01.07.25 Morning Odia Murli Om Shanti BapDada Madhuban
“ମିଠେ ବଚ୍ଚେ:- ତୁମ
ବୁଦ୍ଧିରେ ଏବେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜ୍ଞାନର ସାରାଂଶ ରହିଛି, ସେଥିପାଇଁ ତୁମକୁ ଚିତ୍ର ଆଦିର ମଧ୍ୟ
ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ, ତୁମେ ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଅ ଏବଂ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରାଇ ଦିଅ ।”
ପ୍ରଶ୍ନ:-
ଶେଷ ସମୟରେ
ତୁମମାନଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ କେଉଁ ଜ୍ଞାନ ରହିଥିବ?
ଉତ୍ତର:-
ସେ ସମୟରେ ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବ ଯେ ଏବେ ଆମେ ଘରକୁ ଫେରି ଯାଉଛୁ । ପୁଣି ସେଠାରୁ ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ରରେ
ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ଆସିବୁ । ଧୀରେ-ଧୀରେ ସିଢିରେ ତଳକୁ ଖସିବୁ, ବାବା ପୁଣି ଆମକୁ ଉପରକୁ ଉଠାଇବା
ପାଇଁ ଆସିବେ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ ପ୍ରଥମେ ଆମେ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ଥିଲୁ ପୁଣି ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ହେଲୁ.....
ଏଥିରେ ଚିତ୍ର ଆଦିର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ ।
ଓମ୍ ଶାନ୍ତି ।
ପିଲାମାନେ,
ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ ହୋଇ ବସିଛ? ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ଅର୍ଥାତ୍ ନିଜର ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଜନ୍ମର
ଜ୍ଞାନ ରହିଛି । ବିରାଟ ରୂପର ଚିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଅଛି ନା । ଏହାର ଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ପିଲାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ଅଛି
ଯେ କିପରି ଆମେ ୮୪ ଜନ୍ମ ନେଉଛୁ । ବ୍ରହ୍ମଲୋକରୁ ପ୍ରଥମେ ଦେବୀ-ଦେବତା ଧର୍ମରେ ଆସିଥାଉ । ଏହି
ଜ୍ଞାନ ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିଛି, ଏଥିରେ ଚିତ୍ର ଆଦିର କୌଣସି ଦରକାର ନାହିଁ । ଆମକୁ କୌଣସି ଚିତ୍ର ଆଦିକୁ
ସ୍ମରଣ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ । ଶେଷ ସମୟରେ କେବଳ ଏହା ହିଁ ସ୍ମୃତି ରହିବ ଯେ ମୁଁ ଆତ୍ମା ଅଟେ,
ବ୍ରହ୍ମଲୋକ ନିବାସୀ, ଏଠାରେ ଆମର ଅଭିନୟ ଚାଲିଛି । ଏକଥା ଭୁଲିଯିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ଏହା
ମନୁଷ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ଚକ୍ରର ହିଁ କଥା ଏବଂ ବହୁତ ସରଳ କଥା । ଏଥିରେ ଚିତ୍ର ଆଦିର ବିଲ୍କୁଲ୍
ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ କାହିଁକି ନା ଏହି ଚିତ୍ର ଆଦି ସବୁ ଭକ୍ତିମାର୍ଗର ବସ୍ତୁ ଅଟେ । ଜ୍ଞାନ ମାର୍ଗରେ
ତ ପାଠପଢା ରହିଛି । ପାଠପଢାରେ ଚିତ୍ର ଆଦିର ଦରକାର ନାହିଁ । ଏହି ଚିତ୍ରକୁ କେବଳ ସଂଶୋଧନ
