20.05.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน บาบาได้มาเพื่อทำให้ลูกสามารถได้รับรายได้ที่ไม่สูญสลาย
เวลานี้ลูกสามารถหารายได้ของเพชรพลอยที่ไม่สูญสลายของความรู้นี้ได้มากเท่าที่ลูกต้องการ
คำถาม:
ความเพียรพยายามพิเศษใดที่ต้องใช้เพื่อเปลี่ยนสันสการ์ที่เป็นเช่นปีศาจให้เป็นสันสการ์ที่สูงส่ง?
คำตอบ:
เพื่อที่จะเปลี่ยนสันสการ์ของลูก
ฝึกฝนการคงอยู่อย่างมีสำนึกเป็นดวงวิญญาณมากเท่าที่จะเป็นไปได้
สันสการ์ที่เป็นเช่นปีศาจนั้นถูกสร้างขึ้นจากการที่ลูกเข้ามาสู่สำนึกของร่างกาย
พ่อได้มาเพื่อเปลี่ยนสันสการ์ที่เป็นเช่นปีศาจของลูกให้เป็นสันสการ์ที่สูงส่ง
ทำความเพียรพยายามนี้: ก่อนอื่นฉันเป็นดวงวิญญาณ แล้วจึงมีร่างกายนี้
เพลง:
ลูกสูญเสียเวลากลางคืนในการหลับนอนและกลางวันในการรับประทาน
โอมชานติ
ลูกๆ เคยได้ยินเพลงนี้มาแล้วหลายครั้ง พ่อทางจิตเฝ้าแต่เตือนลูกๆ ทางจิตว่า
อย่าได้ปล่อยให้เวลานี้ผ่านไป นี่เป็นเวลาสำหรับการหารายได้มหาศาล
พ่อได้มาเพื่อทำให้ลูกสามารถหารายได้ มีรายได้มากมายที่จะได้รับ
และลูกสามารถหารายได้ได้มากเท่าที่ลูกต้องการ
รายได้นี้คือรายได้ของการเติมเต็มอาภรณ์ของลูกด้วยเพชรพลอยที่ไม่สูญสลายของความรู้นี้
รายได้นี้เป็นไปสำหรับอนาคต นั่นคือหนทางของความเลื่อมใสศรัทธา และนี่คือความรู้
ผู้คนไม่รู้ว่าความเลื่อมใสศรัทธาเริ่มต้นเมื่ออาณาจักรของราวันเริ่มต้นขึ้น
หรือความรู้นี้เริ่มต้นเมื่อพ่อมาก่อตั้งอาณาจักรของราม
ความรู้นี้เป็นไปสำหรับโลกใหม่นั้น
ในขณะที่ความเลื่อมใสศรัทธาเป็นไปสำหรับโลกเก่านี้ พ่อพูดว่า:
เวลานี้ก่อนอื่นพิจารณาว่าตัวลูกเองเป็นดวงวิญญาณ มันอยู่ในสติปัญญาของลูกๆว่า
แรกเริ่มลูกคือดวงวิญญาณ และแล้วจึงมีร่างกาย อย่างไรก็ตาม
ตามแผนของละครผู้คนเข้าใจผิดในสิ่งนี้และคิดในทางตรงกันข้ามว่า
แรกเริ่มพวกเขาคือร่างกาย แล้วจากนั้นก็เป็นดวงวิญญาณ พ่อพูดว่า: เหล่านั้นสูญสลาย
ลูกละทิ้งร่างหนึ่งและรับอีกร่างหนึ่ง สันสการ์อยู่ในดวงวิญญาณ
โดยการกลับมามีสำนึกที่เป็นร่าง สันสการ์ของลูกก็กลายเป็นเช่นปีศาจ
แล้วพ่อจึงต้องมาเพื่อที่จะเปลี่ยนสันสการ์เช่นปีศาจของลูกให้เป็นสันสการ์ที่สูงส่ง
สิ่งสร้างทั้งหมดนี้เป็นสิ่งสร้างของพ่อผู้สร้างผู้เดียว ทุกคนเรียกท่านว่า“พ่อ”
เช่นที่พ่อทางร่างถูกเรียกว่าพ่อ ทั้งคำว่า“บาบา”และ“มาม่า”นั้นอ่อนหวานมาก
เพียงพ่อเท่านั้นที่ถูกเรียกว่าผู้สร้าง ก่อนอื่นท่านรับภรรยามาเลี้ยง
แล้วสร้างสิ่งสร้าง พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดพูดว่า: พ่อเข้ามาในผู้นี้
ชื่อของเขาได้รับการยกย่อง เขาถูกเรียกว่า“พาหนะที่โชคดี”
