁସ୍ତକରେ ରାଜଯୋଗର ନାମ
ରହିଛି । କିନ୍ତୁ ନିବୃତ୍ତିମାର୍ଗୀ ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ରାଜଯୋଗ ଶିଖାଇପାରିବେ ନାହିଁ । ଗୃହସ୍ଥରେ
ରହି ପବିତ୍ର ରହୁଥିବା ଆତ୍ମାମାନେ ବୁଝାଇଲେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ହୃଦୟକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିବ । ବାବା
ଖବରକାଗଜରେ ଦେଖିଥିଲେ, ଦିଲ୍ଲୀରେ ବୃକ୍ଷ ସମ୍ବନ୍ଧରେ କିଛି ସମ୍ମିଳନୀ ହେଉଥିଲା । ତେବେ ଏ
ସମ୍ବନ୍ଧରେ ସେମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବା ଦରକାର ଯେ ତୁମେମାନେ ଜଙ୍ଗଲର ଗଛ ପାଇଁ ତ ବହୁତ ଚିନ୍ତା କରୁଛ
କିନ୍ତୁ ଏହି ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କ ବଂଶାନୁକ୍ରମେ ବୃକ୍ଷ ବିଷୟରେ କେବେ ଖିଆଲ କରିଛ କି ଏହାର କିପରି
ଉତ୍ପତ୍ତି ଏବଂ ପାଳନା ହେଉଛି ।
କିନ୍ତୁ ପିଲାମାନେ ଏତେ
ବିଶାଳବୁଦ୍ଧି ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇନାହାଁନ୍ତି । ଏତେ କଥାକୁ ଧ୍ୟାନ ମଧ୍ୟ ଦେଉନାହାଁନ୍ତି । କିଛି ନା
କିଛି ବେମାରୀ ଲାଗି ରହିଛି । ଲୌକିକ ଘରେ ମଧ୍ୟ ଭାଇ-ଭଉଣୀମାନଙ୍କ ଭିତରେ କେବେ ବିକାରୀ ଭାବନା
ଆସିନଥାଏ । ଏଠାରେ ତ ତୁମେ ସମସ୍ତେ ବାବାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଭାଇ-ଭଉଣୀ, ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ ଅଟ ।
ଯଦି ବିକାରୀ ଭାବନା ଆସିଲା ତେବେ ଏହାକୁ କ’ଣ କହିବା? ଯେଉଁମାନେ ନର୍କରେ ରହୁଛନ୍ତି
ସେମାନଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ହଜାରେ ଗୁଣ ବିକାରୀ ବୋଲି ଗଣନା କରାଯିବ । ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କ ଉପରେ ବହୁତ
ଦାୟିତ୍ୱ ରହିଛି । ଯେଉଁମାନେ ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ପବିତ୍ର ରହୁଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଏହା ବହୁତ
ମେହନତର କଥା । ଦୁନିଆ ଏହି କଥାକୁ ଜାଣିନାହିଁ । ବାବା ଆସୁଛନ୍ତି, ପବିତ୍ର କରିବା ପାଇଁ ତେଣୁ
ପିଲାମାନେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରିବେ, କାହିଁକି ନା ରାକ୍ଷୀ ବାନ୍ଧିଛନ୍ତି । ତେବେ
ଏଥିପାଇଁ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ହେବ । ବିବାହ କରି ପବିତ୍ର ରହିବା, ଏହା ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥିତି
ଅଟେ । ତେଣୁ ବୁଦ୍ଧି ଟିକିଏ ହେଲେ ବି ହଲଚଲ ହେବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ବିବାହ ହୋଇଗଲେ ବିକାରୀ