କରାଯାଇଛି । ଯେପରି ସେମାନେ କହିଥାନ୍ତି ଯେ ଗୀତାର ଭଗବାନ ହେଉଛନ୍ତି ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ । ଆମେ କହୁଛୁ
ଶିବ ଅଟନ୍ତି । ଏହା ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ୱାରା ବୁଝିବାର କଥା ଅଟେ । ବୁଦ୍ଧିରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ରହିଛି,
ଯେ ମୁଁ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଲଗାଇଛି । ଏବେ ଆମକୁ ପବିତ୍ର ହେବାର ଅଛି । ପବିତ୍ର ହୋଇ, ପୁଣି ନୂଆ
କରି ଆରମ୍ଭ କରିବୁ । ଏହି ସାରାଂଶକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ରଖିବାକୁ ହେବ । ଯେପରି ବାବାଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି
ଯେ ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳ କିମ୍ବା ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର କିପରି ଘୂରିଥାଏ, ସେହିପରି ତୁମର ବୁଦ୍ଧିରେ
ଅଛି ଯେ ପ୍ରଥମେ ଆମେ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ ପୁଣି ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ ହେଉଛୁ । ଚିତ୍ର ଆଦିର ଦରକାର ନାହିଁ ।
କେବଳ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ ଏହା ତିଆରି କରାଯାଇଛି । ଜ୍ଞାନମାର୍ଗରେ ତ ବାବା କେବଳ
କହୁଛନ୍ତି - ମନମନାଭବ । ଯେପରି ଏହି ଚତୁର୍ଭୁଜର ଚିତ୍ର, ରାବଣର ଚିତ୍ର, ଏ ସବୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ
ଦେଖାଇବାକୁ ପଡିଥାଏ । ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ତ ଯଥାର୍ଥ ଜ୍ଞାନ ରହିଛି । ତୁମେ ବିନା ଚିତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ
ବୁଝାଇପାରିବ । ତୁମର ବୁଦ୍ଧିରେ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ଅଛି । ଚିତ୍ର ଦ୍ୱାରା ବୁଝାଇବା ସହଜ ହେଉଛି,
ନଚେତ୍ ଏହାର ଦରକାର ନାହିଁ । ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି ଯେ ପ୍ରଥମେ ଆମେ ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ କୂଳର ଥିଲୁ, ପୁଣି
ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ କୂଳର ହେଲୁ । ସେଠାରେ ବହୁତ ସୁଖ ଅଛି, ଯାହାକୁ ସ୍ୱର୍ଗ କୁହାଯାଉଛି, ଏହି କଥା
ଚିତ୍ର ଦ୍ୱାରା ବୁଝାଇଥା’ନ୍ତି । ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ତ ବୁଦ୍ଧିରେ ଏହି ଜ୍ଞାନ ରହିବ । ଏବେ ଆମେ ଘରକୁ
ଯାଉଛୁ, ପୁଣି ଆସି ଚକ୍ର ଲଗାଇବୁ । ସିଢି ଉପରେ ବୁଝାଯାଉଛି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ
ବୁଝିଯିବା ସହଜ ହୋଇଯିବ । ତୁମ ବୁଦ୍ଧିରେ ମଧ୍ୟ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଜ୍ଞାନ ରହିଛି ଯେ କିପରି ଆମେ
ସିଢିରୁ ତଳକୁ ଖସୁଛୁ । ପୁଣି ବାବା ଆରୋହଣ କଳାକୁ ନେଇ ଯାଉଛନ୍ତି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ମୁଁ ତୁମକୁ
ଏହି ଚିତ୍ରଗୁଡିକର ସାରାଂଶ ବୁଝାଉଛି । ଯେପରି ସୃଷ୍ଟିଚକ୍ର ରହିଛି, ତେବେ ତା ଉପରେ ମଧ୍ୟ