พวกเขาแสดงภาพลักษณ์ของมนุษย์ ไม่ใช่วัวฯลฯ พาหนะที่โชคดีเป็นร่างกายมนุษย์
เพียงพ่อเท่านั้นที่มาและให้คำแนะนำตัวท่านเองแก่ลูกๆ ลูกควรพูดเสมอว่า
ลูกกำลังจะไปหาบัพดาดา หากลูกแค่พูดว่า“พ่อ”
แล้วก็จะเป็นเพียงผู้เดียวที่ไม่มีตัวตน
ลูกเพียงสามารถไปหาพ่อที่ไม่มีตัวตนได้เมื่อลูกจากร่างของลูกเท่านั้น
ไม่มีใครสามารถไปที่นั่นได้เช่นนั้น เพียงพ่อเท่านั้นที่ให้ความรู้นี้แก่ลูก
เพียงพ่อเท่านั้นที่มีความรู้นี้นี่คือคลังสมบัติที่มีค่าของเพชรพลอยที่ไม่สูญสลายของความรู้นี้
พ่อคือมหาสมุทรของเพชรพลอยแห่งความรู้นี้ ไม่ใช่ประเด็นของน้ำ
เป็นคลังสมบัติของเพชรพลอยแห่งความรู้นี้ ท่านมีความรู้นี้
น้ำไม่สามารถเรียกว่าความรู้ เช่นที่มนุษย์มีความรู้ของยาและกฎหมาย
ในทำนองเดียวกันนี่ก็เป็นความรู้เช่นกัน เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรู้นี้ของผู้สร้าง
และตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของสิ่งสร้างที่ฤๅษีและมุนีพูดว่า พวกเขาไม่มีความรู้
เพียงผู้สร้างผู้เดียวเท่านั้นที่มีความรู้นี้ ท่านเป็นเมล็ดของต้นไม้ด้วย
ท่านมีความรู้ของตอนเริ่ม ตอนกลาง และตอนจบของโลก
เพียงเมื่อท่านมาเท่านั้นที่ท่านสามารถพูดความรู้นี้
เวลานี้ลูกได้รับความรู้นี้แล้ว และดังนั้นลูกกำลังจะกลายเป็นเทพผ่านความรู้นี้
ก่อนอื่นลูกได้รับความรู้ แล้วลูกก็ประกาศสิทธิ์ในรางวัล
ในเวลานั้นไม่มีความจำเป็นสำหรับความรู้นี้
ไม่ใช่ว่าเพราะเทพไม่มีความรู้นี้ที่พวกเขานั้นไม่รู้ ไม่เลย
พวกเขาได้รับสถานภาพของพวกเขาด้วยการศึกษาความรู้นี้ เพราะผู้คนไม่มีความรู้นี้
พวกเขาจึงเรียกหาพ่อ: บาบาได้โปรดมาและแสดงหนทางแก่เราด้วย
นั่นคือให้ความรู้แก่เราว่าเราจะสามารถเปลี่ยนจากไม่บริสุทธิ์เป็นบริสุทธิ์ได้อย่างไร
เวลานี้ลูกดวงวิญญาณรู้ว่าลูกได้มาจากดินแดนแห่งความสงบ
ดวงวิญญาณอาศัยอยู่ที่นั่นในความเงียบสงบ ลูกมาที่นี่เพื่อเล่นบทบาทของลูก
นี่คือโลกเก่าและดังนั้นโลกใหม่ต้องมีอยู่จริงอย่างแน่นอน
ไม่มีใครรู้ว่าเมื่อไหร่ที่โลกนั้นเคยมีอยู่ หรือใครเคยปกครองที่นั่น
เวลานี้ลูกมาเพื่อรู้สิ่งนี้จากพ่อ พ่อคือมหาสมุทรแห่งความรู้
ผู้ประทานการหลุดพ้นเพื่อชีวิตใหม่ ผู้คนเรียกหาท่าน:
บาบาได้โปรดมาและขจัดความทุกข์ของเรา และประทานความสงบและความสุขให้แก่เราด้วย
ดวงวิญญาณรู้สิ่งนี้แต่พวกเขากลับมาทาโมประธาน เหตุนี้เองพ่อจึงได้มาอีกครั้ง
และกำลังให้คำแนะนำของท่าน มนุษย์ไม่รู้เกี่ยวกับดวงวิญญาณหรือดวงวิญญาณสูงสุด
ดวงวิญญาณไม่มีแม้กระทั่งความรู้ที่จะมีสำนึกของพระเจ้า
ก่อนหน้านี้ลูกไม่เคยมีความรู้นี้เช่นกัน เวลานี้ลูกได้รับความรู้แล้ว
