05.04.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน
เวลานี้จงดูแลตัวเองให้ปลอดภัยจากความเจ็บป่วยของการติดกับอยู่ในรูปและนามของผู้อื่น
อย่าได้สร้างบัญชีที่ผิดประเภทใด คงอยู่ในการจดจำระลึกถึงต่อพ่อผู้เดียว
คำถาม:
ด้วยการทำความเพียรพยายามหลักใดที่ลูกๆที่มีโชคสร้างโชคของพวกเขา?
คำตอบ:
ลูกๆที่มีโชคทำความเพียรพยายามที่จะให้ความสุขแก่ทุกคน
พวกเขาไม่เคยทำให้ใครไม่มีความสุขด้วยความคิด คำพูดหรือการกระทำของพวกเขา
จงเฝ้าแต่เคลื่อนไปอย่างสงบและเยือกเย็นแล้วลูกจะเฝ้าแต่สร้างโชคของลูก
นี่คือชีวิตนักเรียนของลูก ลูกจะต้องไม่สำลักอีกต่อไป
แต่คงอยู่ในความสุขที่ไม่มีที่สิ้นสุด
เพลง:
ท่านคือแม่และท่านคือพ่อ!
โอมชานติ
ลูกๆทั้งหมดได้ยินมุรลี ไม่ว่าลูกได้รับมุรลีที่ใดก็ตาม
ลูกทั้งหมดก็รู้ว่าผู้เดียวที่ได้รับการยกย่องนั้นไม่มีตัวตน,
เป็นคำยกย่องของผู้ที่ไม่มีตัวตน
เวลานี้ผู้เดียวที่ไม่มีตัวตนกำลังพูดมุรลีโดยตรงผ่านผู้ที่มีตัวตน
ลูกสามารถพูดด้วยเช่นกันว่าฉัน ดวงวิญญาณนี้ กำลังมองเห็นท่านเวลานี้
ดวงวิญญาณละเอียดอ่อนอย่างมาก ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่านี้
ผู้คนในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาเข้าใจด้วยเช่นกันว่าดวงวิญญาณละเอียดอ่อน
แต่สติปัญญาของพวกเขาก็ไม่มีความเข้าใจอย่างเต็มที่ว่าดวงวิญญาณคืออะไร
ทุกคนในโลกจดจำพระเจ้า แต่พวกเขาไม่รู้ว่าท่านคือใคร ลูกก็ไม่รู้สิ่งนี้เช่นกัน
เวลานี้ลูกมีศรัทธาว่าผู้เดียวนี้ไม่ใช่ญาติหรือครูทางโลก
ดาด้าผู้นี้คือมนุษย์เหมือนมนุษย์คนอื่นๆในโลก ลูกเคยร้องเพลงสรรเสริญว่า “ท่านคือแม่และพ่อ”
และเชื่อว่าท่านอยู่เบื้องบน พ่อพูดว่า: เวลานี้พ่อได้เข้ามาในผู้นี้
พ่อคือผู้เดียวที่ลูกเคยจดจำและอยู่ในผู้นี้เวลานี้
ก่อนหน้านี้แม้ว่าลูกจะเคยร้องเพลงสรรเสริญด้วยความรักอย่างมาก
ลูกก็มีความกลัวด้วยเช่นกัน เวลานี้บาบาได้เข้ามาในร่างนี้
ผู้เดียวที่ไม่มีตัวตนเข้ามาในผู้ที่มีตัวตนนี้ ท่านนั่งที่นี่และสอนลูกๆ
ไม่มีใครในโลกรู้ว่าท่านสอนอะไร พวกเขาคิดว่ากฤษณะคือพระเจ้าของกีตะและสอนราชาโยคะ
อัจชะ แล้วพ่อทำอะไร? แม้ว่าลูกจะเคยร้องเพลง “ท่านคือแม่และพ่อ”
ลูกก็ไม่รู้ว่าลูกได้รับอะไรจากท่านและลูกได้รับสิ่งนั้นเมื่อใด
เมื่อลูกเคยรับฟังการอ่านกีตะ
ลูกก็จะเชื่อว่าลูกได้เรียนราชาโยคะจากศรีกฤษณะและสงสัยว่าเขาจะมาและสอนสิ่งนั้นอีกครั้งเมื่อใด
นั่นเช่นกันต้องกำลังเข้ามาในจิตใจของลูก
เวลานี้ลูกเข้าใจว่าเวลานี้จะเป็นสงครามมหาภารตะเดียวกัน
ดังนั้นต้องเป็นเวลาของศรีกฤษณะด้วยเช่นกัน
แน่นอนว่าประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์เดียวกันต้องซ้ำรอย
แต่ละวันผู้คนจะมาเพื่อเข้าใจว่าต้องมีพระเจ้าของกีตะ
สงครามมหาภารตะนั้นเป็นที่มองเห็นได้อย่างแน่นอน โลกนี้จะถูกทำลายอย่างแน่นอน
มีการแสดงให้เห็นว่าพันดาวาสก็หายไปที่ภูเขา
ดังนั้นสิ่งนั้นต้องเข้าไปในสติปัญญาของผู้คนว่าการทำลายล้างกำลังอยู่เบื้องหน้าอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามศรีกฤษณะอยู่ที่ใด?