ବୁଝାଇପାରିବ ଯେ - ଏହା ୫ ହଜାର ବର୍ଷର ଚକ୍ର ଅଟେ । ଯଦି ଲକ୍ଷ-ଲକ୍ଷ ବର୍ଷ ହୋଇଥାନ୍ତା ତେବେ
ସଂଖ୍ୟା କେତେ ବଢିଯାଇଥାଆନ୍ତା । ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନମାନଙ୍କର ୨ ହଜାର ବର୍ଷ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ଏଥିରେ
କେତେ ମନୁଷ୍ୟ ହୋଇଯାଉଛନ୍ତି । ୫ ହଜାର ବର୍ଷରେ କେତେ ମନୁଷ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି । ଏହିସବୁ ହିସାବ ତୁମେ
ବତାଉଛ । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ପବିତ୍ରତା ଥିବା କାରଣରୁ କମ୍ ମନୁଷ୍ୟ ହୋଇଥାନ୍ତି । ଏବେ ତ କେତେ ଢେର
ମନୁଷ୍ୟ ରହିଛନ୍ତି । ଲକ୍ଷ-ଲକ୍ଷ ବର୍ଷର ଆୟୁ ହେବ ତ ସଂଖ୍ୟା ମଧ୍ୟ ଅଗଣିତ ହୋଇଯିବ ।
ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନମାନଙ୍କ ସହ ତୁଳନା କରି ଜନଗଣନାର ହିସାବ ତ ବାହାର କରିଥାନ୍ତି ନା ।
ହିନ୍ଦୁମାନଙ୍କର ଜନ ସଂଖ୍ୟା କମ୍ ଦେଖାଇଛନ୍ତି । ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ୍ ବହୁତ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି । ଯେଉଁମାନେ
ଭଲ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଅଟନ୍ତି, ସେ ବିନା ଚିତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ବୁଝାଇ ପାରିବେ । ବିଚାର କର, ଏହି ସମୟରେ କେତେ
ଅଧିକ ମନୁଷ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ନୂଆ ଦୁନିଆରେ କେତେ କମ୍ ମନୁଷ୍ୟ ହେବେ । ଏବେ ତ ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ,
ଯେଉଁଠାରେ ଏତେ ମନୁଷ୍ୟ ଅଛନ୍ତି । ପୁଣି ନୂଆ ଦୁନିଆର କିପରି ସ୍ଥାପନା ହୋଇଥାଏ । କିଏ ସ୍ଥାପନ
କରିଥା’ନ୍ତି, ଏକଥା ବାବା ହିଁ ବୁଝାଉଛନ୍ତି । ସେ ହିଁ ଜ୍ଞାନର ସାଗର ଅଟନ୍ତି । ତୁମମାନଙ୍କୁ
କେବଳ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ରକୁ ହିଁ ବୁଦ୍ଧିରେ ରଖିବାକୁ ହେବ । ଏବେ ଆମେ ନର୍କରୁ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଉଛୁ,
ତେଣୁ ଅର୍ନ୍ତମନରେ ଖୁସି ରହିବ ନା । ସତ୍ୟଯୁଗରେ ଦୁଃଖର କିଛି କଥା ରହିବ ନାହିଁ । ଏଭଳି କୌଣସି
ଅପ୍ରାପ୍ତ ବସ୍ତୁ ରହିବ ନାହିଁ ଯାହାର ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବ । ଏଠାରେ ପୁରୁଷାର୍ଥ
କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ । ଏହି ମେସିନ୍ ଦରକାର, ଅମୁକ ଦରକାର... ସେଠାରେ ତ ସବୁ ସୁଖ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ
ରହିଥାଏ । ଯେପରି ମହାରାଜାମାନଙ୍କ ପାଖରେ ସବୁ ସୁଖ ମହଜୁଦ ଥାଏ । ଗରୀବଙ୍କ ପାଖରେ ତ ସବୁ ସୁଖ
ଉପଲବ୍ଧ ନଥାଏ । ପରନ୍ତୁ ଏହା ତ ହେଲା କଳିଯୁଗ, ତେଣୁ ବେମାରୀ ଆଦି ସବୁ କିଛି ରହିବ । ଏବେ ତୁମେ
ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଯିବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କରୁଛ । ସ୍ୱର୍ଗ-ନର୍କ ଏହିଠାରେ ହିଁ ହୋଇଥାଏ ।
ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକରେ ଯେଉଁ
