12.06.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน เวลานี้ลูกได้รับดริสตี(drishti) ของความรู้แล้ว
ดังนั้นการเร่ร่อนของลูกขณะนี้จึงจบสิ้นลง
ลูกจดจำดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุข
คำถาม:
เทพมีพลังอะไร?
ด้วยคุณสมบัติพิเศษใดที่ทำให้พวกเขามีพลังนี้?
คำตอบ:
เทพมีพลังในการปกครองทั้งโลก
พวกเขามีพลังนี้โดยเฉพาะเนื่องจากคุณสมบัติพิเศษของการทำตามหนทางเดียว
ที่นั่นพวกเขาทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียว (มีความคิดเห็นเดียว)
และแล้วจึงไม่จำเป็นที่จะมีที่ปรึกษา ฯลฯ
เทพได้รับคำแนะนำจากพ่อในยุคบรรจบพบกันที่พวกเขาสามารถปกครองเป็นเวลา 21
ชาติเกิดได้ ที่นั่น ราชาเดียวมีครอบครัวที่สูงส่งเดียว ไม่มีคำหนทางอื่นใดที่นั่น
เพลง:
ชี้หนทางให้แก่คนตาบอดเถิด โอ้ พระเจ้า!
โอมชานติ
ขณะนี้ลูกๆ ได้รับดวงตา (การมองเห็น) แล้ว ก่อนหน้านี้ลูกไม่มีดวงตา
ลูกไม่มีดวงตาใด? ลูกไม่มีดวงตาแห่งความรู้ ลูกมีดวงตาของความโง่เขลา ลูกๆ
รู้ว่าเพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นคือมหาสมุทรแห่งความรู้
ไม่มีใครอื่นมีความรู้ทางจิตนี้ ด้วยความรู้นี้เท่านั้นที่ทำให้ลูกได้รับการหลุดพ้น
นั่นคือลูกไปยังดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุข ขณะนี้ลูกๆ
สามารถเห็นว่าดินแดนแห่งความสุขเปลี่ยนไปอย่างไรและกลายเป็นอาณาจักรของมายาดินแดนแห่งความทุกข์
ลูกเริ่มร้องเรียกหา: ชี้หนทางให้แก่คนตาบอดเถิด!
ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธาแม้ว่าพวกเขาจะมีการบูชายัญ ให้ทาน ทำบุญ ฯลฯ
แต่ก็ไม่มีใครสามารถพบหนทางไปสู่ดินแดนแห่งความสงบหรือดินแดนแห่งความสุขได้
ลูกแต่ละคนต้องเล่นบทบาทของตนเอง พ่อพูดว่า: พ่อก็มีบทบาทเช่นกัน
ในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา, พวกเขาร้องเรียก:
ชี้หนทางสู่การหลุดพ้นและการหลุดพ้นในชีวิตแก่เรา
สำหรับสิ่งนี้พวกเขามีไฟบูชายัญมากมาย, มีการให้ทานมากมาย, มีการทำบุญ ฯลฯ
และเร่ร่อนไปทั่วอย่างมาก ในดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุข ไม่มีการเร่ร่อน
มีเพียงลูกเท่านั้นที่รู้สิ่งนี้