ହୋଇଯାଇଥା’ନ୍ତି । ବାବା ଆସି ଆମକୁ ଏହି ବିକରୀପଣିଆରୁ ମୁକ୍ତ କରୁଛନ୍ତି । ଦ୍ରୈାପଦୀଙ୍କ କଥା
ମଧ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରରେ ରହିଛି । ତେବେ ଏ କଥାରେ ତ କିଛି ରହସ୍ୟ ଅଛି ନା । ଏହି ଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି ସବୁ
ଡ୍ରାମାରେ ତ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ରହିଛି - ଯାହା କିଛି ବିତିଯାଇଛି, ସେ ସବୁ ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ
ଥିଲା, ଏହାର ପୁନରାବୃତ୍ତି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ହେବ । ଜ୍ଞାନମାର୍ଗ ଏବଂ ଭକ୍ତିମାର୍ଗ ମଧ୍ୟ
ଡ୍ରାମାରେ ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ରହିଛି । ତୁମେ ଏବେ ବିଶାଳ ବୁଦ୍ଧି ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇଗଲଣି । ଶ୍ରୀମତକୁ
ପାଳନ କରୁଥିବା ମୁଖ୍ୟ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କର ବୁଦ୍ଧି ଅବିନାଶୀ ବାବାଙ୍କର ବୁଦ୍ଧି ସହ ସମାନ ହୋଇଥାଏ ।
ଏଠାରେ ଢେର ସନ୍ତାନ ଅଛନ୍ତି । ଜଣାନାହିଁ, ବର୍ତ୍ତମାନ କେତେ ସନ୍ତାନ ଥିବେ । କିନ୍ତୁ ଯେ
ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବ୍ରାହ୍ମଣ-ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନ ହୋଇଛନ୍ତି ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମ୍ପତ୍ତି ପାଇପାରିବେ ନାହିଁ ।
ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମାବଂଶୀ ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଇ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ଅଥବା ବିଷ୍ଣୁବଂଶୀ ହେବ । ବର୍ତ୍ତମାନ
ତୁମେମାନେ ଶିବବଂଶୀ ହୋଇଛ । ଶିବ ହେଉଛନ୍ତି ଜେଜେବାପା, ବ୍ରହ୍ମା ହେଉଛନ୍ତି ପିତା । ତେଣୁ
ସମସ୍ତ ପ୍ରଜାଙ୍କର ପିତା ତ’ ଜଣେ ହେବେ ନା । ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ, ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ରୂପୀ ବୃକ୍ଷର
ବୀଜ ମଧ୍ୟ ରହିଛି । ସେହି ବୃକ୍ଷର ପ୍ରଥମ ମନୁଷ୍ୟ ବି ଅଛନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ଆଦି ମନୁଷ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି
। ତେବେ ଏହି ଆଦି ମନୁଷ୍ୟ କିଏ? ବ୍ରହ୍ମା ହିଁ ହେବେ ନା । ବ୍ରହ୍ମା ଏବଂ ସରସ୍ୱତୀ - ଏମାନଙ୍କୁ
ଆଦି ରୂପେ ଗଣନା କରାଯିବ । ଏ କଥା ବୁଝିବା ପାଇଁ ବୁଦ୍ଧି ବହୁତ ବିଶାଳ ହେବା ଦରକାର । ହେ