ମନୋରଞ୍ଜନର କାର୍ଯ୍ୟ ଚାଲିଛି ତାହା ସମୟ ବିତାଇବା ପାଇଁ ଅଟେ । କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥା ହେବା
ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଟାଇମ୍ ପାସ କରିବା ପାଇଁ ଏହା ଏକ ଖେଳକସରତ ଅଟେ, କର୍ମାତୀତ ଅବସ୍ଥା ଆସିଯିବ, ବାସ୍
। ମୁଁ ଆତ୍ମା ଏବେ ୮୪ ଜନ୍ମ ପୂରା କରିଛି, ଏବେ ମୁଁ ଘରକୁ ଯାଉଛି, ଏକଥା ତୁମର ସ୍ମୃତିରେ ରହିବ
। ପୁଣି ଆସି ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଦୁନିଆରେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ଅଭିନୟ କରିବ । ଏହି ଜ୍ଞାନକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ
ଗ୍ରହଣ କଲେ, ଚିତ୍ର ଆଦିର ଦରକାର ପଡିବ ନାହିଁ । ଯେପରି ବାରିଷ୍ଟର କେତେ ପାଠପଢିଥାନ୍ତି,
ବାରିଷ୍ଟର ହୋଇଗଲେ, ବହି ପାଠ ପଢିବା ସମାପ୍ତ ହୋଇଗଲା । ଫଳାଫଳ ବାହାରିଲା ଭବିଷ୍ୟତରେ ପ୍ରାପ୍ତି
ପାଇଁ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ପାଠପଢି ସାରିଲେ ଯାଇ ରାଜତ୍ୱ କରିବ । ସେଠାରେ ଜ୍ଞାନର ଦରକାର ନାହିଁ । ଏହି
ଚିତ୍ରରେ ମଧ୍ୟ ଭୁଲ-ଠିକ୍ କ’ଣ ରହିଛି, ଏହା କେବଳ ତୁମର ବୁଦ୍ଧିରେ ଅଛି । ବାବା ବସି ବୁଝାଉଛନ୍ତି
ଯେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣ କିଏ ଅଟନ୍ତି? ବିଷ୍ଣୁ କିଏ ଅଟନ୍ତି? ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ଚିତ୍ରକୁ ଦେଖି ମନୁଷ୍ୟ
ସଂଶୟରେ ପଡିଯା’ନ୍ତି । କୌଣସି କଥାକୁ ନ ବୁଝି ପୂଜା କରିବା ମଧ୍ୟ ଯେଭଳି ବେକାର ହୋଇଥାଏ, କିଛି
ବି ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ । ଯେପରି ବିଷ୍ଣୁଙ୍କୁ ଜାଣି ନାହାଁନ୍ତି, ସେହିପରି ଲକ୍ଷ୍ମୀ-ନାରାୟଣଙ୍କୁ
ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି, ବ୍ରହ୍ମା-ବିଷ୍ଣୁ-ଶଙ୍କରଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରୁ ନାହାଁନ୍ତି ।
ବ୍ରହ୍ମା ତ ଏଠାରେ ଅଛନ୍ତି, ସେ ପବିତ୍ର ହୋଇ ଶରୀର ଛାଡି ଚାଲିଯିବେ । ଏହି ପୁରୁଣା ଦୁନିଆ ପ୍ରତି
ବୈରାଗ୍ୟ ଆସୁଛି । ଏଠିକାର କର୍ମ ବନ୍ଧନ ଦୁଃଖଦାୟୀ ଅଟେ । ଏବେ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ନିଜ ଘରକୁ ଚାଲ
। ସେଠାରେ ଦୁଃଖର ଚିହ୍ନବର୍ଣ୍ଣ ରହିବ ନାହିଁ । ପ୍ରଥମେ ତୁମେ ନିଜ ଘରେ ଥିଲ, ପୁଣି ରାଜଧାନୀକୁ
ଆସିଲ, ଏବେ ବାବା ପୁଣି ଆସିଛନ୍ତି ପବିତ୍ର କରିବା ପାଇଁ । ଏହି ସମୟରେ ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କର
ଖାଦ୍ୟ-ପାନୀୟ ଆଦି କେତେ ଖରାପ । କ’ଣ-କ’ଣ ଜିନିଷ ଖାଉଛନ୍ତି । ସେଠାରେ ଦେବତାମାନେ ଏଭଳି ଖରାପ
ଜିନିଷ କିଛି ଖାଇବେ ନାହିଁ । ଭକ୍ତିମାର୍ଗ ଦେଖ କିପରି ଅଟେ, ମନୁଷ୍ୟମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବଳି
ଦିଆଯାଉଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି - ଏହିପରି ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ରହିଛି । ପୁରୁଣା ଦୁନିଆରୁ ପୁଣି ନୂଆ
