19.06.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน ขณะนี้ลูกได้กลายเป็นลูกของพระเจ้า
ดังนั้นไม่ควรมีลักษณะนิสัยที่เป็นเช่นปีศาจใดๆ ภายในลูก
ทำความก้าวหน้าไม่ใช่ความผิดพลาด
คำถาม:
ลูกๆ
บราห์มินของยุคบรรจบพบกันมีศรัทธาและความซาบซึ้งอะไร?
คำตอบ:
เราลูกๆ
มีศรัทธาและความซาบซึ้งว่าเวลานี้เราเป็นของชุมนุมของพระเจ้า
เรากำลังจะกลายเป็นชาวสวรรค์ เป็นนายของโลก
เรากำลังได้รับการโยกย้ายในยุคบรรจบพบกัน
จากการเป็นลูกที่เป็นเช่นปีศาจเราได้กลายเป็นลูกของพระเจ้าและจะกลายเป็นชาวสวรรค์
21 ชาติเกิด ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่านี้
โอมชานติ
พ่อนั่งที่นี่และอธิบายแก่ลูกๆ โดยทั่วไปแล้วมนุษย์ชอบความสงบ
เมื่อมีความขัดแย้งกันระหว่างลูกๆ ในครอบครัวก็มีความ ไม่สงบ
เมื่อมีความไม่สงบก็จะมีประสบการณ์ของความทุกข์
เมื่อมีความสงบก็มีประสบการณ์ของความสุข ลูกๆ
ที่กำลังนั่งอยู่ที่นี่มีความสงบอย่างแท้จริง ลูกได้รับการบอกว่า: จดจำพ่อ
พิจารณาว่าตนเองเป็นดวงวิญญาณ
ความไม่สงบที่อยู่ภายในลูกดวงวิญญาณเป็นเวลาครึ่งวงจรจะถูกขจัดออกไปด้วยการจดจำพ่อ
มหาสมุทรแห่งความสงบ ลูกกำลังได้รับมรดกแห่งความสงบ
ลูกรู้ว่าโลกแห่งความสงบนั้นแยกออกจากโลกของความไม่สงบอย่างสิ้นเชิง
มนุษย์ไม่เข้าใจว่า โลกปีศาจคืออะไรหรือโลกของพระเจ้าคืออะไร
ยุคทองคืออะไรหรือยุคเหล็กคืออะไร ไม่ว่าลูกจะมีตำแหน่งที่ยิ่งใหญ่เพียงใดก็ตาม
ลูกก็พูดว่าลูกไม่รู้สิ่งนี้เช่นกัน ผู้ที่มีความมั่งคั่งกล่าวได้ว่ามีสถานภาพ
ลูกสามารถเข้าใจได้ว่าใครคือผู้ที่ยากจนและใครคือผู้ที่มั่งคั่ง ในทำนองเดียวกัน
ลูกสามารถเข้าใจได้ด้วยเช่นกันว่ามีลูกของพระเจ้าและลูกของปีศาจ ขณะนี้ลูกๆ
ที่แสนหวานเข้าใจว่า ลูกคือลูกของพระเจ้า ลูกมีศรัทธาที่มั่นคงนี้ใช่ไหม? ลูกๆ
บราห์มินผู้ที่เป็นของชุมนุมของพระเจ้าเข้าใจว่าลูกกำลังกลายเป็นชาวสวรรค์และเป็นนายของโลก
ลูกควรจะมีความสุขนี้ตลอดเวลา มีลูกๆ น้อยนิดมากที่เข้าใจสิ่งนี้อย่างถูกต้อง
ในยุคทองมีชุมชนของพระเจ้า ในขณะที่ในยุคเหล็กมีชุมชนของปีศาจ
ชุมชนปีศาจเปลี่ยนแปลงในยุคบรรจบพบกันที่เป็นสิริมงคลที่สุด
ขณะนี้เรากำลังเป็นลูกของชีพบาบา เราได้ลืมสิ่งนี้ในช่วงยุคกลาง
เราเข้าใจนี้ว่าเรากลายเป็นลูกของชีพบาบา
ที่นั่นในยุคทองไม่มีใครเรียกตนเองว่าเป็นลูกของพระเจ้า ที่นั่นพวกเขาคือลูกของเทพ
ก่อนหน้านี้เราเคยเป็นลูกปีศาจ ขณะนี้เราได้กลายเป็นลูกของพระเจ้า
เราบราห์มินคือบราห์มา กุมารและกุมารี เราคือสิ่งสร้างของพ่อผู้เดียว
ลูกทั้งหมดคือพี่น้องหญิงชายและลูกคือลูกของ พระเจ้า
ลูกรู้ว่าลูกกำลังได้รับอาณาจักรของลูกจากบาบา
ในอนาคตเราจะได้มาซึ่งอำนาจในการปกครองตนเองที่สูงส่งของเราและจะมีความสุข
ยุคทองเป็นดินแดนแห่งความสุขอย่างแท้จริงและยุคเหล็กเป็นดินแดนแห่งความทุกข์อย่างแท้จริง