ลูกเข้าใจว่าลูกได้มีใบหน้าของมนุษย์และมีบุคลิกลักษณะของลิง
เวลานี้พ่อให้ความรู้นี้แก่ลูกแล้ว และดังนั้นลูกจึงเต็มไปด้วยความรู้
ลูกได้รับความรู้ของผู้สร้างและสิ่งสร้าง ลูกเข้าใจว่าพระเจ้ากำลังสอนลูก
ดังนั้นควรจะมีความซาบซึ้งอย่างมากมาย
บาบาคือมหาสมุทรแห่งความรู้และท่านมีความรู้ที่ไม่มีขีดจำกัดนี้
ไม่ว่าใครก็ตามที่ลูกไปหา ไม่ต้องพูดถึงความรู้ของตอนเริ่มตอนกลางและตอนจบของโลกเลย
พวกเขาไม่แม้กระทั่งรู้ว่าดวงวิญญาณคืออะไร
พวกเขาจดจำพ่อว่าเป็นผู้ขจัดความทุกข์และผู้ประทานความสุขด้วยเช่นกัน
กระนั้นพวกเขาก็พูดว่าพระเจ้าอยู่ในทุกหนแห่งในเวลาเดียวกัน พ่อพูดว่า:
ตามละครมันไม่ใช่ความผิดของพวกเขา มายาทำให้สติปัญญาของพวกเขาตกต่ำอย่างสิ้นเชิง
แมลงเพียงรู้สึกมีความสุขแค่อยู่ในสิ่งสกปรกเท่านั้น
พ่อมาเพื่อนำลูกออกจากสิ่งสกปรก มนุษย์ติดกับอยู่ในปลัก พวกเขาไม่มีความรู้นี้เลย
และดังนั้นพวกเขาจะสามารถทำอะไรได้ล่ะ?
พวกเขาติดกับอยู่ในทรายดูดและจึงยากที่จะนำพวกเขาออกมา
แม้เมื่อลูกนำพวกเขาออกมาได้ครึ่งทางหรือเศษสามส่วนสี่
พวกเขาก็ยังคงปล่อยมือและตกลงไปอีกครั้ง ในขณะที่ให้ความรู้นี้แก่ผู้อื่น
ลูกๆบางคนตัวเขาเองก็ถูกตบตีโดยมายา เพราะพวกเขาทำสิ่งที่ขัดต่อการกำหนดของพ่อ
พวกเขาพยายามที่จะนำผู้อื่นออกจากปลัก และพวกเขาเองก็ตกลงไปในปลักนั้น
แล้วก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมายที่จะนำพวกเขาออกมา เพราะพวกเขาพ่ายแพ้ต่อมายา
บาปที่พวกเขาได้ทำลงไปนั้นทำให้มโนธรรมของพวกเขากัดกร่อนพวกเขาอยู่ภายใน
นี่คือการรบรากับมายา เวลานี้ลูกอยู่ในสนามรบ
เหล่านั้นคือกองทัพที่ก้าวร้าวรุนแรงซึ่งต่อสู้ด้วยพลังทางวัตถุ
ในขณะที่ลูกคือกองทัพที่ไม่ก้าวร้าวรุนแรง
ลูกประกาศสิทธิ์ในอาณาจักรของลูกด้วยความไม่ก้าวร้าวรุนแรง
มีความก้าวร้าวรุนแรงสองประเภท หนึ่งคือการใช้ดาบของตัณหาราคะ
และอีกหนึ่งคือการทุบตีใครบางคน
เวลานี้ลูกกลายเป็นผู้ที่ไม่มีความก้าวร้าวรุนแรงทั้งสองทาง
ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับการรบราของพลังของความรู้นี้
ไม่มีใครรู้ว่าความไม่ก้าวร้าวรุนแรงคืออะไร
องค์ประกอบของหนทางความเลื่อมใสศรัทธานั้นใหญ่มาก ผู้คนร้องเพลง: โอ้
ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ได้โปรดมา
แต่ไม่มีใครรู้ว่าพ่อมาและชำระทุกคนให้บริสุทธิ์อย่างไร
ในกีตะพวกเขาได้ทำความผิดพลาดของการเรียกมนุษย์ว่าเป็นพระเจ้า
มนุษย์ได้สร้างคัมภีร์ขึ้นมา และเป็นมนุษย์ที่อ่านคัมภีร์
เหล่าเทพไม่จำเป็นต้องอ่านคัมภีร์ใดๆ ไม่มีคัมภีร์ที่นั่น มีความรู้
ความเลื่อมใสศรัทธา แล้วก็การวางเฉย การวางเฉยในสิ่งใด?
