21.06.25 Morning
Thai Murli Om Shanti BapDada Madhuban
สาระ:
ลูกๆ ที่แสนหวาน ลูกรู้ว่าลูกได้จบสิ้นวงจรของ 84 ชาติเกิดแล้วอย่างสมบูรณ์
และเวลานี้ลูกกำลังจะกลับบ้านไปสู่ดินแดนแห่งความสงบ
เหลือเวลาน้อยมากก่อนที่ลูกจะกลับบ้าน
คำถาม:
อะไรคือสิ่งชี้บอกของลูกที่ตระหนักรู้ว่าพวกเขากำลังกลับบ้าน?
คำตอบ:
ในขณะที่มองดูโลกเก่านี้ พวกเขาไม่เห็นมัน
พวกเขามีการวางเฉยที่ไม่มีขีดจำกัดและอยู่อย่างเบาสบายในขณะที่ดำเนินธุรกิจของเขา
พวกเขาไม่ได้สูญเสียเวลาในการซุบซิบนินทา พวกเขาคิดว่าตนเองนั้นเป็นแขกของโลกนี้
โอมชานติ
เพียงลูกบราห์มินของยุคบรรจบพบกันเท่านั้นที่รู้ว่าลูกคือแขกในโลกเก่านี้สำหรับเวลาอันสั้น
บ้านที่แท้จริงของลูกคือดินแดนแห่งความสงบ
มนุษย์ที่คิดว่าพวกเขาจะได้รับความสงบของจิตใจที่นั่นจดจำสถานที่นั้นอย่างมาก
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่รู้ว่าจิตใจคืออะไร ความสงบคืออะไร
หรือพวกเขาจะสามารถได้รับสิ่งนั้นได้ที่ไหน
ลูกรู้ว่าเวลาน้อยมากที่ยังคงเหลืออยู่ก่อนที่ลูกจะกลับบ้าน
มนุษย์ของทั้งโลกนี้จะไปที่นั่นตามลำดับกันไป นั่นคือดินแดนแห่งความสงบ
และนี่คือดินแดนแห่งความทุกข์ เป็นสิ่งที่ง่ายดายที่จะจดจำสิ่งนี้?
ไม่ว่าใครบางคนจะหนุ่มสาวหรือแก่ชรา เขาสามารถจดจำได้มากนี้?
ความรู้ของทั้งโลกรวมอยู่ในสิ่งนี้ รายละเอียดทุกเรื่องจะเข้าสู่สติปัญญาของลูก
เวลานี้ลูกกำลังนั่งในยุคบรรจบพบกัน
มันอยู่ในสติปัญญาของลูกว่าลูกจะไปยังดินแดนแห่งความสงบตามแผนของละคร
โดยการมีสิ่งนี้ในสติปัญญาของลูก
ลูกก็จะมีประสบการณ์ของความสุขและได้รับการเตือนด้วยเช่นกัน ลูกได้จดจำ84
ชาติเกิดของลูก หนทางความเลื่อมใสศรัทธานั้นแยกออกไป
เพราะว่าสิ่งเหล่านี้เป็นของหนทางของความรู้นี้ พ่อถามว่า: ลูกที่แสนหวาน
เวลานี้ลูกจดจำบ้านของลูกหรือไม่? ลูกรับฟังมากมาย ลูกรับฟังสิ่งต่างๆ มากมาย
หนึ่งในสิ่งเหล่านั้นคือเวลานี้เราจะไปยังดินแดนแห่งความสงบแล้วก็ไปสู่ดินแดนแห่งความสุขนั้น
พ่อมาแล้วเพื่อพาเราไปสู่โลกที่บริสุทธิ์
ในดินแดนแห่งความสุขเช่นกันดวงวิญญาณก็อยู่ในความสงบและความสุข
ในดินแดนแห่งความสงบมีเพียงความสงบเท่านั้น ที่นี่มีความปั่นป่วนมากมาย
เมื่อลูกกลับไปบ้านของลูกจากมธุบัน,
สติปัญญาของลูกจะหันไปสู่การซุบซิบนินทาและธุรกิจของลูกฯลฯ