ลูกบราห์มินของยุคบรรจบพบกันเท่านั้นที่รู้สิ่งนี้ ดวงวิญญาณเป็นลูกของพระเจ้า
ลูกรู้ว่าบาบากำลังสร้างสวรรค์ ท่านคือผู้สร้าง ท่านไม่ได้เป็นผู้สร้างนรก
ใครที่จะจดจำท่าน? ลูกๆ ที่สุดแสนหวานรู้ว่าพ่อกำลังก่อตั้งสวรรค์
ท่านคือพ่อที่อ่อนหวานมากของเรา ท่านกำลังทำให้เรากลายเป็นชาวสวรรค์เป็นเวลา 21
ชาติเกิด ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่านี้ ลูกควรจะมีความเข้าใจว่าลูกเป็นลูกของพระเจ้า
ดังนั้นลูกไม่ควรจะมีลักษณะนิสัยที่เป็นเช่นปีศาจใดๆ อยู่ภายในตัวลูก
ลูกต้องทำความก้าวหน้า เหลือเวลาน้อยมาก ดังนั้น อย่าได้ทำความผิดพลาดใด
อย่าได้ลืมสิ่งนี้
ลูกสามารถเห็นได้ว่าพ่อที่เป็นพ่อของลูกกำลังนั่งอยู่เบื้องหน้าลูกตัวต่อตัว
เรากำลังศึกษากับพระเจ้า ผู้เป็นพ่อเพื่อที่จะกลายเป็นลูกของเทพ
ดังนั้นควรจะมีความสุขอย่างมาก บาบาเพียงแค่พูดว่า:
เพียงแค่จดจำพ่อแล้วบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้อง พ่อมาเพื่อพาทุกคนกลับบ้าน
ยิ่งลูกจดจำท่านมากเท่าไหร่ บาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้องมากเท่านั้น
ในหนทางของความไม่รู้
เมื่อผู้หญิงหมั้นหมายความทรงจำนั้นก็จะประทับไว้ในตัวเธออย่างมั่นคง
ทันทีที่เด็กเกิดมาก็จะมีการประทับไว้ในความทรงจำ
ในสวรรค์และในนรกก็มีการประทับความทรงจำไว้ด้วยเช่นกัน เด็กจะพูดว่า “นี่คือพ่อของฉัน”
อย่างไรก็ตาม ผู้เดียวนี้คือพ่อที่ไม่มีขีดจำกัดของลูก
ผู้ที่ลูกจะได้รับมรดกแห่งสวรรค์ของลูกจากท่าน ดังนั้น
ความทรงจำระลึกถึงท่านควรจะมีการประทับอยู่ในลูกเวลานี้
เราจะได้รับมรดกของเราจากพ่ออีกครั้งหนึ่งสำหรับชาติเกิดในอนาคตถึง 21 ชาติเกิด
ควรมีมรดกเท่านั้นที่ควรอยู่ในสติปัญญาของลูก ลูกรู้ว่าทุกคนต้องตาย
จะไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่จะหลงเหลืออยู่ที่นี่
แม้แต่ผู้ที่เป็นสุดที่รักที่สุดของลูกก็ต้องกลับไป ลูกๆ
บราห์มินเท่านั้นที่รู้ว่าโลกเก่านี้กำลังจะจบสิ้นลงแล้วเวลานี้
ก่อนที่มันจะจบลงจงเพียรพยายามอย่างเต็มที่ เนื่องจากลูกเป็นลูกของพระเจ้า
ลูกควรมีความสุขที่ไม่มีขีดจำกัด พ่อเฝ้าแต่พูดว่า: ลูกๆ
ทำให้ชีวิตของลูกเป็นเช่นเพชร นั่นคือโลกของเทพและนี่คือโลกของปีศาจ
มีความสุขที่ไม่มีขีดจำกัดในยุคทอง เพียงพ่อเท่านั้นที่สามารถให้ความสุขนั้นได้
ลูกได้มาที่นี่เพื่อมาหาพ่อ ลูกไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้
ลูกทั้งหมดไม่สามารถอยู่ที่นี่ด้วยกัน เพราะลูกไร้มีขีดจำกัด
ลูกมาที่นี่ด้วยความรู้สึกของความกระตือรือร้นอย่างมากที่ลูกได้มาหาพ่อที่ไร้ขีดจำกัด
เราเป็นลูกของพระเจ้า เราเป็นลูกของพระเจ้าผู้เป็นพ่อ
ดังนั้นทำไมเราไม่อยู่ในสวรรค์? พระเจ้าผู้เป็นพ่อสร้างสวรรค์ใช่ไหม?
ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของทั้งโลกอยู่ในสติปัญญาของลูก
ลูกรู้ว่าพระเจ้าแห่งสวรรค์ผู้เป็นพ่อกำลังทำให้ลูกมีค่าควรแก่สวรรค์
ท่านทำให้ลูกเป็นเช่นนั้นทุกวงจร ไม่มีแม้แต่มนุษย์คนเดียวที่รู้ว่าเขาเป็นนักแสดง
เราคือลูกของพระเจ้าผู้เป็นพ่อ และแล้วทำไมเราถึงไม่มีความสุข?
ทำไมเราถึงต่อสู้รบรากัน? เราดวงวิญญาณทั้งหมดคือพี่น้อง
ดูสิว่าพี่น้องกันต่อสู้รบรากันเองอย่างไร พวกเขาจะต่อสู้รบราและทำลายกันและกัน
ที่นี่เรากำลังประกาศสิทธิ์ในมรดกของเราจากพ่อ
พี่น้องไม่ควรเป็นเหมือนกับน้ำเค็มต่อกันและกัน
แม้แต่ที่นี่บางคนก็กลายเป็นเหมือนน้ำเกลือกับพ่อ
แม้แต่ลูกที่ดีมากก็กลายเป็นเหมือนกับน้ำเค็ม มายานั้นมีพลังมาก
พ่อจดจำลูกที่ดีมากอย่างแน่นอน พ่อมีความรักอย่างมากมายต่อลูกๆ
พ่อไม่มีใครนอกจากลูกของท่านที่ต้องจำ ลูกมีผู้คนมากมายที่ต้องจำ
สติปัญญาของลูกไปที่นี่และที่นั่น สติปัญญาของลูกไปยังธุรกิจของลูกเช่นกัน ฯลฯ
พ่อไม่มีธุรกิจใดๆ ฯลฯ ลูกทั้งหมดมีธุรกิจมากมาย พ่อมีเพียงแค่ธุรกิจเดียว
พ่อมาเพื่อทำให้ลูกๆ กลายเป็นทายาทของสวรรค์
ทรัพย์สมบัติเดียวเท่านั้นที่พ่อที่ไม่มีขีดจำกัดมีคือลูกๆ
ท่านคือพระเจ้าผู้เป็นพ่อ ดวงวิญญาณทั้งหมดคือ ทรัพย์สมบัติของท่าน
มายาทำให้ลูกสกปรก ขณะนี้พ่อทำให้ลูกสวยงาม พ่อพูดว่า: พ่อมีลูกเท่านั้น
พ่อมีความผูกพันกับลูก เมื่อลูกไม่เขียนจดหมายพ่อก็เป็นห่วง
แม้แต่ลูกที่ดีบางคนก็ไม่ส่งจดหมาย มายาได้จบสิ้นลูกที่ดีอย่างสมบูรณ์
จะต้องมีสำนึกที่เป็นร่างอย่างแน่นอน
พ่อบอกลูกให้เขียนถึงพ่อเสมอเกี่ยวกับสวัสดิภาพของลูก บาบาถามว่า: ลูกๆ
มายาไม่ได้รบกวนลูกๆใช่ไหม? ลูกอยู่อย่างกล้าหาญและเอาชนะมายาใช่ไหม?