ผู้คนเหล่านั้นรู้เพียงแค่การศึกษาคัมภีร์และการศึกษาทางโลก
พวกเขาไม่รู้จักพ่อทางจิตนี้เลย พ่อมาและให้ความรู้ในขณะนี้
ท่านต้องประทานการหลุดพ้นแก่ทุกคนและเมื่อโลกเก่าต้องเปลี่ยนแปลง
เมื่อลูกเปลี่ยนจากมนุษย์ไปเป็นเทพ
ก็จะกลายเป็นอาณาจักรเดียวของเทพทั่วทั้งโลกและนั่นเรียกว่าสวรรค์
ผู้คนของบารัตรู้ว่าศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปคงอยู่ในบารัตเท่านั้น
ไม่มีศาสนาอื่นใดในเวลานั้น ขณะนี้เป็นยุคบรรจบพบกันสำหรับลูกๆ
ผู้คนที่เหลือทั้งหมดอยู่ในยุคเหล็ก
เวลานี้ลูกกำลังนั่งในยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุด
ผู้ที่จดจำพ่อและทำตามศรีมัทของท่านอยู่ในยุคบรรจบพบกัน
ส่วนที่เหลือทั้งหมดอยู่ในยุคเหล็ก ในปัจจุบัน ไม่มีอำนาจในการปกครองหรืออาณาจักร
รัฐบาลทำงานผ่านความคิดเห็นมากมาย
ในยุคทองทิศทางของจักรพรรดิองค์เดียวที่ปกครองอาณาจักร ไม่มีที่ปรึกษาที่นั่น
พวกเขาเต็มไปด้วยพลังมาก เมื่อพวกเขาไม่บริสุทธิ์ พวกเขาจึงมีที่ปรึกษา ฯลฯ
เพราะพวกเขาไม่มีพลังอีกต่อไป ในปัจจุบันเป็นการปกครองของประชาชน
ในยุคทองเพราะพวกเขาทำตามคำแนะนำของผู้เดียว พวกเขาจึงมีพลังนั้น
ขณะนี้ลูกกำลังได้รับพลังนั้น แล้วลูกจะปกครองอย่างเป็นอิสระถึง 21 ชาติเกิด
นั่นคือครอบครัวที่สูงส่งของลูก ขณะนี้คือครอบครัวของพระเจ้าของลูก พ่อพูดว่า:
เมื่อลูกพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ ลูกก็เป็นของครอบครัวของพระเจ้า
ถ้าลูกมีสำนึกที่เป็นร่างและลืมพ่อ ลูกก็เป็นของครอบครัวปีศาจ
ในหนึ่งวินาทีลูกเป็นของชุมนุมของพระเจ้าและในอีกหนึ่งวินาทีลูกเป็นของชุมนุมปีศาจ
เป็นสิ่งที่ง่ายดายมากที่จะพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ แต่ลูกๆ
ก็เห็นว่าสิ่งนี้ยากที่สุด พ่อพูดว่า:
ถ้าลูกพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง
ลูกต้องกระทำผ่านร่างกายของลูก ลูกไม่สามารถกระทำได้ ถ้าไม่มีร่างกาย
ลูกต้องพยายามอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อในขณะที่กำลังทำทุกสิ่ง อย่างไรก็ตาม
แม้แต่ที่นี่เมื่อลูกไม่มีอะไรให้ทำ ลูกก็ไม่สามารถจดจำพ่อได้ ลูกลืม!