พวกเขาจะเฝ้าแต่มองหาศรีกฤษณะจนกระทั่งพวกเขาได้ยินจากลูกว่าชีวา, ไม่ใช่ศรีกฤษณะ,
คือพระเจ้าของกีตะ ประเด็นนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกอย่างมั่นคงมาก
ลูกไม่เคยลืมสิ่งนั้น ลูกสามารถอธิบายแก่ใครบางคนว่าชีวา และไม่ใช่กฤษณะ
คือพระเจ้าของกีตะ ไม่มีใครในโลกนอกจากลูกๆจะพูดสิ่งนี้
เวลานี้พระเจ้าแห่งกีตะสอนราชาโยคะแก่ลูก
ดังนั้นท่านต้องสร้างนารายณ์จากมนุษย์อย่างแน่นอน
ลูกๆเข้าใจว่าพระเจ้ากำลังสอนลูกและท่านเปลี่ยนลูกจากมนุษย์ให้เป็นนารายณ์
อาณาจักรของลักษมีและนารายณ์อยู่ในสวรรค์ สวรรค์ไม่ได้คงอยู่เวลานี้
ดังนั้นนารายณ์ไม่ได้คงอยู่เช่นกันและเหล่าเทพก็ไม่ได้คงอยู่
ลูกสามารถเข้าใจได้จากรูปภาพว่าพวกเขาเคยอยู่มาในอดีต
เวลานี้ลูกเข้าใจว่าพวกเขาคงอยู่มากี่ปีแล้ว
ลูกรู้อย่างชัดเจนมากว่าเคยเป็นอาณาจักรของพวกเขาเมื่อ 5,000 ปีที่แล้ว
เวลานี้เป็นเวลาสุดท้าย สงครามกำลังอยู่เบื้องหน้า ลูกเข้าใจว่าพ่อกำลังสอนลูก
ลูกทั้งหมดศึกษาเล่าเรียนที่ศูนย์ของลูกและสอนผู้อื่นด้วยเช่นกัน
วิธีสำหรับสอนผู้อื่นนั้นดีมาก ทุกสิ่งสามารถอธิบายได้อย่างชัดเจนมากด้วยรูปภาพ
สิ่งหลักคือ: ใครคือพระเจ้าของกีตะ? เป็นชีวาหรือศรีกฤษณะ? มีความแตกต่างอย่างมาก
เป็นชีวาที่สร้างสวรรค์และประทานการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์แก่ทุกคน
และก่อตั้งศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปอีกครั้ง หรือว่าเป็นศรีกฤษณะ?