ลูกอยู่ในสนามรบใช่ไหม? ลูกควรควบคุมอวัยวะต่างๆ
ของร่างกายในลักษณะที่จะไม่มีความซุกซนที่จะก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
ในยุคทองอวัยวะประสาทสัมผัสทางร่างของลูกอยู่ภายใต้การควบคุม
อวัยวะทางร่างกายของลูกจะไม่มีความซุกซนที่นั่น ไม่มีเรื่องของความซุกซนรูปแบบใดๆ
ของปากมือหรือหูของลูก ไม่มีอะไรสกปรกที่นั่น
ที่นี่ลูกได้รับชัยชนะเหนืออวัยวะทางร่างกายของลูกด้วยพลังโยคะ พ่อพูดว่า:
ไม่มีสิ่งใดสกปรกที่นั่น ลูกต้องควบคุมอวัยวะทางร่างกายของลูก
ทำความเพียรพยายามอย่างดีมาก เวลาเหลืออยู่น้อยมาก
ได้มีการจดจำกันว่าเวลามากมายได้ผ่านไปและเหลือเวลาอีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ขณะนี้แม้กระทั่งเวลาก็ยิ่งเหลือน้อยลงไป
เมื่อบ้านใหม่ถูกสร้างขึ้นมันก็คงอยู่ในสติปัญญาของใครคนหนึ่งว่าเหลือเวลาน้อยมากและในไม่ช้าบ้านนั้นก็จะพร้อม,
ที่จะมีเพียงงานเล็กๆน้อยๆ เท่านั้นที่จะต้องทำ
ประเด็นนั้นมีขีดจำกัดในขณะที่ประเด็นนี้ไม่มีขีดจำกัด
ได้มีการอธิบายแก่ลูกๆว่าพลังของพวกเขาคือพลังทางวิทยาศาสตร์
ในขณะที่ของลูกคือพลังแห่งความเงียบสงบ
พลังของพวกเขาคือพลังของสติปัญญาและพลังของลูกคือพลังของสติปัญญาเช่นกัน
สิ่งประดิษฐ์ถูกสร้างขึ้นมากมายโดยผ่านทางวิทยาศาสตร์
พวกเขาพูดว่าเวลานี้พวกเขาได้ประดิษฐ์คิดค้นระเบิดเช่นนั้นที่ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหนก็ตามพวกเขาสามารถทิ้งระเบิดเหล่านั้นและกวาดล้างทั้งเมือง
ในกรณีเช่นนั้นจะไม่มีกองทัพและเครื่องบินฯลฯ ที่จะใช้งานใดๆ
ดังนั้นสติปัญญาเหล่านั้นเป็นของวิทยาศาสตร์
สติปัญญาของลูกเป็นสติปัญญาของความเงียบสงบ พวกเขาคือ เครื่องมือของการทำลายล้าง
ลูกได้กลายเป็นเครื่องมือของการประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่ไม่สูญสลาย
แม้กระทั่งการเข้าใจสิ่งนี้ลูกก็ต้องมีสติปัญญา ลูกๆ
สามารถที่จะเข้าใจได้ว่าหนทางที่พ่อแสดงให้เห็นนั้นง่ายดายแค่ไหน
ไม่ว่าลูกจะเป็นคนหัวแข็งหรือหลังค่อมเพียงใด เพียงแค่จำสองคำ: พ่อและมรดก
และแล้วทุกสิ่งก็ขึ้นอยู่กับว่าลูกจดจำได้มากเพียงใด
แยกออกจากคนอื่นและจดจำพ่อผู้เดียว พ่อพูดว่า:
ในหนทางความเลื่อมใสศรัทธาลูกเรียกหาพ่อเมื่อพ่ออยู่ในบ้านของพ่อในอาณาเขตสูงสุด
บาบาเมื่อท่านมาฉันจะอุทิศทุกสิ่งต่อท่าน
นั่นเป็นเหมือนกับนักบวชพราหมณ์พิเศษที่รับสิ่งเก่าๆ ทั้งหมดของคนที่ตายไปแล้ว
ลูกจะให้อะไรกับพ่อ? ลูกไม่ได้ให้ทุกสิ่งแก่ผู้นี้(บราห์มา)ใช่ไหม?