ପରମପିତା, ହେ ଈଶ୍ୱର ପିତା ଏ କଥା ଆତ୍ମା ହିଁ କହିଥାଏ । ଆତ୍ମା କହୁଛି ନା, ବାବା ସମସ୍ତଙ୍କର
ରଚୟିତା ଅଟନ୍ତି । ତେଣୁ ବାବା ସର୍ବୋଚ୍ଚ ହେଲେ ନା । ଏହା ପରେ ପୁଣି ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିକୁ ଦେଖିବା
। ଏହି ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିରେ ସବୁଠାରୁ ଉଚ୍ଚରେ କାହାକୁ ରଖିବା? ପ୍ରଜାପିତା । ତେବେ ଏ କଥା
ବୁଝିପାରିବେ ଯେ ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟିରୂପୀ ବୃକ୍ଷର ମୁଖ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି ବ୍ରହ୍ମା । ଶିବ ତ
ଆତ୍ମାମାନଙ୍କର ପିତା, ତେଣୁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର ରଚୟିତା ବୋଲି କୁହାଯାଇପାରିବ ।
କିନ୍ତୁ ସିଏ କାହାର ମତରେ ରଚନା କରୁଛନ୍ତି? ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ମୁଁ ହିଁ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ପୋଷ୍ୟ
କରୁଛି । ନୂଆ ବ୍ରହ୍ମା ପୁଣି କେଉଁଠାରୁ ଆସିବେ? ବହୁତ ଜନ୍ମର ଅନ୍ତିମ ଜନ୍ମରେ ମୁଁ ଏହାଙ୍କର (ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର)
ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛି । ମୁଁ ଏହାଙ୍କର ନାମ ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମା ରଖୁଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ
ତୁମେମାନ ଜାଣିଛ, ବାସ୍ତବରେ ଆମେ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ । ଶିବବାବାଙ୍କଠାରୁ ଜ୍ଞାନ ନେଉଛୁ
। ଆମେ ବାବାଙ୍କଠାରୁ ପବିତ୍ରତା, ସୁଖ, ଶାନ୍ତି, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ, ସମ୍ପତ୍ତି ନେବାକୁ ଆସିଛୁ ।
ଭାରତରେ ଆମେ ହିଁ ସର୍ବଦା ସୁଖୀ ଥିଲୁ ଏବେ ନାହୁଁ, ପୁଣି ଥରେ ବାବା ଆମକୁ ସେହି ସମ୍ପତ୍ତି
ଦେଉଛନ୍ତି । ପିଲାମାନେ ଜାଣିଛନ୍ତି, ପ୍ରଥମ କଥା ହେଲା ପବିତ୍ରତା । ରାକ୍ଷୀ କାହାକୁ ବନ୍ଧା
ଯାଇଥାଏ? ଯେଉଁମାନେ ଅପବିତ୍ର ହେଉଛନ୍ତି ସେମାନେ ପବିତ୍ର ରହିବା ପାଇଁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା କରୁଛନ୍ତି ।
ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି - ଏହା ବହୁତ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥିତି । ପ୍ରଥମରୁ ଯେଉଁମାନେ ଯୁଗଳ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି
ସେମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ - ଆମେ କିପରି ଭାଇ-ଭଉଣୀ ହୋଇ ରହୁଛୁ । ହଁ, ଏହି ସ୍ଥିତି ଗଢ଼ିବା