มีการวางเฉยในความเลื่อมใสศรัทธาและโลกเก่านี้ มีการวางเฉยในร่างเก่า พ่อพูดว่า:
อะไรก็ตามที่ลูกเห็นด้วยดวงตาของลูกจะไม่หลงเหลืออยู่ มีการวางเฉยในโลกที่สกปรกนี้
ลูกได้นิมิตของโลกใหม่นั้นในนิมิตที่สูงส่งด้วยเช่นกัน
ลูกกำลังศึกษาเล่าเรียนเพื่อโลกใหม่ การศึกษานี้ไม่เพียงแค่ชาติเกิดนี้
การศึกษาอื่นๆทั้งหมดนั้นเป็นไปสำหรับช่วงเวลานั้นและชาติเกิดโดยเฉพาะนั้น
เวลานี้คือยุคบรรจบพบกัน
ลูกได้รับรางวัลในโลกใหม่นั้นจากสิ่งที่ลูกกำลังศึกษาอยู่เวลานี้
ลูกได้รับรางวัลที่ใหญ่เช่นนั้นจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ลูกได้รับความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดจากพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
ดังนั้นลูกๆควรจะทำความเพียรพยายามอย่างเต็มที่และทำตามศรีมัท
พ่อคือผู้ที่สูงสุดเหนือสิ่งใด ลูกกลับมาสูงส่งผ่านท่าน ถึงอย่างไรท่านก็สูงส่งเสมอ
ท่านทำให้ลูกสูงส่ง ในขณะที่ใช้ 84 ชาติเกิด ลูกก็กลับมาตกต่ำ พ่อพูดว่า:
พ่อไม่ได้เข้ามาในวงจรของการเกิดและการตาย เวลานี้พ่อเข้ามาในพาหนะที่โชคดีนี้
ลูกๆได้ตระหนักรู้จักท่านแล้ว ต้นไม้ของลูกเวลานี้ยังคงเล็กอยู่
พายุก็มายังต้นไม้เช่นกัน ใบไม้เฝ้าแต่ร่วงหล่น ดอกไม้มากมายก็ปรากฏขึ้น
แล้วเมื่อพายุมา ดอกไม้ก็ร่วงหล่น ผลไม้บางอย่างก็ปรากฏออกมาอย่างดีมากเช่นกัน
แต่แม้กระนั้นผลเหล่านั้นก็ร่วงลงในพายุของมายา พายุของมายานั้นมีพลังมาก
ในด้านหนึ่งมีพลังทางวัตถุ ขณะที่ในด้านนี้มีพลังโยคะ พลังแห่งการจดจำระลึกถึง
ลูกต้องทำให้คำว่า“การจดจำระลึกถึง”มั่นคง ผู้คนเหล่านั้นเพียงแค่พูดถึง “โยคะ”
ของลูกคือการจดจำระลึกถึง ในขณะที่เดินเหินและเคลื่อนไหวไปทั่ว
เฝ้าแต่จดจำระลึกถึงพ่อ สิ่งนี้ไม่เรียกว่าโยคะ คำว่า “โยคะ”
นั้นเป็นคำที่รู้จักกันดีโดยซันยาสซี พวกเขาสอนโยคะหลายประเภทมากมาย
พ่อสอนลูกอย่างง่ายดายมาก: ในขณะที่เดินเหิน นั่ง และเคลื่อนไหวไปมา
จงเฝ้าแต่จดจำพ่อ ลูกเคยเป็นคู่รักของพ่อมาแล้วถึงครึ่งวงจร ลูกได้เคยจดจำพ่อ