ଦୁନିଆ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ । ଏବେ ତୁମେ ଜାଣୁଛ ଯେ - ଆମେ ସତ୍ତ୍ୱପ୍ରଧାନ ହେଉଛୁ । ଏହା ତ ବୁଦ୍ଧି
ଦ୍ୱାରା ବୁଝିପାରୁଛ ନା, ଏଥିରେ ତ ଚିତ୍ର ନ ରହିଲେ ଆହୁରି ଭଲ । ନଚେତ୍ ମନୁଷ୍ୟମାନେ ବହୁତ
ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିଥା’ନ୍ତି । ବାବା ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ବୁଝାଇଛନ୍ତି । ଆମେ ଏପରି ସୂର୍ଯ୍ୟବଂଶୀ,
ଚନ୍ଦ୍ରବଂଶୀ, ବୈଶ୍ୟବଂଶୀ ହେଉଛୁ, ଏତିକି ଜନ୍ମ ନେଉଛୁ । ଏହାକୁ ବୁଦ୍ଧିରେ ରଖିବାକୁ ପଡିଥାଏ ।
ତୁମେ ପିଲାମାନେ ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକର ରହସ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଝିପାରୁଛ । ଧ୍ୟାନରେ ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକକୁ ଯାଉଛ,
ପରନ୍ତୁ ଏଥିରେ ନା ଯୋଗ ଅଛି, ନା ଜ୍ଞାନ ଅଛି । ଏହା ତ କେବଳ ଏକ ପରମ୍ପରା ଅଟେ । ବୁଝାଯାଉଛି ଯେ
କିପରି ଆତ୍ମାକୁ ଡାକୁଛନ୍ତି ପୁଣି ଯେତେବେଳେ ଆସନ୍ତି ସେତେବେଳେ କାନ୍ଦିଥା’ନ୍ତି, ପଶ୍ଚାତାପ
ହୋଇଥାଏ, କହିଥା’ନ୍ତି ମୁଁ ବାବାଙ୍କର କଥା ମାନିଲି ନାହିଁ । ଏସବୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ
ରଚନା କରାଯାଇଛି ଯଦ୍ୱାରା ପୁରୁଷାର୍ଥ କରିବାରେ ଲାଗିପଡିବେ, ଭୁଲ୍ କରିବେ ନାହିଁ । ସେଥିପାଇଁ
ସର୍ବଦା ଏହା ଧ୍ୟାନରେ ରଖ ଯେ ଆମକୁ ନିଜର ସମୟକୁ ସଫଳ କରିବାର ଅଛି, ନଷ୍ଟ କରିବାର ନାହିଁ, ତେବେ
ମାୟା ଅବହେଳା କରାଇପାରିବ ନାହିଁ । ବାବା ମଧ୍ୟ ବୁଝାଉଛନ୍ତି ଯେ - ପିଲାମାନେ ସମୟ ନଷ୍ଟ କର ନାହିଁ
। ଅନେକଙ୍କୁ ରାସ୍ତା ବତାଇବା ପାଇଁ ପୁରୁଷାର୍ଥ କର । ମହାଦାନୀ ହୁଅ । ବାବାଙ୍କୁ ମନେ ପକାଇଲେ
ବିକର୍ମ ବିନାଶ ହେବ । ଯିଏ ବି ଆସୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଏକଥା ବୁଝାଅ ଏବଂ ୮୪ ଜନ୍ମର ଚକ୍ର ବତାଅ ।
ବିଶ୍ୱର ଇତିହାସ-ଭୂଗୋଳର କିପରି ପୁନରାବୃତ୍ତି ହେଉଛି, ସଂକ୍ଷିପ୍ତରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଚକ୍ରର ଜ୍ଞାନ
ବୁଦ୍ଧିରେ ରହିବା ଦରକାର ।
ତୁମେମାନେ ଖୁସି ହେବା
ଦରକାର ଯେ ଏବେ ଆମେ ଏହି ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ଦୁନିଆରୁ ମୁକ୍ତ ହେଉଛୁ । କିନ୍ତୁ ମନୁଷ୍ୟମାନେ
ଭାବୁଛନ୍ତି ଏହିଠାରେ ହିଁ ସ୍ୱର୍ଗ-ନର୍କ ରହିଛି । ଯାହାଙ୍କ ପାଖରେ ବହୁତ ଧନ ଅଛି ସେ ଭାବନ୍ତି
ଯେ, ମୁଁ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଅଛି । ଭଲ କର୍ମ କରିଛି ଏଣୁ ସୁଖ ମିଳିଛି । ଏବେ ତ ତୁମେ ବହୁତ ଭଲ କର୍ମ
କରୁଛ ଯାହାଦ୍ୱାରା ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ତୁମେ ସୁଖ ପାଉଛ । ସେମାନେ ତ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ପାଇଁ
ଭାବୁଛନ୍ତି ଯେ ଆମେ ସ୍ୱର୍ଗରେ ଅଛୁ । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ତାହା ହେଲା ଅଳ୍ପକାଳର ସୁଖ, ତୁମର ହେଲା
୨୧ ଜନ୍ମର ସୁଖ । ସେଥିପାଇଁ ପାଇଁ ବାବା କହୁଛନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ରାସ୍ତା ବତାଅ । ବାବାଙ୍କର