ପାଇଁ ସମୟ ଲାଗିଥାଏ । ପିଲାମାନେ ଲେଖୁଛନ୍ତି ମଧ୍ୟ ମାୟାର ତୋଫାନ ବହୁତ ଆସୁଛି । ତେଣୁ ଗୃହସ୍ଥରେ
ରହି ପବିତ୍ର ରହୁଥିବା ପିଲାମାନେ ଭାଷଣ କଲେ ବହୁତ ଭଲ କାହିଁକି ନା ଏହା ହେଉଛି ନୂଆ କଥା । ଏହା
ହିଁ ହେଉଛି ସ୍ୱ-ରାଜଯୋଗ । ଏଥିରେ ସନ୍ନ୍ୟାସ ମଧ୍ୟ ସମାହିତ ହୋଇ ରହିଛି । ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ମଧ୍ୟ
ଆମେ ଜୀବନମୁକ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ସଦ୍ଗତିକୁ ପାଇବୁ । ବର୍ତ୍ତମାନ ତ ଜୀବନ ବନ୍ଧନ ଅଟେ । ତୁମର ହେଉଛି
ସ୍ୱରାଜ୍ୟ ପଦ । ସ୍ୱକୁ ରାଜ୍ୟ ଦରକାର, ବର୍ତ୍ତମାନ ‘ସ୍ୱ’ ଅର୍ଥାତ୍ ଆତ୍ମାର ରାଜ୍ୟ ନାହିଁ ।
ଆତ୍ମା କହୁଛି ମୁଁ ରାଜା ଥିଲି, ରାଣୀ ଥିଲି, ଏବେ ବିକାରୀ କାଙ୍ଗାଳ ହୋଇଯାଇଛି, ମୋ ପାଖରେ କୌଣସି
ଗୁଣ ନାହିଁ । ଏକଥା ଆତ୍ମା କହୁଛି ନା । ତେଣୁ ନିଜକୁ ଆତ୍ମା, ପରମପିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କର ସନ୍ତାନ
ଭାବିବାକୁ ହେବ । ଆମେ ଆତ୍ମା ପରସ୍ପର ଭାଇ-ଭାଇ, ତେଣୁ ନିଜ ଭିତରେ ବହୁତ ସ୍ନେହ ରହିବା ଦରକାର ।
ଆମେ ସାରା ଦୁନିଆକୁ ସ୍ନେହମୟ କରୁଛୁ । ରାମରାଜ୍ୟରେ ତ ବାଘ-ଛେଳି ଏକତ୍ର ପାଣି ପିଉଥିଲେ, କେବେ
ବି ଲଢେଇ କରୁ ନ ଥିଲେ ତେଣୁ ତୁମେମାନେ କେତେ ସ୍ନେହୀ ହେବା ଦରକାର । ସେହି ଅବସ୍ଥା ଧୀରେ ଧୀରେ
ଆସିବ । ବହୁତ ଲଢେଇ କରୁଛନ୍ତି ନା । ପାର୍ଲିଆମେଣ୍ଟରେ ମଧ୍ୟ ଲଢେଇ କରୁଛନ୍ତି । ସେଠାରେ ମଧ୍ୟ
ପରସ୍ପରକୁ ଚଉକି ଉଠାଇ ମାରିବାରେ ଲାଗିପଡୁଛନ୍ତି । ତାହା ତ ଆସୁରୀ ସଭା ଅଟେ । ତୁମର ଏହା
ଈଶ୍ୱରୀୟ ସଭା ତେଣୁ କେତେ ନିଶା ରହିବା ଦରକାର । ପରନ୍ତୁ ଏହା ଏକ ସ୍କୁଲ ଅଟେ । ପାଠପଢାରେ କେହି
ଶୀର୍ଷକୁ ଚାଲିଯାଆନ୍ତି ତ’ କେହି ଢିଲା ହୋଇଯାଇଥା’ନ୍ତି । ସେହିପରି ଏହା ମଧ୍ୟ ଏକ ବିଚିତ୍ର
ସ୍କୁଲ ଅଟେ, ସେହି ସ୍କୁଲରେ ତ ଅଲଗା-ଅଲଗା ଶିକ୍ଷକ ଥା’ନ୍ତି କିନ୍ତୁ ଏଠାରେ ସ୍କୁଲ ଗୋଟିଏ ଏବଂ
ସ୍କୁଲ ଶିକ୍ଷକ ଜଣେ । ଆତ୍ମା ଶରୀର ଧାରଣ କରି ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥାଏ । ଆତ୍ମାକୁ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଇଥାଏ,
ଆମେ ଆତ୍ମା ଶରୀର ଦ୍ୱାରା ପାଠ ପଢୁଛୁ । ଏତେ ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ରହିବାକୁ ପଡିବ । ଆମେ ସବୁ
ଆତ୍ମା, ବାବା ତ ପରମାତ୍ମା ଅଟନ୍ତି । ଏହି କଥା ସାରା ଦିନ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବା ଉଚିତ୍ । କିନ୍ତୁ
ଦେହ-ଅଭିମାନ ଆସିବା ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଭୁଲ୍ ହୋଇଯାଉଛି । ବାବା ବାରମ୍ବାର କହୁଛନ୍ତି ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ
ହୁଅ । ଦେହ-ଅଭିମାନୀ ହେଲେ ମାୟାର ଆକ୍ରମଣ ହେବ । ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟ ବହୁତ ଉଚ୍ଚ । କେତେ ବିଚାର ସାଗର
ମନ୍ଥନ କରିବାକୁ ପଡୁଛି । ରାତ୍ରିରେ ହିଁ ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ ହୋଇପାରିବ । ଏହିପରି ବିଚାର ସାଗର
ମନ୍ଥନ କରି-କରି ବାବାଙ୍କ ଭଳି ହୋଇଯିବ ।
ତୁମମାନଙ୍କୁ ବୁଦ୍ଧିରେ
ସମସ୍ତ ଜ୍ଞାନକୁ ଧାରଣ କରିବାକୁ ହେବ । ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି ରାଜଯୋଗ ଶିଖିବାକୁ ହେବ । ସବୁକିଛି
ବୁଦ୍ଧିର କାମ । ବୁଦ୍ଧିରେ ଧାରଣା ହୋଇଥାଏ । ଗୃହସ୍ଥିମାନଙ୍କୁ ତ ବହୁତ ପରିଶ୍ରମ କରିବାକୁ ହେବ
। ଆଜିକାଲି ତ ତମଃପ୍ରଧାନ ହୋଇଥିବା ଯୋଗୁଁ ବହୁତ ବିକାରୀ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ମାୟା ସମସ୍ତଙ୍କୁ
ହରାଇ ଦେଇଛି । ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ ନିଜର ଅଧିନ କରିଦେଉଛି । ବାବା ଆମକୁ ମାୟା ରୂପୀ ଅଜଗର କବଳରୁ
ଉଦ୍ଧାର କରିବା ପାଇଁ ଆସୁଛନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଉଦ୍ଧାର କରିବା ବହୁତ ମୁସକିଲ୍ ହେଉଛି । ଯେଉଁମାନେ
ଗୃହସ୍ଥରେ ରହିଛନ୍ତି ସେମାନଙ୍କୁ ଏହି ଚମତ୍କାର କରି ଦେଖାଇବାକୁ ହେବ । ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ ଯେ, ଏହା
ଆମର ରାଜଯୋଗ ଅଟେ । ଆମେ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର-କୁମାରୀ ରୂପେ କାହିଁକି ପରିଚୟ ଦେଉଛୁ? ଏହି
ପ୍ରହେଳିକାକୁ ବୁଝି ପୁଣି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବାକୁ ହେବ । ବାସ୍ତବରେ ତୁମେମାନେ ମଧ୍ୟ
ବ୍ରହ୍ମାକୁମାର କୁମାରୀ ଅଟ । ପ୍ରଜାପିତା ବ୍ରହ୍ମା ତ ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରୁଛନ୍ତି ।
ଆଦିଦେବଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ନୂଆ ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରୁଛନ୍ତି । ବାସ୍ତବରେ ସତ୍ୟଯୁଗର ପ୍ରଥମ ସନ୍ତାନଙ୍କୁ
ହିଁ ନୂଆ ବୋଲି କୁହାଯିବ । ଏହା କେତେ ଖୁସିର କଥା । ସେଠାରେ ତ ଖୁସିର ବାଦ୍ୟ ବାଜିବ । ସେଠାରେ
ଆତ୍ମା ଏବଂ ଶରୀର ଉଭୟ ପବିତ୍ର ରହିଥାଏ । ଏଠାରେ ତ ବର୍ତ୍ତମାନ ବାବା ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଶରୀରରେ
ପ୍ରବେଶ କରିଛନ୍ତି । ଏହି ବ୍ରହ୍ମାବାବା ପବିତ୍ର ନୁହଁନ୍ତି, ପୁରୁଣା ଶରୀରରେ ପ୍ରବେଶ କରି ବାବା
ତାଙ୍କୁ ନୂଆ କରୁଛନ୍ତି । ବାବା ଏଠାରେ ପୁରୁଣା ଜିନିଷକୁ ନୂଆ କରୁଛନ୍ତି । ତେବେ ନୂଆ ମନୁଷ୍ୟ