ที่นี่ลูกไม่ได้มีความซับซ้อนแบบเดียวกันเหล่านั้น
ลูกรู้ว่าลูกคือดวงวิญญาณและเป็นผู้อาศัยของดินแดนแห่งความสงบ
เรากลายเป็นนักแสดงที่นี่ ไม่มีใครอื่นรู้ว่าเรากลายเป็นนักแสดงอย่างไร
พ่อมาและสอนเพียงลูกๆ เท่านั้น มีเพียงกำมือเดียวจากหลายพันล้านที่ศึกษาสิ่งนี้
ไม่ใช่ว่าทุกคนจะศึกษา เวลานี้ลูกได้กลายเป็นผู้ที่รู้คิดอย่างมาก
ก่อนหน้านี้ลูกไม่มีความเข้าใจ
ดูสิว่าเวลานี้มีการต่อสู้รบราและทะเลาะเบาะแว้งกันมากมายแค่ไหน
ลูกจะเรียกทั้งหมดนี้ว่าอะไร? ได้หลงลืมกันไปแล้วว่าเราทั้งหมดคือพี่น้อง
พี่น้องจะฆ่ากันและกันไหม? ใช่, พวกเขาฆ่ากันเพียงเพื่อทรัพย์สมบัติและความมั่งคั่ง
เวลานี้ลูกรู้ว่าเราทั้งหมดคือพี่น้อง ลูกๆ ของพ่อเดียว
ลูกดวงวิญญาณเข้าใจในทางปฏิบัติว่าพ่อมาและสอนเรา ดวงวิญญาณ
ท่านสอนเราอย่างที่ท่านเคยสอนเมื่อ 5000 ปีที่แล้วเพราะท่านคือมหาสมุทรแห่งความรู้
ไม่มีใครอื่นรู้ถึงการศึกษานี้ มีเพียงลูกเท่านั้นที่รู้ว่าพ่อคือผู้สร้างสวรรค์
ลูกไม่สามารถพูดได้ว่าท่านคือผู้สร้างโลก โลกนั้นคงอยู่ตลอดไป
ลูกสามารถพูดได้ว่าท่านคือผู้สร้างสวรรค์ ไม่มีดินแดนอื่นใดที่นั่น
ที่นี่มีดินแดนมากมาย มีช่วงเวลาที่มีเพียงศาสนาเดียวและแผ่นดินเดียว
ศาสนาที่หลากหลายทั้งหมดมาในภายหลัง
เวลานี้ได้เข้าไปสู่สติปัญญาของลูกว่าศาสนาที่หลากหลายนั้นปรากฏขึ้นมาอย่างไร
ศาสนาแรกคือศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป
มันคือที่นี่ที่ลูกเรียกว่าเป็นศาสนาดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป,
แต่ไม่มีใครเข้าใจความหมายของสิ่งนั้น
ลูกทั้งหมดเป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไปแต่เป็นเพียงที่ลูกได้กลับมาไม่บริสุทธิ์.
จากการเป็นผู้ที่สะโตประธาน ลูกก็เฝ้าแต่กลับมาสะโต ราโจ และตาโม ลูกเข้าใจว่า
ลูกเป็นของศาสนาเทพดั้งเดิมที่คงอยู่ตลอดไป
ลูกบริสุทธิ์มากและแล้วเวลานี้ก็กลับมาไม่บริสุทธิ์
ลูกได้ประกาศสิทธิ์ในมรดกของการกลายเป็นนายของโลกที่บริสุทธิ์ของลูกจากพ่อ
ลูกเข้าใจว่าลูกเป็นของศาสนาของการครองเรือนที่บริสุทธิ์ก่อน
และเวลานี้ตามแผนของละครลูกเป็นของหนทางครอบครัวที่ไม่บริสุทธิ์ในอาณาจักรของราวัน
ลูกร้องเรียกหา: “โอ ผู้ชำระให้บริสุทธิ์ ได้โปรดพาเราไปยังดินแดนแห่งความสุข”
เป็นเรื่องของเมื่อวาน.