นี่เป็นความเพียรพยายาม ในความเลื่อมใสศรัทธา
ลูกไม่ได้ถูกบอกให้ทำความเลื่อมใสศรัทธาตลอดทั้งวัน มีเวลาที่กำหนดไว้ที่นั่น
ทั้งในตอนเช้า ในตอนเย็นหรือตอนกลางคืน
จากนั้นสติปัญญาของพวกเขาก็จะเก็บรักษามนตราที่พวกเขาได้รับ
มีคัมภีร์มากมายที่พวกเขาศึกษาในหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
ลูกไม่จำเป็นต้องศึกษาหรือเขียนหนังสือใดๆ ฯลฯ
มุร์ลีเหล่านี้ได้มีการตีพิมพ์เพื่อทำให้ลูกสดชื่น
มิฉะนั้นจะไม่มีหนังสือฯลฯใดเหลืออยู่ สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดจะถูกทำลาย
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่มีความรู้นี้ เวลานี้พวกเขาได้ตั้งชื่ออาคารว่า “ญาณ
วิญาณบาวัน” ราวกับว่าพวกเขาสอนความรู้และโยคะที่นั่น
พวกเขาเพียงแค่ตั้งชื่อเช่นนั้นโดยไม่มีความเข้าใจ
พวกเขาไม่รู้เลยว่าญาณและวิญาณคืออะไร ขณะนี้ลูกรู้จักญาณและวิญาณ:
ด้วยโยคะซึ่งเรียกว่าวิญาณลูกจะได้รับพลานามัยดี
และนี่คือญาณซึ่งมีการอธิบายประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของโลกให้แก่ลูก
ลูกต้องรู้ว่าประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของโลกซ้ำรอยอย่างไร อย่างไรก็ตาม
นั่นคือการศึกษาที่มีขีดจำกัด
ที่นี่ลูกมีประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ที่ไม่มีขีดจำกัดในสติปัญญาของลูก
ที่เราประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรอย่างไร เราปกครองอาณาจักรอย่างไรและเป็นเวลานานแค่ไหน
เราได้รับอาณาจักรอย่างไร สิ่งเหล่านี้ไม่ได้อยู่ในสติปัญญาของคนอื่น
เพียงพ่อผู้เดียวเท่านั้นที่เต็มไปด้วยความรู้
มีเพียงพ่อเท่านั้นที่อธิบายแก่ลูกว่าวงจรโลกหมุนไปอย่างไร
เพราะการไม่รู้ว่าละครถูกกำหนดไว้แล้วล่วงหน้า
มนุษย์จึงพูดว่าผู้นั้นผู้นี้ได้ไปสู่นิพพานหรือเขาได้หลอมรวมไปกับธาตุแสง
ลูกรู้ว่ามนุษย์ทั้งหมดเข้ามาสู่วงจรโลกนี้
ที่ไม่มีใครสามารถได้รับการหลุดพ้นจากวงจรนี้ได้ พ่ออธิบายว่า:
ดวงวิญญาณมนุษย์จากร่างหนึ่งและรับอีกร่างหนึ่ง ละครนี้ใหญ่มาก
มีดวงวิญญาณในทุกคนและดวงวิญญาณมีบทบาทที่ไม่สูญสลายบันทึกอยู่ภายในเขา
สิ่งนี้เรียกว่าละครที่ถูกกำหนดไว้แล้ว
ในเมื่อมันถูกเรียกว่าละครก็ต้องมีระยะเวลากำหนดไว้แน่นอน พ่ออธิบาย:
ช่วงระยะเวลาของละครคือ 5000 ปี
ในคัมภีร์ของหนทางความเลื่อมใสศรัทธาได้มีการเขียนว่าช่วงระยะเวลาของละครนั้นหลายแสนปี
เป็นขณะนี้เท่านั้นที่พ่อมาสอนราชาโยคะแก่ลูก
มีคำพูดว่าฆราวาสอยู่ในความมืดสนิทและพันดาวาสได้รู้แจ้ง
ผู้คนเหล่านั้นคิดว่ายุคเหล็กยังคงเหลืออีก 40,000 ปี
พวกเขาไม่รู้ว่าพระเจ้ามาแล้วและความตายของโลกเก่านี้อยู่เบื้องหน้าแล้ว
ทุกคนนอนหลับในความไม่รู้
เมื่อพวกเขาเห็นสงครามพวกเขาพูดว่านั่นเป็นสิ่งชี้บอกของสงครามมหาภารตะ