କାହାକୁ କହିବା? କ’ଣ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ କହିବା? ଏହା ବୁଦ୍ଧିର କାମ । ସେମାନେ କ’ଣ ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ,
ଆଦମ୍ ଇଭ୍ କିଏ? ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ହିଁ ନୂଆ ମନୁଷ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ସିଏ ହିଁ ପୁଣି ପୁରୁଣା ମନୁଷ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମା
ହେଉଛନ୍ତି । ମୁଁ ପୁଣି ପୁରୁଣା ମନୁଷ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କୁ ନୂଆ ମନୁଷ୍ୟ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ କରୁଛି । ନୂଆ
ଦୁନିଆରେ ନୂଆ ମନୁଷ୍ୟ ଦରକାର ନା । ସେମାନେ କେଉଁଠାରୁ ଆସିବେ? ନୂଆ ମନୁଷ୍ୟ ତ ସତ୍ୟଯୁଗର
ରାଜକୁମାର ଅଟନ୍ତି । ତାଙ୍କୁ ହିଁ ପବିତ୍ର କୁହାଯାଉଛି । ଇଏ ତ ଶ୍ୟାମଳ ଅପବିତ୍ର ଅଟନ୍ତି,
ସେଥିପାଇଁ ଇଏ ନୂଆ ମନୁଷ୍ୟ ନୁହଁନ୍ତି । ସେହି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ହିଁ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଇ ଏବେ ଅନ୍ତିମ
ଜନ୍ମରେ ଅଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ପୁଣି ବାବା ପୋଷ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି । ପୁରୁଣାକୁ ନୂଆ କରୁଛନ୍ତି, ଏହା
ବୁଝିବା ପାଇଁ ବଡ ରହସ୍ୟଯୁକ୍ତ କଥା । ତେଣୁ ନୂଆରୁ ପୁରୁଣା, ପୁରୁଣାରୁ ନୂଆ, ଶ୍ୟାମଳରୁ ସୁନ୍ଦର,
ସୁନ୍ଦରରୁ ଶ୍ୟାମଳ ହେଉଛନ୍ତି । ଯିଏ ସବୁଠାରୁ ପୁରୁଣା ସିଏ ପୁଣି ସବୁଠାରୁ ନୂଆ ହେଉଛନ୍ତି ।
ତୁମେମାନେ ଜାଣିଛ, ବାବା ଆମର ନବକଳେବର କରି ନୂଆ କରୁଛନ୍ତି, ଏ ସବୁ ବୁଝିବାର କଥା । ନିଜର
ଅବସ୍ଥାକୁ ମଧ୍ୟ ଗଢିବାକୁ ହେବ । କୁମାର-କୁମାରୀ ତ ପବିତ୍ର ଅଟନ୍ତି । ବାକି ଆମେ ଗୃହସ୍ଥରେ ରହି
ପଦ୍ମଫୁଲ ସମାନ, ସ୍ୱଦର୍ଶନ ଚକ୍ରଧାରୀ ହେଉଛୁ । ବିଷ୍ଣୁବଂଶୀମାନଙ୍କୁ ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ ହେବାର
ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ । ପୁରୁଣା ମନୁଷ୍ୟମାନେ ହିଁ ତ୍ରିକାଳଦର୍ଶୀ ହେଉଛନ୍ତି । ଏହା କେତେ କତୁକିଆ
ଗୁହ୍ୟ କଥା ଅଟେ । ପୁରୁଣା ମନୁଷ୍ୟ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ନେଇ ନୂଆ ମନୁଷ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି । ବାବା ବୁଝାଉଛନ୍ତି
ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନଙ୍କର ହଠଯୋଗ, ତୁମର ରାଜଯୋଗ ଅଟେ । ରାଜଯୋଗ ଅର୍ଥାତ୍ ସ୍ୱର୍ଗର ରାଜତ୍ୱ ।