ในที่สุดประเด็นหลักคือการตัดสินระหว่างสามสิ่งเหล่านี้ บาบาเน้นย้ำสิ่งเหล่านี้
แม้ว่าผู้คนจะเขียนความคิดเห็นและพูดว่าสิ่งนี้ดีมาก
ก็ไม่มีคุณประโยชน์ใดในสิ่งนั้น ลูกควรเน้นสิ่งหลักนี้ของลูก
ชัยชนะของลูกอยู่ในสิ่งนี้ ลูกพิสูจน์ว่ามีพระเจ้าเดียวเท่านั้น
ไม่ใช่ว่าผู้ที่ถ่ายทอดกีตะคือพระเจ้าด้วยเช่นกัน
พระเจ้าก่อตั้งศาสนาเทพด้วยราชาโยคะและความรู้นี้ บาบาอธิบายว่า:
ลูกๆบางคนถูกจู่โจมโดยมายา ยังไม่มีใครไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรม
ด้วยการเฝ้าแต่ทำความเพียรพยายาม
ลูกจะคงอยู่อย่างมีความสุขอย่างสม่ำเสมอในการจดจำระลึกถึงบาบาในเวลาสุดท้าย
จะไม่มีการเหี่ยวเฉา เวลานี้มีภาระของบาปกรรมที่ใหญ่โตบนศีรษะของลูก
สิ่งนั้นจะถูกขจัดได้ด้วยการจดจำระลึกถึงเท่านั้น
พ่อได้บอกลูกถึงวิธีการสำหรับความเพียรพยายามนี้
ด้วยการมีการจดจำระลึกถึงเท่านั้นที่บาปของลูกจะถูกตัดออกไป
มีคนโง่มากมายที่ติดกับอยู่ในรูปและนามของผู้อื่นเพราะพวกเขาไม่ได้คงอยู่ในการจดจำระลึกถึง
พวกเขาพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะคงอยู่อย่างสดชื่นแจ่มใสหรืออธิบายความรู้นี้แก่ผู้อื่น
วันนี้พวกเขาอธิบายแก่บางคนอย่างมีความสุข
แล้วในวันพรุ่งนี้พวกเขาก็เริ่มที่จะสำลักและความสุขนั้นก็หายไป
ลูกควรจะเข้าใจว่าเมื่อใดที่มายากำลังจู่โจมลูก
เหตุนี้เองลูกต้องทำความเพียรพยายามที่จะจดจำพ่อ
อย่าได้กระวนกระวายและเริ่มที่จะร้องไห้คร่ำครวญ
เป็นที่เข้าใจว่ามายากำลังตีลูกด้วยรองเท้าแตะ และทำความเพียรพยายามที่จะจดจำบาบา
ด้วยการมีการจดจำระลึกถึงพ่อ
ลูกจะได้รับความสุขอย่างมากและความรู้นี้จะปรากฏออกมาจากริมฝีปากของลูกทันที
พ่อผู้ชำระให้บริสุทธิ์พูดว่า: จดจำพ่อ! ไม่มีมนุษย์อื่นใดที่มีคำแนะนำของพ่อ
ผู้สร้าง หากในฐานะที่เป็นมนุษย์, ลูกไม่รู้จักพ่อ ลูกก็แย่ยิ่งกว่าสัตว์
มีการใส่ชื่อของกฤษณะสอดแทรกไว้ในกีตะ ดังนั้นพวกเขาจะจดจำพ่อได้อย่างไร?