เวลานี้พ่อมาแล้ว ไม่มีใครเข้าใจว่าดวงวิญญาณคืออะไร เหตุนี้เองพ่อจึงมา
และทำให้ลูกตระหนักรู้ในสิ่งนี้ นี่เป็นประเด็นละเอียดอ่อนมากที่ต้องเป็นที่เข้าใจ
ดวงวิญญาณนั้นละเอียดอ่อนอย่างยิ่งและไม่สูญสลาย
ทั้งดวงวิญญาณและบทบาทของเขาไม่สามารถถูกทำลายได้
เป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับผู้ที่มีสติปัญญาหยาบที่จะเข้าใจสิ่งเหล่านี้
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้กล่าวไว้ในคัมภีร์ ลูกๆ
ต้องใช้ความเพียรพยายามอย่างมากที่จะจดจำพ่อ ความรู้นี้ง่ายมาก
แต่มีการกล่าวถึงการจดจำระลึกถึงว่า มีผู้ที่สติปัญญาของพวกเขาไม่มีความรักต่อพ่อ
และผู้ที่สติปัญญาของพวกเขามีความรักต่อพ่อ เมื่อการจดจำระลึกถึงของบางคนดี
ก็กล่าวได้ว่าสติปัญญาของพวกเขามีความรักต่อพ่อ ความรักของลูกต้องไม่มีสิ่งใดเจือปน
ถามตนเองว่า: ฉันจดจำพ่อมากแค่ไหน? ลูกเข้าใจด้วยเช่นกันว่า
ด้วยการเฝ้าแต่มีความรักต่อพ่อ ลูกทั้งหมดจะไปถึงสภาพอยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก
และจะทิ้งร่างกายของลูก แล้วสงครามก็จะเริ่มขึ้น ยิ่งลูกรักพ่อ
ลูกก็จะยิ่งกลับมาสาโทประธานจากทาโมประธานมากเท่านั้น
การสอบจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวเท่านั้น
เมื่อเวลาสิ้นสุดลงและสติปัญญาของลูกทุกคนมีความรักต่อพ่อ การทำลายล้างจะเกิดขึ้น
จนกว่าจะถึงตอนนั้นสงครามฯลฯ จะเฝ้าแต่เกิดขึ้น
ผู้คนในต่างประเทศคิดว่าความตายอยู่เบื้องหน้าพวกเขา
และว่าใครบางคนกำลังดลใจพวกเขาให้ทำระเบิด อย่างไรก็ตาม
พวกเขาจะสามารถทำสิ่งใดอื่นได้เล่า? สิ่งนี้ถูกกำหนดไว้แล้วในละคร
พวกเขานำความตายมาสู่สกุลของตนเองด้วยพลังวิทยาศาสตร์ของพวกเขาเอง ลูกๆพูดว่า:
พาเราไปสู่โลกที่บริสุทธิ์ด้วย อย่างไรก็ตามบาบาจะไม่พาร่างของลูกไป
พ่อคือความตายเหนือความตายทั้งหมด ไม่มีใครอื่นรู้สิ่งเหล่านี้ มีการจดจำว่า: “ความตายสำหรับเหยื่อและความสุขสำหรับผู้ล่า”
พวกเขาพูดว่าการทำลายล้างควรหยุดลงและควรจะมีความสงบ
อย่างไรก็ตามความสงบและความสุขจะถูกสร้างขึ้นมาได้อย่างไรโดยไม่มีการทำลายล้างเกิดขึ้น?