ผู้นี้ได้ให้ทุกสิ่งที่เขามีด้วยเช่นกัน
ผู้นี้ไม่ได้นั่งอยู่ที่นี่และสร้างพระราชวังเพื่อตนเอง
ทั้งหมดนี้เป็นไปสำหรับชีพบาบา เรากำลังทำทุกสิ่งตามคำแนะนำของท่าน
ท่านคือคารันคาราวันฮา เขายังคงให้คำแนะนำอย่างต่อเนื่อง ลูกๆ พูดว่า:
บาบาท่านคือผู้เดียวเท่านั้นสำหรับฉัน แต่ท่านมีลูกมากมาย แล้วบาบาก็พูดว่า:
พ่อมีเพียงลูกๆ เท่านั้น ในขณะที่ลูกๆ มีผู้อื่นมากมาย
ลูกจดจำญาติมิตรทางร่างกายมากมาย พ่อพูดกับลูกๆ ที่สุดแสนหวานของท่าน:
จดจำพ่อมากเท่าที่จะเป็นไปได้และลืมคนอื่นๆ ต่อไปเรื่อยๆ
ลูกได้รับเนยของอำนาจในการปกครองสวรรค์
เพียงแค่คิดว่าการละเล่นนี้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างไร
ด้วยการจดจำพ่อและควงกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเองลูกก็กลายเป็นผู้ปกครองโลก
ขณะนี้ลูกๆ มีประสบการณ์ของสิ่งนี้ในทางปฏิบัติ
มนุษย์เชื่อว่าความเลื่อมใสศรัทธาดำเนินต่อเนื่องมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์และกิเลสก็ดำเนินต่อเนื่องมาตั้งแต่ดึกดำบรรพ์เช่นกัน
ลักษมีและนารายณ์ซึ่งเป็นราเด้และกฤษณะก็มีลูกด้วยเช่นกันใช่ไหม? ใช่
ทำไมพวกเขาถึงจะไม่มีลูกล่ะ? พวกเขาถูกเรียกว่าปราศจากกิเลสอย่างสมบูรณ์
ที่นี่ทุกคนมีกิเลสอย่างสมบูรณ์ พวกเขาเฝ้าแต่ดูถูกดูหมิ่นซึ่งกันและกัน ขณะนี้ลูกๆ
กำลังได้รับศรีมัทจากพ่อผู้เป็นศรีศรี(สูงส่งสองเท่า) ท่านกำลังทำให้ลูกสูงส่ง
ลูกไม่สามารถกลายเป็นเช่นนี้ได้หากลูกไม่เชื่อฟังพ่อ
สิ่งนี้ขึ้นอยู่กับลูกว่าลูกนั้นจะเชื่อฟังหรือไม่ ลูกๆ
ที่เชื่อฟังก็จะเชื่อฟังท่านในทันที เมื่อลูกไม่ช่วยเหลืออย่างเต็มที่
ลูกก็เป็นเหตุของความสูญเสียให้กับตนเอง พ่อพูดว่า: พ่อมาทุกๆ วงจร
พ่อดลใจให้ลูกทำความเพียรพยายามอย่างมาก พ่อนำความสุขมาให้แก่ลูกอย่างมากมาย
ในขณะที่ลูกกำลังประกาศสิทธิ์ในมรดกอย่างเต็มที่ของลูกจากพ่อ มายาก็ดลใจให้ลูกทำผิด
อย่างไรก็ตามลูกจะต้องไม่ติดในกับดักนั้น สงครามเดียวของลูกคือกับมายา
พายุลูกใหญ่มากมายจะมา ในสิ่งเหล่านั้นเช่นกันมายาจะโจมตีทายาทมากที่สุด
เธอมีพลังและต่อสู้กับคนที่มีพลัง เมื่อหมอยาสมุนไพรให้ยาแก่ใครบางคน,ความเจ็บป่วยภายในทั้งหมดของเขาก็ประทุขึ้น
ที่นี่เช่นกันเมื่อลูกเป็นของพ่อ ลูกก็จะเริ่มที่จะจดจำทุกคน
พายุจะมาแต่ลูกต้องทำให้เส้นของลูกชัดเจน สำหรับครึ่งแรกของวงจรเราบริสุทธิ์
จากนั้นในครึ่งหลังเราก็กลับมาไม่บริสุทธิ์ เวลานี้เราต้องกลับบ้าน พ่อพูดว่า:
จดจำพ่อและบาปของลูกจะได้รับการปลดเปลื้องด้วยไฟของโยคะนี้!