ସ୍ମୃତିରେ ହିଁ ନିରୋଗୀ ହେବ ଏବଂ ସ୍ୱର୍ଗର ମାଲିକ ହେବ । ସ୍ୱର୍ଗରେ ହିଁ ରାଜା ପଦ ଅଛି, ତାକୁ
ମଧ୍ୟ ମନେ ପକାଅ । ରାଜା ପଦ ଥିଲା, ଏବେ ନାହିଁ । ଭାରତର ହିଁ କଥା ଅଟେ । ବାକି ତ ହେଲା
ଶାଖାପ୍ରଶାଖା । ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ସମସ୍ତେ ଚାଲିଯିବେ, ପୁଣି ଆମେ ନୂଆ ଦୁନିଆକୁ ଆସିବା । ଏହାକୁ
ବୁଝିବା ପାଇଁ ଚିତ୍ର ଆଦିର କ’ଣ ଦରକାର ଅଛି । କେବଳ ବୁଝିବା ପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମଲୋକ ଏବଂ ସୂକ୍ଷ୍ମଲୋକ
ଦେଖାଇଥାନ୍ତି । ବୁଝାଇ ଦିଆଯାଉଛି ଯେ, ଏହା ତ ଭକ୍ତିମାର୍ଗୀ ଆତ୍ମା ହିଁ ତିଆରି କରିଛନ୍ତି ।
ସେଥିପାଇଁ ଆମକୁ ମଧ୍ୟ ପୁଣି ଠିକ୍ କରି ଚିତ୍ର ତିଆରି କରିବାକୁ ପଡିବ । ନଚେତ୍ କହିବେ ତୁମେ ତ
ନାସ୍ତିକ ଅଟ, ତେଣୁ ଠିକ୍ କରି ଚିତ୍ର ତିଆରି କରିଛନ୍ତି । ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ସ୍ଥାପନା,
ଶଙ୍କରଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବିନାଶ... ବାସ୍ତବରେ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ଡ୍ରାମାରେ ରହିଛି । ବାସ୍ତବରେ କେହି କିଛି
କରୁ ନାହାଁନ୍ତି । ବିଜ୍ଞାନ ମଧ୍ୟ ନିଜ ବୁଦ୍ଧି ଅନୁସାରେ ଏହି ସବୁ ତିଆରି କରୁଛି । କେତେ ବି
କେହି କୁହନ୍ତୁ ଯେ ବୋମା ତିଆରି କର ନାହିଁ ପରନ୍ତୁ ଯାହା ପାଖରେ ବହୁତ ଅଛି ସେ ଯଦି ସମୁଦ୍ରରେ
ପକାଇ ଦେବ ତେବେ ଅନ୍ୟ କେହି ତିଆରି କରିବେ ନାହିଁ । ସେମାନେ ରଖିଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ୍ ନିଶ୍ଚିତ
ଅନ୍ୟମାନେ ମଧ୍ୟ ତିଆରି କରିବେ । ଏବେ ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ, ସୃଷ୍ଟିର ବିନାଶ ତ ନିଶ୍ଚିତ ହେବ ।
ଲଢେଇ ମଧ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ ଲାଗିବ । ବିନାଶ ହେବ, ପୁଣି ଥରେ ତୁମେ ନିଜର ରାଜ୍ୟ ନେବ । ଏବେ ବାବା
କହୁଛନ୍ତି - ପିଲାମାନେ, ସମସ୍ତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣକାରୀ ହୁଅ ।
ପିଲାମାନଙ୍କର ଶ୍ରେଷ୍ଠ
ଭାଗ୍ୟ ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ ବାବା ଶ୍ରୀମତ ଦେଉଛନ୍ତି ଯେ ମିଠା ମିଠା ସନ୍ତାନମାନେ, ନିଜର ସବୁ
କିଛି ବାବାଙ୍କ ନାମରେ ସଫଳ କରିନିଅ । କାହାର ମାଟିରେ ଦବିଯିବ କାହାର ରାଜା ଖାଇଯିବ... । ବାବା
ନିଜେ କହୁଛନ୍ତି ପିଲାମାନେ, ଏଥିରେ ଖର୍ଚ୍ଚ କର, ଏହି ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ହସ୍ପିଟାଲ୍,
ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଖୋଲିଲେ ତ ଅନେକଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ ହେବ । ବାବାଙ୍କ ନାମରେ ତୁମେମାନେ ଖର୍ଚ୍ଚ କଲେ
ଏହା ବଦଳରେ ପୁଣି ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ତୁମକୁ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ । ଏହି ଦୁନିଆ ହିଁ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ
ଏଣୁ ଧନୀ ବାବାଙ୍କ ନାମରେ ଯେତେ ହୋଇପାରିବ ସଫଳ କର । ଧନୀ ଶିବବାବା ଅଟନ୍ତି ନା । ଭକ୍ତିମାର୍ଗରେ