เหตุนี้เองลูกต้องอธิบายวงจรอย่างแน่นอน ประตูสู่สวรรค์เวลานี้กำลังจะเปิด
บาบาได้กล่าวแล้วว่า: พิมพ์หนังสือเกี่ยวกับเรื่องนี้:
ประตูสู่ดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุข ไม่มีใครเข้าใจความหมายของสิ่งนี้
นี่คือสิ่งที่ง่ายมาก แต่แทบจะไม่มีแม้หนึ่งกำมือจากหลายล้านเข้าใจ
ลูกต้องไม่หดหู่ใจที่นิทรรศการฯลฯ ปวงประชาด้วยถูกสร้างขึ้น
จุดหมายปลายทางนั้นสูงและต้องใช้ความเพียรพยายาม
ความพยายามเป็นที่ต้องการเพื่อจะมีการจดจำระลึกถึง หลายคนล้มเหลวในสิ่งนี้
การจดจำระลึกถึงของลูกต้องไม่มีสิ่งใดเจือปน มายาทำให้ลูกลืมครั้งแล้วครั้งเล่า
ไม่มีใครสามารถกลายเป็นนายของโลกได้โดยไม่ทำความเพียรพยายาม
ต้องมีความเพียรพยายามเต็มที่ เราเคยเป็นนายของดินแดนแห่งความสุข
เราได้เคยไปรอบวงจรมาแล้วหลายครั้ง เวลานี้เราต้องจดจำพ่อ มายาสร้างอุปสรรคมากมาย
บาบาได้รับข่าวงานรับใช้ด้วยเช่นกันว่า
วันนี้ลูกได้อธิบายให้กับองค์กรหนึ่งที่ชื่อว่าวิธยุตมันดาลีอย่างไร
วันนี้ลูกได้ทำสิ่งนี้... เวลานี้ตามละครผู้เป็นแม่จะได้รับการยกย่อง ลูกๆ
ต้องมีความใส่ใจที่จะให้ผู้เป็นแม่อยู่ข้างหน้า นี่คือวัดดิลวาลาที่มีชีวิต
ลูกจะกลายเป็นรูปที่มีชีวิต แล้วลูกก็จะเฝ้าแต่ปกครองที่นั่น
วัดเหล่านั้นของหนทางความเลื่อมใสศรัทธาจะไม่คงเหลืออยู่ อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง
รักระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ลูกต้องไปถึงสภาพอยู่เหนือบ่วงกรรมของลูกด้วยการมีความรักที่ไม่มีสิ่งใดเจือปนต่อพ่อผู้เดียว
มีการวางเฉยที่ไม่มีขีดจำกัดต่อโลกเก่าและร่างเก่าเหล่านี้
2.
อย่าได้ทำการกระทำใดที่ขัดต่อการกำหนดของพ่อ หรือพ่ายแพ้ในสนามรบ
กลับมาไม่ก้าวร้าวรุนแรงทั้งสองทาง
พร:
ด้วยความปรารถนาดีของลูก ขอให้ลูกยกระดับและรับใช้ผู้ที่ประณามลูกเช่นที่พ่อทำ
เช่นที่พ่อยกระดับผู้ที่ประณามท่าน
ในทำนองเดียวกันไม่ว่าดวงวิญญาณประเภทใดมาอยู่เบื้องหน้าลูก
ลูกสามารถเปลี่ยนดวงวิญญาณนั้นได้ด้วยความรู้สึกของความเมตตาและความปรารถนาดี
นี่คืองานรับใช้ที่แท้จริง
เช่นเดียวกับที่นักวิทยาศาสตร์สามารถปลูกสิ่งต่างๆในทรายได้ ในทำนองเดียวกัน
จงเมตตาและใช้พลังแห่งความเงียบสงบเพื่อยกระดับผู้ที่ประณามลูก
และด้วยเหตุนี้จึงเปลี่ยนแปลงผืนดิน จากการเปลี่ยนแปลงตนเองและความปรารถนาดีของลูก
ดวงวิญญาณประเภทใดก็ตามได้รับการเปลี่ยนแปลง
เพราะว่าความปรารถนาดีจะนำมาซึ่งความสำเร็จอย่างแน่นอน
คติพจน์:
การไตร่ตรองความรู้นี้คือพื้นฐานของการคงอยู่อย่างสดชื่นแจ่มใสอยู่เสมอ
สัญญาณที่ละเอียดอ่อน:
สร้างสมบุคลิกภาพของความสูงส่งและความบริสุทธิ์ทางจิตวิญญาณ
ตลอดทั้งวงจร
ไม่มีใครมีบุคลิกภาพทางจิตวิญญาณเช่นที่ลูกบราห์มินเป็น
นี่เป็นเพราะผู้เดียวที่สร้างบุคลิกภาพของลูกคือผู้ที่สูงส่งที่สุด
ดวงวิญญาณสูงสุดตัวท่านเอง
ลูกๆผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเหนือทั้งหมดมีความบริสุทธิ์อย่างสมบูรณ์ในความคิดและความฝันของลูก
พร้อมกันกับความบริสุทธิ์นี้
ลูกๆผู้มีความเป็นจิตวิญญาณบนใบหน้าของลูกและในกิจกรรมของลูก
เมื่อลูกมั่นคงในความบริสุทธิ์นี้อย่างสม่ำเสมอ
ลูกก็สามารถรับใช้ทุกคนได้อย่างเป็นธรรมชาติ