นี่คือความผิดพลาดอย่างมากและลูกต้องอธิบายสิ่งนี้ ชีพบาบาคือพระเจ้าของกีตะ
ท่านผู้เดียวเท่านั้นคือผู้ที่ให้มรดกของลูกแก่ลูก
ท่านคือผู้ให้การหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิต
สิ่งนี้ไม่ได้นั่งอยู่ในสติปัญญาของผู้คนของศาสนาอื่น
พวกเขาชำระสะสางบัญชีกรรมของพวกเขาและกลับบ้าน
ในเวลาสุดท้ายพวกเขาจะได้รับคำแนะนำเล็กน้อย
แต่พวกเขาจะยังคงกลับไปสู่ศาสนาของเขาเอง พ่ออธิบายแก่ลูกๆว่า: ลูกเคยเป็นเทพ
เวลานี้โดยการจดจำระลึกถึงพ่อ
บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้องและลูกจะกลายเป็นเทพอีกครั้ง
อย่างไรก็ตามลูกบางคนยังคงทำการกระทำประเภทที่ผิดๆ บางคนเขียนถึงบาบาว่า:
วันนี้สภาพของฉันห่อเหี่ยว ฉันไม่ได้จดจำพ่อ หากลูกไม่มีการจดจำระลึกถึง
ลูกจะห่อเหี่ยวอย่างแน่นอน นี่คือโลกของซากศพ ทุกคนนั้นตายไปแล้ว ลูกเป็นของพ่อ
ดังนั้นคำสั่งของพ่อคือ: จดจำพ่อแล้วบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง
ร่างเหล่านี้เก่าและตาโมประธาน บางสิ่งบางอย่างจะเฝ้าแต่เกิดขึ้นจนถึงเวลาสุดท้าย
จนกระทั่งลูกไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูกด้วยการอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อ
มายาจะเฝ้าแต่เขย่าลูก เธอจะไม่ปล่อยใครไว้ตามลำพัง คอยตรวจสอบตนเองอยู่เสมอว่า:
มายาทำให้ฉันล้มลุกคลุกคลานอย่างไร พระเจ้ากำลังสอนลูก ทำไมลูกถึงลืมสิ่งนี้?
ดวงวิญญาณพูดว่าพ่อคือผู้เดียวที่เป็นที่รักยิ่งกว่าชีวิต
เหตุใดลูกจึงลืมพ่อเช่นนั้น?
พ่อให้ทรัพย์สมบัตินี้แก่ลูกเพื่อให้ลูกให้ทานแก่ผู้อื่น
ลูกสามารถให้ทานแก่ผู้คนมากมายที่นิทรรศการและงานออกร้าน
ลูกควรจะวิ่งไปที่นั่นโดยอัตโนมัติด้วยความใส่ใจของลูกเอง
ในปัจจุบันบาบาต้องให้กำลังใจให้ลูกไปและอธิบาย
อย่างไรก็ตามสำหรับสิ่งนี้ลูกจำเป็นต้องเข้าใจความรู้นี้อย่างดีมากด้วยตนเอง
ลูกธนูของผู้ที่มีสำนึกที่เป็นร่างจะยิงไม่ถูกเป้า
มีดาบประเภทต่างๆมากมายด้วยเช่นกัน ลูกต้องรักษาดาบของโยคะของลูกให้คมอย่างมาก
ลูกต้องมีความกระตือรือร้นต่องานรับใช้ที่จะไปและให้ประโยชน์แก่ผู้คนมากมาย
ลูกควรมีการฝึกฝนในการจดจำพ่ออย่างมากที่ในเวลาสุดท้ายจะไม่มีการจดจำใครนอกจากพ่อ
และแล้วเมื่อนั้นที่ลูกจะสามารถประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงได้
ในชั่วขณะสุดท้ายควรจะมีการจดจำอัลฟ่าและการจดจำนารายณ์เท่านั้น
จดจำพ่อและนารายณ์และมรดกเท่านั้น อย่างไรก็ตามมายาก็ไม่ยิ่งหย่อน
ผู้ที่อ่อนแอก็ล้มลงโดยสิ้นเชิง
เมื่อลูกติดกับในรูปและนามของใครบางคนก็ได้มีการสร้างบัญชีของการกระทำประเภทที่ผิดๆ
พวกเขาเขียนบันทึกส่วนตัวถึงกันและกัน หากลูกพัฒนาความรักต่อผู้มีร่างกาย
ลูกจะสร้างบัญชีกรรมประเภทที่ผิดๆ บาบาได้รับข่าว
พวกเขาทำการกระทำที่ผิดๆแล้วพูดว่า: บาบา สิ่งนี้เกิดขึ้น โอ้!