ମଧ୍ୟ ବାବାଙ୍କ ନାମରେ କରୁଥିଲେ । ଏବେ ତ ଡାଇରେକ୍ଟ କରୁଛ । ବାବାଙ୍କ ନାମରେ ବଡ ବଡ ବିଶ୍ୱ
ବିଦ୍ୟାଳୟ ଖୋଲି ଚାଲିଲେ ବହୁତଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ ହୋଇଯିବ । ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ରାଜ୍ୟ-ଭାଗ୍ୟ ପାଇବ ।
ନଚେତ ଏହି ଧନ-ସମ୍ପତ୍ତି ଆଦି ସବୁ ବିନାଶ ହୋଇଯିବ । ଭକ୍ତି ମାର୍ଗରେ ବିନାଶ ହୋଇନଥାଏ । ଏବେ ତ
ବିନାଶ ହେବ । ତୁମେ ଖର୍ଚ୍ଚ କର, ପୁଣି ତୁମକୁ ତା ବଦଳରେ ମିଳିବ । ବାବାଙ୍କ ନାମରେ ସମସ୍ତଙ୍କର
କଲ୍ୟାଣ କଲେ ତ ୨୧ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ସମ୍ପତ୍ତି ମିଳିବ । ବାବା କେତେ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ବୁଝାଉଛନ୍ତି,
କିନ୍ତୁ ଯାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଥିବ ସେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବେ । ନିଜ ଘରଦ୍ୱାରର ଦାୟିତ୍ୱ ମଧ୍ୟ ନେବାକୁ ହେବ
। ଏହାଙ୍କର ପାର୍ଟ ହିଁ ଏହିଭଳି ଥିଲା । ଏକଦମ୍ ଜୋରରେ ନିଶା ଚଢିଗଲା । ବାବା ରାଜତ୍ୱ ଦେଉଛନ୍ତି
ପୁଣି ନିକୃଷ୍ଟ ସମ୍ପତ୍ତି କ’ଣ କରିବ । ତୁମେ ସବୁ ରାଜତ୍ୱ ନେବା ପାଇଁ ବସିଛ, ତେଣୁ ବାବାଙ୍କୁ
ଅନୁସରଣ କର ନା । ଜାଣିଛ ଯେ ସେ କିପରି ସବୁ ଛାଡି ଦେଲେ । ନିଶା ଚଢିଗଲା, । ଅହୋ! ରାଜା ପଦ
ମିଳୁଛି, ମୋତେ ତ ଆଲ୍ଲା ଅର୍ଥାତ୍ ଭଗବାନ ମିଳିଗଲେ ତେଣୁ ତ ଭାଗୀଦାରଙ୍କୁ ରାଜଥାଟ ଦେଇଦେଲେ ।
ରାଜା ଭଳି ରହୁଥିଲେ, କମ୍ ସମ୍ପତ୍ତି ନ ଥିଲା । ଲାଭଦାୟକ ଧନ୍ଦା ଥିଲା । ଏବେ ତୁମକୁ ରାଜା ପଦ
ମିଳୁଛି, ତେଣୁ ଅନେକଙ୍କର କଲ୍ୟାଣ କର । ପ୍ରାରମ୍ଭରେ ଭଟ୍ଟୀ ହୋଇଥିଲା ପୁଣି କେହି ପକ୍କା ହୋଇ
ତିଆରି ହେଲେ, କେହି କଞ୍ଚା ରହିଗଲେ । ସରକାର ନୋଟ ତିଆରି କରିଥାନ୍ତି, ପୁଣି ଠିକ୍ ହୋଇନଥିଲେ
ନୋଟ ଜଳାଇ ଦେବାକୁ ପଡିଥାଏ । ପୂର୍ବେ ତ ଚାନ୍ଦିର ପଇସା ପ୍ରଚଳିତ ଥିଲା । ସୁନା ଏବଂ ଚାନ୍ଦି
ବହୁତ ଥିଲା । ଏବେ ତ କ’ଣ ସବୁ ହୋଇଗଲା । କାହାର ରାଜା ଖାଇ ଯାଉଛନ୍ତି, କାହାର ଡାକୁ ଲୁଟି
ନେଉଛନ୍ତି, ଡାକୁ ମଧ୍ୟ ଦେଖ କେତେ ଲୁଟୁଛନ୍ତି । ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ ମଧ୍ୟ ହେବ । ଏହା ରାବଣ ରାଜ୍ୟ ।
ରାମରାଜ୍ୟ ସତ୍ୟଯୁଗକୁ କୁହାଯାଉଛି । ବାବା କହୁଛନ୍ତି ଯେ ତୁମକୁ ଏତେ ଉଚ୍ଚ କରିଥିଲି, ପୁଣି
କଙ୍ଗାଳ କିପରି ହେଲ! ଏବେ ତୁମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଅସୀମ ଜ୍ଞାନ ମିଳିଛି, ତେଣୁ ଖୁସି ହେବା ଦରକାର ।
ଦିନକୁ ଦିନ ଖୁସି ବଢି ବଢିଯିବ । ଯେତେ ଯାତ୍ରାରେ ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ହେବ ସେତେ ଖୁସି ହେବ ।
ତୁମେମାନେ ଜାଣୁଛ ଯେ, ଶାନ୍ତିଧାମ-ସୁଖଧାମ ସମ୍ମୁଖରେ ଛିଡା ହୋଇଛି । ବୈକୁଣ୍ଠର ବୃକ୍ଷ
ଦେଖାଯାଉଛି, ବାସ୍, ଏବେ ଯେପରି ପହଞ୍ଚିଲୁ କି ପହଞ୍ଚିଲୁ । ଆଚ୍ଛା—
ମିଠା ମିଠା ସିକିଲଧେ
ସନ୍ତାନମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମାତା-ପିତା, ବାପଦାଦାଙ୍କର ମଧୁର ସ୍ନେହ ସମ୍ପନ୍ନ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବଂ
ସୁପ୍ରଭାତ । ଆତ୍ମିକ ପିତାଙ୍କର ଆତ୍ମିକ ସନ୍ତାନମାନଙ୍କୁ ନମସ୍ତେ ।