เมื่อวานลูกบริสุทธิ์และวันนี้ลูกกลับมาไม่บริสุทธิ์และร้องเรียกหา
ดวงวิญญาณกลับมาไม่บริสุทธิ์ ดวงวิญญาณร้องเรียกหา: “บาบาได้โปรดมาและชำระเราให้บริสุทธิ์อีกครั้ง”
พ่อพูดว่า: กลับมาบริสุทธิ์ในชาติเกิดสุดท้ายนี้
และลูกจะกลับมามีความสุขอย่างมากเป็นเวลา 21 ชาติเกิด
พ่อบอกสิ่งที่ดีมากแก่ลูกและปลดปล่อยลูกจากสิ่งที่ไม่ดี ลูกเคยเป็นเทพ
เวลานี้ลูกต้องกลับมาเป็นเทพเหล่านั้นอีกครั้งหนึ่ง กลับมาบริสุทธิ์!
เป็นสิ่งที่ง่ายดายมาก รายได้นั้นมากมาย อยู่ในสติปัญญาของลูกว่าชีพบาบามาแล้ว
ท่านมาทุก 5000 ปี โลกเก่านั้นต้องกลับมาใหม่อย่างแน่นอน
ไม่มีใครสามารถบอกสิ่งนี้แก่ลูกได้ ในคัมภีร์พวกเขายืดระยะเวลาของยุคเหล็กออกไป
ชะตากรรมนี้ถูกกำหนดไว้แล้วในละคร เวลานี้ลูกๆ
กำลังทำความเพียรพยายามที่จะได้รับการปลดปล่อยจากบาป
ดังนั้นให้ความใส่ใจว่าจะไม่มีการทำบาปอีกต่อไป
เมื่อลูกได้กลับมามีสำนึกที่เป็นร่างที่กิเลสอื่นๆก็เกิดขึ้นมาและทำให้ลูกทำบาป
เหตุนี้เองวิญญาณปีศาจร้ายต้องถูกขับไล่ออกไป
อย่าได้มีความผูกพันยึดมั่นต่อสิ่งใดของโลกนี้ ให้มีการวางเฉยในโลกเก่านี้
แม้ว่าลูกจะเห็นว่าลูกยังคงมีชีวิตอยู่ในบ้านเก่านี้
สติปัญญาของลูกก็ควรไปสู่โลกใหม่ เมื่อลูกไปที่บ้านใหม่ของลูก
ลูกก็จะเห็นแต่บ้านใหม่เท่านั้น จนกระทั่งบ้านเก่านี้ถูกทำลาย
ลูกก็จะเฝ้าแต่มองดูบ้านนั้นต่อไปด้วยดวงตาของลูกขณะที่กำลังจดจำบ้านใหม่
อย่าได้ทำการกระทำใดเช่นนั้นที่จะต้องมีการเสียใจในภายหลัง “วันนี้ฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้คนนั้นคนนี้มีความทุกข์
ฉันได้ทำบาปนี้” ลูกสามารถถามบาบา “บาบาสิ่งนี้เป็นบาปหรือไม่?”