การซักซ้อมเหล่านี้จะยังคงเกิดขึ้นต่อไปเรื่อยๆ แล้วในที่สุดพวกเขาก็จะหยุดลง
ลูกรู้ว่าการก่อตั้งของลูกยังไม่ได้เกิดขึ้นอย่างเต็มที่
สิ่งนี้ไม่ได้กล่าวถึงในกีตะว่าพ่อสอนราชาโยคะที่ง่ายดายและก่อตั้งอาณาจักรที่นี่
พวกเขาได้แสดงให้เห็นการทำลายล้างในกีตะ
ที่แสดงให้เห็นว่าทุกคนตายหมดและพันดาบทั้งห้าปลอดภัย
และแล้วพวกเขาก็หลอมละลายไปบนภูเขา พวกเขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นด้วยราชาโยคะ
พ่อยังคงอธิบายทุกสิ่งต่อไป เหล่านั้นเป็นเรื่องที่มีขีดจำกัด บราห์มาที่มีขีดจำกัด
(พ่อทางร่าง) สร้างสิ่งสร้างและหล่อเลี้ยง แต่จะไม่ทำลาย ภรรยาได้ถูกนำมาเลี้ยงดู
พ่อมาและนำลูกมาเลี้ยงดูเช่นกัน ท่านพูดว่า:
พ่อเข้ามาในร่างของผู้นี้และให้ความรู้นี้แก่ลูกๆ พ่อสร้างลูกๆ ผ่านบราห์มา
มีพ่อและมีครอบครัวด้วยเช่นกัน สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องที่ลึกล้ำมาก
สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องลึกล้ำและจริงจังมากซึ่งแทบจะไม่อยู่ในสติปัญญาของใคร
ขณะนี้พ่อพูดว่า: ก่อนอื่นใดพิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
ดวงวิญญาณละร่างหนึ่งและรับอีกร่างหนึ่ง เป็นร่างกายที่ได้รับชื่อต่างๆ ชื่อ รูป
คุณลักษณะของพวกเขาทั้งหมดแตกต่างกันไป
รูปลักษณะของคนหนึ่งไม่สามารถเหมือนกันกับอีกคนหนึ่งได้
แต่ละดวงวิญญาณมีรูปลักษณะของเขาเองในแต่ละชาติเกิด
การกระทำของแต่ละคนถูกกำหนดไว้แล้วในละคร
เหตุนี้เองจึงเรียกว่าละครที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ขณะนี้พ่อที่ไร้ขีดจำกัดพูดว่า:
จดจำพ่อและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง แล้วทำไมเราถึงไม่จดจำพ่อ?
นี่คือสิ่งที่ต้องใช้ความเพียรพยายาม เมื่อลูกๆ
อยู่ในการจาริกแสวงบุญแห่งการทรงจำระลึกถึง
ก็จะมีพายุของมายามากมายและมีการต่อสู้รบรา แต่ลูกต้องไม่กลัว
มายาจะทำลายการจดจำระลึกถึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ลูกจะมีความคิดที่เป็นบาปเช่นนั้นที่ความคิดนั้นจะทำให้ลูกหัวเสียอย่างสิ้นเชิง
ลูกยังคงต้องเพียรพยายามต่อไป
พ่อได้อธิบายแล้วว่าลักษมีและนารายณ์นั้นสามารถควบคุมอวัยวะประสาทสัมผัสของพวกเขาได้อย่างไร
พวกเขาปราศจากกิเลสอย่างสมบูรณ์ พวกเขาได้รับคำสอนเหล่านี้จากใคร? ขณะนี้ลูกๆ
ได้รับคำสอนที่จะกลายเป็นเหมือนพวกเขา พวกเขาไม่มีกิเลสใดๆ
ไม่มีอาณาจักรของราวันอยู่ที่นั่น อาณาจักรของราวันปรากฏขึ้นในภายหลัง
ไม่มีใครรู้ว่าราวันคือใคร สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วตามละครเช่นกัน
ผู้คนไม่รู้ตอนเริ่ม ตอนกลางและตอนจบของละคร และแล้วเขาจึงพูดว่า “เนติ เนติ (ไม่ใช่อย่างนี้หรืออย่างนั้น)!”
เวลานี้ลูกกำลังทำความเพียรพยายามที่จะกลายเป็นชาวสวรรค์
ลักษมีและนารายณ์เป็นชาวสวรรค์ใช่ไหม?