ଧାରଣା ପାଇଁ ମୁଖ୍ୟ ସାର
:—
(୧) ନିଜର ସମୟକୁ
ସଫଳ କରିବା ପାଇଁ ଧ୍ୟାନ ଦେବାକୁ ହେବ । ମାୟା କୌଣସି ଭୁଲ କରାଇ ନ ଦେଉ- ସେଥିପାଇଁ ମହାଦାନୀ
ହୋଇ ଅନେକଙ୍କୁ ରାସ୍ତା ବତାଇବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିବା ଉଚିତ୍ ।
(୨) ନିଜର ଭାଗ୍ୟକୁ
ଶ୍ରେଷ୍ଠ କରିବା ପାଇଁ ଧନୀ ଅର୍ଥାତ୍ ବାବାଙ୍କ ନାମରେ ସବୁ କିଛି ସଫଳ କରିବା ସହିତ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ
ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଖୋଲିବାର ସେବା କରିବାକୁ ହେବ ।
ବରଦାନ:-
ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ
ପିତାଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରୁଥିବା ଶୁଭ ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ମଧାରୀ ହୁଅ ।
ଯେପରି ରାଇଟ୍ ହ୍ୟାଣ୍ଡ୍
ଅର୍ଥାତ୍ ଡାହାଣ ହାତ ଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ଶୁଭ ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ମ କରାଯାଏ, ସେହିପରି ତୁମେ ରାଇଟ୍
ହ୍ୟାଣ୍ଡ୍ ଅର୍ଥାତ୍ ବିଶେଷ ସହଯୋଗୀ ପିଲାମାନେ ସର୍ବଦା ଶୁଭ ଏବଂ ଶ୍ରେଷ୍ଠ କର୍ମଧାରୀ ହୁଅ ।
ତୁମର ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମ ଉଚ୍ଚରୁ ଉଚ୍ଚ ପିତାଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରିବା ଭଳି ହେଉ କାହିଁକି ନା କର୍ମ
ହିଁ ସଂକଳ୍ପ ଏବଂ ବାଣୀକୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ପ୍ରମାଣ ରୂପରେ ସ୍ପଷ୍ଟ କରିଥାଏ । କର୍ମକୁ ହିଁ ସମସ୍ତେ
ଦେଖିଥାଆନ୍ତି ଏବଂ କର୍ମ ଦ୍ୱାରା ହିଁ ଅନୁଭବ ହିଁ କରିଥାଆନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ଚାହେଁ ନିଜର
ଆତ୍ମିକ ଦୃଷ୍ଟି ଦ୍ୱାରା, ଚାହେଁ ନିଜର ଖୁସିବାସିଆ ଆତ୍ମଅଭିମାନୀ ଚେହେରା ଦ୍ୱାରା ନିଜର
ପିତାଙ୍କୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କର - ଏହା ମଧ୍ୟ କର୍ମ ହିଁ ଅଟେ ।
ସ୍ଲୋଗାନ:-
ଆତ୍ମ-ଅଭିମାନୀ
ସ୍ଥିତିର ଅର୍ଥ ହେଲା - ନୟନରେ ପବିତ୍ରତାର ଚମକ ଏବଂ ମୁଖ ମଣ୍ଡଳରେ ପବିତ୍ରତାର ସ୍ମିତହାସ୍ୟ
ସର୍ବଦା ରହିଥିବ ।
ଅବ୍ୟକ୍ତ ଈଶାରା:-
ସଂକଳ୍ପ ଶକ୍ତିକୁ ଜମା କରି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସେବାର ନିମିତ୍ତ ହୁଅ ।
ଯେପରି ଆଜିକାଲି
ସୌରଶକ୍ତିକୁ ଜମା କରି ଅନେକ କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ କରୁଛନ୍ତି ସେହିପରି ତୁମେମାନେ ଯଦି ନିଜର ସଂକଳ୍ପ
ଶକ୍ତିକୁ ଜମା କରିବ ତେବେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଭିତରେ ମଧ୍ୟ ଶକ୍ତି ଭରିପାରିବ ତଥା ଅନେକ କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ
କରିପାରିବ । ଯେଉଁମାନେ ଦୁର୍ବଳ ଆତ୍ମା ସେମାନଙ୍କୁ ବାଣୀ ସହିତ ନିଜର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସଂକଳ୍ପର
ସୂକ୍ଷ୍ମ ଶକ୍ତି ଦ୍ୱାରା ଶକ୍ତିଶାଳୀ କରିଦେବା, ଏହା ହିଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ସମୟର ଆବଶ୍ୟକତା ।