แต่ลูกได้สร้างบัญชีประเภทที่ผิดๆไปแล้ว ร่างกายของทุกคนไม่บริสุทธิ์
เหตุใดลูกจึงจดจำร่างกาย? พ่อพูดว่า:
จดจำพ่อแล้วลูกจะคงอยู่อย่างมีความสุขอย่างสม่ำเสมอ
วันนี้พวกเขามีความสุขแล้วพรุ่งนี้พวกเขาก็กลายเป็นเช่นซากศพ
ชาติแล้วชาติเล่าที่ลูกติดกับในรูปและนามของผู้อื่น
ความเจ็บป่วยของการติดกับในรูปและนามของผู้อื่นนี้ไม่ได้คงอยู่ในสวรรค์
ที่นั่นทั้งครอบครัวเป็นอิสระจากความผูกพันยึดมั่น
พวกเขาเข้าใจว่าพวกเขาคือดวงวิญญาณและไม่ใช่ร่างกาย
นั่นคือโลกของสำนึกที่เป็นดวงวิญญาณ นี่คือโลกของสำนึกที่เป็นร่าง
แล้วลูกได้กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณเป็นเวลาครึ่งวงจร พ่อพูดว่า:
เวลานี้ให้ละทิ้งสำนึกที่เป็นร่าง! ด้วยการกลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ลูกจะกลับมาเยือกเย็นและอ่อนหวานอย่างมาก
มีผู้คนน้อยมากที่ดลใจผู้อื่นให้ทำความเพียรพยายามที่จะไม่ลืมพ่อ พ่อออกคำสั่งว่า:
จดจำพ่อ! บันทึกชาร์ท! อย่างไรก็ตามมายาไม่ปล่อยให้ลูกบันทึกชาร์ท
ลูกควรจะจดจำพ่อที่แสนหวานอย่างมาก!
ท่านคือสามีเหนือสามีทั้งหมดและเป็นพ่อเหนือพ่อทั้งหมด
ลูกต้องจดจำพ่อและทำความเพียรพยายามที่จะทำให้ผู้อื่นทัดเทียมกับตนเองด้วยเช่นกัน
ลูกควรจะใส่ใจอย่างมากในการทำสิ่งนี้
พ่อทำให้ลูกๆที่สามารถทำงานรับใช้ได้เป็นอย่างดีลาออกจากงานของพวกเขา
เมื่อท่านมองเห็นสภาพแวดล้อมของลูก ท่านพูดว่า: จงอยู่อย่างไม่ว่างเว้นในธุรกิจนี้
เป้าหมายและวัตถุประสงค์ของลูกอยู่เบื้องหน้าลูก
ผู้คนในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธานั่งในการจดจำระลึกถึงอยู่เบื้องหน้ารูปบูชา
ลูกเพียงแค่ต้องพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพระเจ้าผู้เป็นพ่อ
จงกลายเป็นผู้ที่ปราศจากภาพลักษณ์และจดจำพ่อผู้ที่ปราศจากภาพลักษณ์
สิ่งนี้ใช้ความเพียรพยายาม การกลายเป็นนายของโลกไม่เหมือนกับการไปบ้านป้าของลูก!
พ่อพูดว่า: พ่อไม่ได้กลายเป็นนายของโลก พ่อทำให้ลูกกลายเป็นสิ่งนั้น
ท่านต้องเพียรพยายามอย่างหนักมากเพื่อลูก
ลูกๆที่มีค่าจะมีความใส่ใจโดยอัตโนมัติที่จะข้องแวะอยู่ในงานรับใช้และลาออกจากงาน
ลูกบางคนมีบ่วงพันธะ แต่พวกเขาก็มีความผูกพันยึดมั่นด้วยเช่นกัน พ่อพูดว่า:
ความเจ็บป่วยทั้งหมดของลูกจะปะทุขึ้นมา เพียงเฝ้าแต่จดจำพ่อ
อย่างไรก็ตามมายาพยายามที่จะเอาลูกไปจากท่าน การจดจำระลึกถึงคือสิ่งหลัก
ลูกได้รับความรู้นี้ของผู้สร้างและตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของสิ่งสร้าง