ผู้ที่ก้มกราบเบื้องหน้ารูปบูชาของเขานั้นคือมนุษย์ที่ตกต่ำและตาโมประทาน พ่อพูดว่า:
ก่อนอื่นจงทำให้สิ่งเดียวนี้มั่นคง พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณและจดจำพ่อ
สิ่งนี้ต้องใช้ความเพียรพยายาม เช่นที่ลูกทำงานของรัฐบาลเป็นเวลา 8 ชั่วโมง
ดังนั้นเวลานี้ลูกก็เป็นผู้ช่วยของรัฐบาลที่ไม่มีขีดจำกัด
ลูกต้องทำความเพียรพยายามที่จะอยู่ในการจดจำระลึกถึงเป็นเวลาอย่างน้อย 8 ชั่วโมง
สภาพของลูกจะกลับมามั่นคงมากที่ลูกจะไม่จดจำใครอื่น
จากนั้นลูกจะละร่างของลูกในการจดจำระลึกถึงพ่อ
และลูกจะกลายเป็นลูกปัดของลูกประคำแห่งชัยชนะ ราชาหนึ่งองค์มีปวงประชามากมาย
ปวงประชาต้องสร้างขึ้นที่นี่ด้วยเช่นกัน
ลูกจะกลายเป็นลูกปัดของลูกประคำแห่งชัยชนะผู้ที่มีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชา
มีลูกประคำของ 16,108 ด้วยเช่นกัน ที่คงอยู่ในกล่องใหญ่ มีลูกประคำของ 8
และลูกประคำของ 108 และในที่สุดลูกประคำของ 16,108 ลูกๆ
ได้เรียนรู้ราชาโยคะจากพ่อและได้ทำให้ทั้งโลกกลายเป็นสวรรค์
เหตุนี้เองลูกจึงได้รับการกราบไหว้บูชา
ลูกมีค่าควรแก่การกราบไหว้บูชาและเวลานี้กลายเป็นผู้กราบไหว้บูชา ดาด้านี้พูดว่า:
ตัวฉันเองเคยหมุนลูกปัดของลูกประคำ ในวัดของลักษมีและนารายณ์
อันที่จริงควรเป็นลูกประคำของรูดร้า
ก่อนอื่นลูกกลายเป็นส่วนหนึ่งของลูกประคำของรูดร้าและแล้วก็เป็นลูกประคำของรุนด้า (วิษณุ)
ลูกประคำอันดับแรกคือลูกประคำของรูดร้า ซึ่งมีชีวารวมอยู่ด้วยเช่นกัน
ชีวาจะอยู่ในลูกประคำของรุนด้าได้อย่างไร? นั่นคือลูกประคำของวิษณุ
ไม่มีใครสามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้
ขณะนี้ลูกพูดว่าลูกกำลังจะกลายเป็นมาลัยรอบคอของชีพบาบา
ลูกประคำของบราห์มินไม่สามารถสร้างขึ้นมาได้ ไม่มีลูกประคำของบราห์มิน
ยิ่งลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงมากแค่ไหน
ลูกก็จะไปและปกครองอาณาจักรที่นั่นเร็วยิ่งขึ้นเท่านั้น
ลูกไม่สามารถได้รับคำสอนเหล่านี้จากที่อื่นใด
ลูกรู้ว่าขณะนี้ลูกจะละจากร่างเก่าของลูกและกลายเป็นชาวสวรรค์
ชาวบารัตทุกคนจะกลายเป็นชาวสวรรค์ บารัตโดยเฉพาะอย่างมากคือสวรรค์ นี่เป็นเรื่องของ
5000 ปี ไม่ใช่เรื่องของหลายแสนปี เป็นเพียง 5000 ปีเท่านั้นนับตั้งแต่เทพปรากฎอยู่
ผู้คนลืมสวรรค์ไปแล้วและแล้วพวกเขาก็เพียงแค่พูดถึงมัน อย่างไรก็ตาม
มันไม่เป็นเช่นนั้น ไม่สามารถมียุคที่เก่าแก่โบราณเช่นนั้นได้ มีเพียงสุริยวงศ์
จันทราวงศ์และผู้คนของศาสนาอื่นๆ ทั้งหมดก็มา สิ่งของที่เก่านั้นจะมีประโยชน์อะไร?