ସନ୍ନ୍ୟାସୀମାନେ ତ କହୁଛନ୍ତି - ସଂସାରର ସୁଖ କାକ ବିଷ୍ଠା ସମାନ । ସେଥିପାଇଁ ଘୃଣା କରୁଛନ୍ତି ।
ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ନାରୀମାନେ ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗର ଦ୍ୱାର ଅଟନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ମାତାମାନଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନର
କଳଷ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇଛି । ତେଣୁ ପ୍ରଥମେ ବୁଝାଅ ଶିବାୟ ନମଃ, ଭଗବାନୁବାଚ । ତୁମର ଆବାଜ
ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହେବା ଦରକାର । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହଭରାସ୍ମୃତି ଏବଂ ସୁପ୍ରଭାତ୍ ।
ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ଆମେ ସବୁ
ଆତ୍ମା ରୂପରେ ଭାଇ-ଭାଇ, ଏହି ନିଶ୍ଚୟ ଦ୍ୱାରା ପବିତ୍ରତାର ବ୍ରତକୁ ପାଳନ କରି ପରସ୍ପର ସହିତ
ବହୁତ ସ୍ନେହରେ ରହିବାକୁ ହେବ । ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସ୍ନେହୀ କରିବାକୁ ହେବ ।
(୨) ବିଶାଳବୁଦ୍ଧି ହୋଇ
ଜ୍ଞାନର ଗୁହ୍ୟ ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝିବାକୁ ହେବ । ବିଚାର ସାଗର ମନ୍ଥନ କରିବାକୁ ହେବ । ମାୟାର ଆକ୍ରମଣରୁ
ସୁରକ୍ଷିତ ରହିବା ପାଇଁ ଦେହୀ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ରହିବାର ଅଭ୍ୟାସ କରିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ଜ୍ଞାନ ଅମୃତର
ବର୍ଷା ଦ୍ୱାରା ମହାନ ହେଉଥିବା ମରଜୀବା ଜୀବନଧାରୀ ହୁଅ ।
ତୁମମାନଙ୍କ ଉପରେ
ବାବାଙ୍କର ବର୍ଷା କରି ତୁମକୁ ମୃତତୁଲ୍ୟ ଅବସ୍ଥାରୁ ମହାନ କରିଦେଇଛନ୍ତି । ଜଳୁଥିବା ଚିତାଗ୍ନିରୁ
ଉଠାଇ ମରଜୀବା ଜୀବନଧାରୀ କରିଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଜ୍ଞାନମୃତ ପାନ କରାଇ ଅମର କରିଦେଇଛନ୍ତି । ଲୋକମାନେ
କହୁଛନ୍ତି ଭଗବାନ ମୃତବ୍ୟକ୍ତିକୁ ମଧ୍ୟ ଜୀବନ୍ତ କରିଦିଅନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କିପରି କରିଥାଆନ୍ତି ଏକଥା
ଜାଣିନାହାଁନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଏବେ ତୁମେମାନେ ଖୁସି ହେଉଛ ବା ଦେହ-ଅଭିମାନ କାରଣରୁ ପୂର୍ବରୁ
ଯେଉଁଭଳି ମୃତତୁଲ୍ୟ ଜୀବନ ବିତାଉଥିଲେ ଏବେ ସେହି ମୃତତୁଲ୍ୟ ଜୀବନରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ମହାନ ହୋଇଯାଇଛ
।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଧର୍ମରେ ସ୍ଥିତ
ହୋଇ କର୍ମ କରୁଥିବା ଆତ୍ମମାନେ ହିଁ ଧର୍ମାତ୍ମା ଅଟନ୍ତି ।