ดังนั้นลูกต้องการอะไรอีก? ลูกๆที่มีโชคทำความเพียรพยายามที่จะทำให้ทุกคนมีความสุข
พวกเขาไม่ทำให้ใครไม่มีความสุขด้วยความคิด,คำพูดหรือการกระทำของพวกเขา
ด้วยการก้าวหน้าไปด้วยความเยือกเย็น พวกเขาเฝ้าแต่สร้างโชคของพวกเขา
หากใครบางคนไม่เข้าใจสิ่งนี้ นั่นก็รู้ได้ว่าไม่ได้อยู่ในโชคของผู้นั้น
ผู้ที่มีโชคนี้จะรับฟังอย่างระมัดระวังมาก
พวกเขาแบ่งปันประสบการณ์ของพวกเขาถึงสิ่งที่พวกเขาเคยทำด้วยเช่นกัน พวกเขาพูดว่า:
เวลานี้ฉันเข้าใจว่ามีแต่ความตกต่ำเท่านั้นในทุกสิ่งที่ฉันทำ
เมื่อลูกจดจำพ่อเท่านั้นที่ลูกจะสามารถได้รับการหลุดพ้นจากบาปและความไม่บริสุทธิ์
บางคนจดจำบาบาด้วยความยากลำบากมากแม้แต่ครึ่งชั่วโมงถึงหนึ่งชั่วโมง
เวลาที่เหลือพวกเขาก็สำลัก พ่อพูดว่า: ลูกเคยสำลักมาถึงครึ่งวงจร
เวลานี้ลูกได้พบพ่อแล้ว ลูกควรมีความสุข ในเมื่อนี่คือชีวิตนักเรียนของลูก
ลูกก็ควรมีความสุข อย่างไรก็ตามลูกก็ลืมพ่อซ้ำแล้วซ้ำเล่า ท่านพูดว่า:
ลูกคือคาร์มาโยคี ลูกต้องดำเนินธุรกิจฯลฯ ของลูก เป็นสิ่งดีที่จะนอนให้น้อยลง
ด้วยการมีการจดจำระลึกถึงนี้ ลูกหารายได้และลูกจะคงอยู่อย่างมีความสุขด้วยเช่นกัน
นี่เป็นสิ่งจำเป็นที่จะนั่งในการจดจำระลึกถึง
หากลูกไม่มีเวลาในช่วงกลางวันก็หาเวลาในช่วงกลางคืน
ลูกจะมีความสุขอย่างมากด้วยการมีการการจดจำระลึกถึงนี้ หากลูกคนไหนมีบ่วงพันธะ
จงบอกเขาหรือเธอว่าถ้าต้องการที่จะประกาศสิทธิ์ในมรดกจากพ่อแล้วก็ไม่มีใครสามารถหยุดเธอจากการทำสิ่งนี้ได้
เพียงแค่ไปและอธิบายแก่รัฐบาลว่า: การทำลายล้างกำลังอยู่เบื้องหน้า พ่อพูดว่า:
จดจำพ่อแล้วบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง
ให้คงอยู่อย่างบริสุทธิ์ในชาติเกิดสุดท้ายนี้ เหตุนี้เองเรากำลังกลับมาบริสุทธิ์
อย่างไรก็ตามเพียงผู้ที่มีความซาบซึ้งของความรู้นี้ที่จะพูดสิ่งนี้
ไม่ควรจะเป็นเช่นนั้นที่ลูกมาที่นี่แล้วเฝ้าแต่จดจำผู้มีร่างกาย
การต่อสู้และทะเลาะเบาะแว้งในจิตสำนึกที่เป็นร่างเปรียบเสมือนการถูกวิญญาณปีศาจร้ายของความโกรธครอบงำ
บาบาไม่แม้แต่จะมองดูผู้ที่มีความโกรธ มีความรักต่อผู้ที่ทำงานรับใช้
กิจกรรมของพวกเขาคือสำนึกที่เป็นร่าง ลูกจะกลับมาสวยงามเมื่อลูกจดจำพ่อ
นี่คือสิ่งหลัก มองเห็นกันและกันแต่จดจำพ่อ ให้กระดูกของลูกในงานรับใช้
บราห์มินควรจะอยู่ด้วยกันเหมือนน้ำนมและน้ำตาล ไม่ใช่เหมือนน้ำเกลือ
เพราะว่าพวกเขาไม่เข้าใจ พวกเขาจึงไม่ชอบกันและกันและพ่อ
ลูกเช่นนั้นจะประกาศสิทธิ์ในสถานภาพใด?