ยิ่งลูกจดจำพ่อมากแค่ไหน ลูกก็จะยิ่งประกาศสิทธิ์ในสถานภาพที่สูงมากเท่านั้น
ในขณะที่จดจำพ่อลูกก็จะกลับบ้าน ลูกจะต้องสำรวจตรวจสอบตนเองอย่างสมบูรณ์ในสิ่งนี้
ความรู้ถูกซึมซับโดยดวงวิญญาณ เป็นดวงวิญญาณที่ศึกษาเล่าเรียน
เป็นพ่อดวงวิญญาณสูงสุดที่มาและให้ความรู้ของดวงวิญญาณ
ลูกได้รับความรู้ที่สำคัญเช่นนั้นเพื่อที่จะกลายเป็นนายของโลก
ลูกเรียกพ่อว่าผู้ชำระให้บริสุทธิ์, มหาสมุทรแห่งความรู้และมหาสมุทรแห่งความสงบ
พ่อให้ทุกสิ่งที่พ่อมีแก่ลูก สิ่งเดียวที่พ่อไม่ได้ให้ลูกคือกุญแจสู่เทพนิมิต
แทนที่จะทำเช่นนั้นพ่อทำให้ลูกกลายเป็นนายของโลก ไม่มีสิ่งใดได้รับจากการได้นิมิต
สิ่งหลักคือการศึกษานี้ ลูกได้รับความสุขเป็นเวลา 21 ชาติเกิดด้วยการศึกษานี้
เมื่อเปรียบเทียบความสุขที่ลูกมีกับความสุขที่มีร่ามี เธออยู่ในยุคเหล็ก;
เธอมีนิมิตแต่แล้วยังไงล่ะ?
ลูกประคำของความเลื่อมใสศรัทธาแยกจากลูกประคำของหนทางของความรู้
อาณาจักรของราวันก็แยกจากอาณาจักรของลูก นั่นเรียกว่ากลางคืน
ในขณะที่สิ่งนี้เรียกว่ากลางวัน อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ควบคุมอวัยวะทางร่างกายของลูกด้วยพลังของโยคะในลักษณะที่จะไม่มีความซุกซนใดๆหลงเหลืออยู่
มีเวลาเหลือน้อยมาก ดังนั้นทำความเพียรพยายามอย่างดีมากและกลายเป็นผู้เอาชนะมายา
2.
อยู่อย่างสำรวจตรวจสอบตนเองและซึมซับความรู้ที่พ่อให้ลูก
เลิกเป็นเช่นน้ำเค็มซึ่งกันแลกับกันและกัน
ส่งข่าวเกี่ยวกับสวัสดิภาพของลูกให้แก่พ่ออย่างแน่นอน
พร:
ขอให้ลูกได้รับสิทธิในการได้รับพรจากทุกดวงวิญญาณด้วยการรับใช้ด้วยทัศนคติที่มีเมตตากรุณา
การรับใช้ด้วยทัศนคติที่มีเมตตากรุณาเป็นวิธีที่จะได้รับพรจากทุกดวงวิญญาณ
เมื่อลูกมีเป้าหมายที่จะเป็นผู้ให้คุณประโยชน์ต่อโลก ลูกจะไม่สามารถทำงานใด ๆ
ที่ไม่ให้คุณประโยชน์ต่อกันได้ งานของลูกเป็นเช่นไร ดาร์น่า (การสร้างสมคุณธรรมและความรู้)
ของลูกก็เป็นเช่นนั้น
และแล้วถ้าลูกจดจำงานของลูกได้ลูกจะมีความเมตตาและเป็นผู้ให้ทานที่ยิ่งใหญ่อยู่เสมอ
ลูกจะเดินต่อไปพร้อมกับทัศนคติที่มีเมตตากรุณาที่จะให้ประโยชน์ในทุกย่างก้าว
ลูกจะไม่มีจิตสำนึกของ “ฉัน” และจะจำไว้ว่าลูกเป็นเครื่องมือ
เพื่อตอบแทนการรับใช้ของพวกเขา
ผู้รับใช้เช่นนี้จะได้รับสิทธิในการได้รับพรจากทุกดวงวิญญาณ
คติพจน์:
การดึงรั้งไปยังเครื่องมืออำนวยความสะดวกทางกายภาพทำลายความเพียรพยายามทางจิตของลูก
สัญญาณที่ละเอียดอ่อน:
ฝึกฝนการอยู่ในสภาพสำนึกเป็นดวงวิญญาณ อยู่อย่างสำรวจตน
ดวงวิญญาณที่อยู่อย่างสำรวจตนจะสัมมีประสบการณ์ ถึงภาษา 3 ประเภท 1) ภาษาของดวงตา
2) ภาษาของความรู้สึก 3) ภาษาของความคิด
ภาษาทั้งสามนี้เป็นภาษาของชีวิตโยคีทางจิตวิญญาณ
มากเท่าที่ลูกสำรวจตนในรูปของความเงียบอันแสนหวานต่อเนื่องมากเท่าไร
ลูกจะสามารถให้ประสบการณ์กับดวงวิญญาณผ่านภาษาทั้งสามนี้ได้มากตามนั้น
ขณะนี้พัฒนาการฝึกฝนของภาษาทางจิตวิญญาณเหล่านี้ของลูก