ผู้คนซื้อสิ่งของเหล่านั้นมากมาย พวกเขาให้คุณค่าอย่างมากกับสิ่งเก่าๆ
สิ่งที่มีค่ามากที่สุดคือชีพบาบา พวกเขาได้ทำชีวาลิงกัมมากมาย
ไม่มีใครเข้าใจว่าดวงวิญญาณเป็นเพียงจุดเล็กๆ ดวงวิญญาณมีรูปที่ละเอียดอ่อนที่สุด
มีเพียงพ่อเท่านั้นที่อธิบายว่าจุดที่สุดแสนเล็กนั้นมีบทบาทที่ยิ่งใหญ่เช่นนั้นบันทึกอยู่ภายใน
ละครนี้เฝ้าแต่ซ้ำรอยไปเรื่อยๆ ลูกจะไม่มีความรู้นี้ที่นั่น ความรู้นั้นจะหายไป
ดังนั้นใครจะสอนราชาโยคะที่ง่ายดายให้แก่ลูกได้อย่างไร?
พวกเขานั่งลงและแต่งเรื่องราวทั้งหมดในหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา ขณะนี้ลูกๆ
รู้ว่ามีสามศาสนา - บราห์มิน, เทพ และนักรบ - ก่อตั้งขึ้นโดยพ่อเพื่อโลกใหม่ในอนาคต
การศึกษาอื่นๆ เป็นไปสำหรับชาติเกิดนี้ ลูกจะได้รับรางวัลของการศึกษานี้ในโลกใหม่
การศึกษานี้เกิดขึ้นในยุคบรรจบพบกัน นี่คือยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุด
แน่นอนว่าต้องเป็นยุคบรรจบพบกันที่ลูกเปลี่ยนจากมนุษย์เป็นเทพ
พ่ออธิบายความลับเหล่านี้ทั้งหมดแก่ลูก
บาบารู้ว่าลูกไม่สามารถอยู่ในการจดจำระลึกถึงนี้ได้ตลอดเวลา มันเป็นไปไม่ได้
ดังนั้นจงเก็บบันทึกชาร์ทของลูก ว่าลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงนานแค่ไหน
ถ้ามีสำนึกที่เป็นร่างจะมีการจดจำระลึกถึงได้อย่างไร?
มีภาระที่ใหญ่มากของบาปอยู่บนหัวของลูก เหตุนี้เองบาบาพูดว่า:
จงอยู่ในการจดจำระลึกถึง เก็บภาพของตรีมูรติไว้ในกระเป๋าของลูก อย่างไรก็ตาม
ลูกก็ลืมครั้งแล้วครั้งเล่า ด้วยการจดจำอัลฟ่า, ลูกก็จะจดจำเบต้า ฯลฯ
ลูกควรจะติดเข็ม(แบดจ์) ของลูกไว้เสมอ ลูกต้องมีสิ่งตีพิมพ์ด้วยเช่นกัน
แล้วลูกก็สามารถให้สิ่งนั้นกับคนที่ดีที่มีความสนใจ
คนที่ดีจะไม่ยอมรับสิ่งนั้นไปฟรี พวกเขาจะถามว่า: สิ่งนี้ราคาเท่าไหร่?