ในเวลาสุดท้ายลูกจะได้นิมิตของสิ่งที่ลูกทำและตระหนักถึงความผิดพลาดที่ลูกทำ
พ่อจึงพูดว่า: หากไม่อยู่ในโชคของใครบางคน ผู้นั้นจะสามารถทำอะไรได้? อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เพื่อที่จะเป็นอิสระจากบ่วงพันธะให้รักษาความซาบซึ้งของความรู้นี้
จะต้องไม่มีพฤติกรรมในสำนึกที่เป็นร่าง
ไม่ควรจะมีสันสการ์ใดที่เป็นเหมือนน้ำเกลือต่อกัน
เมื่อลูกมีความรักต่อผู้ที่มีร่างกาย ลูกไม่สามารถเป็นอิสระจากบ่วงพันธะได้
2.
อยู่อย่างเป็นคาร์มาโยคี นั่งอยู่ในการจดจำระลึกถึงอย่างแน่นอน
กลับมามีสำนึกเป็นดวงวิญญาณและทำความเพียรพยายามที่จะกลับมาอ่อนหวานและเยือกเย็นมาก
ให้กระดูกของลูกสำหรับงานรับใช้
พร:
ขอให้ลูกเป็นผู้ให้คุณประโยชน์ที่แท้จริงของตัวเองโดยการทำตามศรีมัทและโดยการจบสิ้นการปะปนของการกำหนดของตัวเองและการกำหนดของผู้อื่น
พ่อให้สมบัติที่มีค่าทั้งหมดแก่ลูกๆแล้ว เพื่อเป็นประโยชน์ต่อตัวลูกเองและโลก
การใช้สมบัติเหล่านั้นอย่างสิ้นเปลืองหรือในงานที่ไม่มีประโยชน์หรือปะปนศรีมัทเข้ากับการกำหนดของลูกเองหรือการกำหนดของผู้อื่นถือเป็นการไม่ซื่อสัตย์ในการดูแลสิ่งที่ลูกได้รับมอบมาด้วยความไว้วางใจ
เวลานี้ขอให้จบสิ้นความไม่ซื่อสัตย์และการปะปนนี้และซึมซับความผ่องแผ้วทางจิตวิญญาณและความเมตตา
มีความเมตตาต่อตนเองและทุกคนอื่น และกลายเป็นผู้ให้คุณประโยชน์แก่ตนเอง
มองดูตัวเองและมองดูพ่อ อย่ามองดูที่คนอื่น ๆ
คติพจน์:
เพียงผู้ที่ไม่ถูกดึงดูดไปที่อื่นใดเท่านั้นที่สามารถร่าเริงแจ่มใสอย่างสม่ำเสมอ
สัญญาณที่ละเอียดอ่อน:
อยู่อย่างมีชัยชนะด้วยสำนึกรู้ของรูปรวมอย่างต่อเนื่อง
“บาบาและฉัน”
อยู่ในรูปรวม บาบาคือคาราวันฮาร์ (ผู้ที่ให้แรงบันดาลใจ)
และฉันซึ่งเป็นดวงวิญญาณเป็นเครื่องมือ สิ่งนี้เป็นที่รู้จักกันว่าอยู่เหนือความคิด
นั่นคือเป็นการจดจำระลึกถึงผู้เป็นหนึ่งเดียว
ผู้ที่รักษาความคิดบริสุทธิ์ไม่สามารถมีความกังวลใดๆ
เช่นเดียวกับที่พ่อและลูกอยู่ในรูปรวมกัน ในทำนองเดียวกัน
ร่างกายและดวงวิญญาณนั้นอยู่ในรูปรวม รูปอนาคตของลูกของวิษณุอยู่ในรูปรวมกัน
ในทำนองเดียวกัน เมื่อการรับใช้ตัวเองและการรับใช้ทุกคนอยู่ในรูปรวมกัน
ลูกจะต้องทำงานน้อยลงและจะประสบความสำเร็จมากขึ้น