เหตุใดลูกจึงทำให้ตนเองสำลัก? หากลูกไม่ถาม ลูกก็จะสำลักต่อไป หากลูกถามบาบา,
บาบาก็จะทำให้ลูกรู้สึกเบาสบายในทันที ลูกหนักหน่วงมาก ภาระของบาปนั้นหนักหน่วงมาก
และแล้วลูกจะกลับมาเบาสบายจากภาระของบาปใดก็ตามเป็นเวลา 21 ชาติเกิด
มีภาระของบาปของหลายต่อหลายชาติเกิดบนศีรษะของลูก
ยิ่งลูกอยู่ในการจดจำระลึกถึงมากเท่าไหร่ ลูกก็จะกลับมาเบาสบายมากเท่านั้น
อัลลอยด์จะถูกขจัดออกไปและความสุขของลูกก็จะเพิ่มขึ้น
ในยุคทองลูกเคยมีความสุขอย่างมาก และแล้วความสุขนั้นก็ค่อยๆลดลงไปทีละน้อยและหายไป
การเดินทางจากยุคทองสู่ยุคเหล็กนั้นใช้เวลา 5000 ปี
เวลานี้ลูกรู้เกี่ยวกับการเดินทางจากสวรรค์สู่นรก และลูกมาจากสวรรค์สู่นรกอย่างไร
เวลานี้ลูกกำลังจะไปสวรรค์จากนรก “การหลุดพ้นในชีวิตใน 1 วินาที”
ได้รับการจดจำกันมา ลูกได้ตระหนักรู้จักพ่อแล้ว
พ่อได้มาและแล้วท่านจะพาเราไปสวรรค์อย่างแน่นอน ทันทีที่เด็กเกิดมา
เขาก็กลายเป็นนายของทรัพย์สมบัติ เวลานี้ลูกเป็นของพ่อแล้ว
ความซาบซึ้งของลูกควรจะสูงขึ้น เหตุใดความซาบซึ้งนั้นจึงลดลงไป? ลูกนั้นยิ่งใหญ่มาก
เวลานี้ลูกเป็นของพ่อที่ไม่มีขีดจำกัด
และแล้วลูกจึงมีสิทธิ์ต่ออาณาจักรที่ไม่มีขีดจำกัด เหตุนี้เองจึงได้รับการจดจำ “หากลูกต้องการที่จะรู้เกี่ยวกับความสุขเหนือประสาทสัมผัส
ให้ถามโก๊ปและโก๊ปีก้า ผู้เป็นของโก๊ปี้วัลลาภ (พ่อของโก๊ปี้)
วัลลาภคือพ่อดังนั้นจงถามท่าน
ปรอทของความสุขของลูกนั้นสูงขึ้นตามลำดับกันไปตามความเพียรพยายามที่ลูกทำ
บางคนก็จะทำให้ผู้อื่นทัดเทียมกับตัวเขาเองได้อย่างเร็วมาก งานของลูกๆ
คือการทำให้ผู้อื่นลืมทุกสิ่งอื่นและเตือนเขาถึงอาณาจักรของพวกเขา “ลูกเคยเป็นนายแห่งสวรรค์
เวลานี้คือยุคเหล็กโลกเก่านี้และต่อจากนั้นก็จะมีโลกใหม่”
เป็นเวลานี้ที่อยู่ในสติปัญญาของลูกๆ ว่าพ่อมาในบารัตทุก 5000 ปี
วันเกิดของท่านนั้นได้มีการเฉลิมฉลอง ลูกรู้ว่า
พ่อมาและกลับไปหลังจากที่ให้อาณาจักรแก่เรา และแล้วก็ไม่จำเป็นที่จะต้องจดจำท่าน
จากนั้นเมื่อหนทางความเลื่อมใสศรัทธาเริ่มต้นขึ้น ลูกก็เริ่มที่จะจดจำท่าน
เพราะดวงวิญญาณใช้ทรัพย์สมบัติที่พวกเขาได้รับจากท่าน พวกเขาจึงจดจำพ่อและกล่าวว่า:
“บาบาได้โปรดมาอีกครั้ง และพาเราไปสู่ดินแดนแห่งความสงบและดินแดนแห่งความสุข”
เวลานี้ลูกเข้าใจว่าท่านคือพ่อ ครูและกูรูของลูก ลูกมีตอนเริ่มต้น ตอนกลาง