บอกพวกเขาว่า: สิ่งนี้ให้กับผู้ที่ยากจน ฟรี
แต่มิฉะนั้นท่านก็สามารถให้ได้มากเท่าที่ท่านต้องการได้ ต้องมีความสูงศักดิ์
ขนบธรรมเนียมประเพณีของลูกควรจะแตกต่างจากขนบธรรมเนียมประเพณีของโลกอย่างสิ้นเชิง
ผู้คนที่สูงศักดิ์จะให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งด้วยตนเอง
ลูกให้สิ่งนี้แก่ทุกคนเพื่อประโยชน์ของพวกเขา
บางคนจะศึกษาความรู้นี้และส่งเงินมาให้ลูก
ลูกคือผู้ที่ต้องจ่ายค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้น บอกพวกเขา: เรากำลังใช้ร่างกาย จิตใจ
และทรัพย์สมบัติของเราเพื่อรับใช้บารัต อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
เพื่อที่จะช่วยเหลือรัฐบาลที่ไร้ขีดจำกัด
เพียรพยายามที่จะอยู่ในการจดจำระลึกถึงอย่างน้อยแปดชั่วโมง
เลิกหวาดกลัวต่ออุปสรรคที่มายาทำให้เกิดขึ้นในการจดจำระลึกถึง
2.
เป็นของชุมนุมของพระเจ้าในยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุดนี้และทำตามคำแนะนำของพระเจ้า
ในขณะที่กระทำสิ่งใด ฝึกฝนที่จะอยู่ในการจดจำระลึกถึงพ่อผู้เดียว
พร:
ขอให้ลูกมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณและละวางจากร่างกายโดยอยู่ในถ้ำแห่งการสำรวจตรวจสอบตนเอง
ถ้ำของพันดาวาสที่แสดงให้เห็นคือถ้ำแห่งการสำรวจตรวจสอบตนเอง
มากเท่าที่ลูกอยู่อย่างละวางจากร่างกายของลูก
มากเท่าที่ลูกอยู่ในถ้ำและอยู่อย่างมั่นคงในรูปของสำนึกเป็นดวงวิญญาณ
ลูกจะอยู่เหนือบรรยากาศของโลกและไม่ได้รับอิทธิพลจากสิ่งนั้นมากเท่านั้น
เช่นเดียวกับที่ลูกสามารถไปอยู่เหนือบรรยากาศภายนอกโดยการอยู่ในถ้ำ
ในทำนองเดียวกันถ้ำแห่งการสำรวจตรวจสอบตนเองนี้ทำให้ลูกพิเศษสุดสำหรับทุกคนและมีความรักต่อพ่อ
และผู้ที่เป็นที่รักของานพ่อจะพิเศษสุดโดยอัตโนมัติ
คติพจน์:
ความพยายามทางจิตวิญญาณเป็นเมล็ด และสิ่งอำนวยความสะดวกคือการขยายตัว
เลิกซ่อนเร้นความเพียรพยายามทางจิตไว้ในการขยายตัว
สัญญาณที่ละเอียดอ่อน:
ฝึกฝนการอยู่ในสภาพสำนึกเป็นดวงวิญญาณ อยู่อย่างสำรวจตน
สิ่งชี้บอกของการอยู่อย่างสำรวจตนคือ
การหลุดหายอยู่ในความลึกของมหาสมุทรและเป็นภาพลักษณ์ของความจริงใจและความเป็นผู้ใหญ่อย่างสม่ำเสมอ
สิ่งชี้บอกของสภาพของจิตสำนึกเป็นดวงวิญญาณควรจะปรากฏบนใบหน้า ในด้านหนึ่ง
ควรจะมีใบหน้าที่กำลังไตร่ตรอง และอีกด้านหนึ่ง ใบหน้าที่สนุกสนาน นั่นคือ
ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ลักษณะทั้งสองเหล่านี้จะปรากฏบนใบหน้า
ดวงวิญญาณที่อยู่อย่างสำรวจตนจะถูกมองว่าเป็นคนร่าเริงเบิกบานอย่างสม่ำเสมอ
เพราะว่าการต่อต้านจากมายาจะสิ้นสุดลง