และตอนจบของวงจรโลก และความรู้ของ 84 ชาติเกิดในสติปัญญาของลูก ลูกได้ใช้ 84
ชาติเกิดมานับครั้งไม่ถ้วนและจะใช้ชาติเกิดต่อไป ไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับสิ่งนี้
วงจรนี้อยู่ในสติปัญญาของลูกเท่านั้น
ลูกควรจะจดจำกงจักรแห่งการตระหนักรู้ในตนเองครั้งแล้วครั้งเล่า นี่คือ “มานมานะบาฟ”
ยิ่งลูกจดจำพ่อมากเท่าไหร่ บาปของลูกจะถูกเผาไปมากเท่านั้น
เมื่อลูกเข้ามาใกล้กับสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมของลูก
ลูกจะไม่ทำการกระทำที่เป็นบาปใดๆ เวลานี้ยังคงมีการกระทำบาปบางอย่างอยู่
ยังไม่มีลูกคนใดได้ไปถึงสภาพที่อยู่เหนือบ่วงกรรมที่สมบูรณ์ของลูก
บาบานี้ก็เป็นนักเรียนพร้อมกันกับลูกด้วย เป็นชีพบาบาที่กำลังสอนลูก
แม้ว่าท่านจะเข้ามาในผู้นี้ ผู้นี้ก็เป็นนักเรียนด้วยเช่นกัน เหล่านี้คือสิ่งใหม่
เวลานี้เพียงแค่จดจำพ่อและวงจรโลก นั่นคือหนทางความเลื่อมใสศรัทธา
และนี่คือหนทางแห่งความรู้นี้ มีความแตกต่างของกลางวันและกลางคืน
ที่นั่นผู้คนก็เล่นเครื่องดนตรีและสั่นกระดิ่งฯลฯ ที่นี่
ลูกเพียงแค่คงอยู่ในการจดจำระลึกถึง ดวงวิญญาณเป็นอมตะ มีบัลลังก์อมตะด้วยเช่นกัน
ไม่ใช่ว่าพ่อเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่เป็นภาพลักษณ์อมตะ
ลูกเองก็เป็นภาพลักษณ์อมตะด้วย
หน้าผากคือบัลลังก์ของดวงวิญญาณซึ่งเป็นภาพลักษณ์อมตะ
เขานั่งอยู่ในหน้าผากอย่างแน่นอน ดวงวิญญาณจะไม่นั่งในท้อง
เวลานี้ลูกรู้ว่าบัลลังก์ของแต่ละดวงวิญญาณซึ่งเป็นภาพลักษณ์อมตะนั้นอยู่ที่ไหน?
บัลลังก์ของเรานั้นอยู่ตรงกลางหน้าผาก ในอมฤตสาพวกเขามีภาพลักษณ์อมตะ
และถึงแม้ว่าพวกเขาจะร้องเพลงสรรเสริญภาพลักษณ์ที่เป็นอมตะ
พวกเขาก็ไม่เข้าใจความหมายของสิ่งนั้น ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับบัลลังก์อมตะของพวกเขา
เวลาลูกนี้รู้ว่านี่คือบัลลังก์ที่ท่านนั่งและพูดกับลูก
ดวงวิญญาณนั้นไม่สูญสลายในขณะที่ร่างกายนั้นสูญสลาย
นี่คือบัลลังก์ที่เป็นอมตะของดวงวิญญาณ บัลลังก์อมตะนี้คงอยู่เป็นนิรันดร์เสมอ
ลูกเข้าใจสิ่งนี้
ผู้คนเหล่านั้นได้สร้างบัลลังก์ที่เป็นวัตถุและให้ชื่อนั้นแก่บัลลังก์นั้น
ในความเป็นจริงดวงวิญญาณอมตะนั่งอยู่ที่นี่ ลูกๆ มีความหมายของ “เอก โอมการ์” (ผู้เดียวที่ไม่มีตัวตน)
ในสติปัญญาของลูก ลูกเข้าใจความหมายของสิ่งนั้น
ผู้คนไปที่วัดและร้องเพลงสรรเสริญรามและนารายณ์ (อะชาตัม, เกรซาวัม ศรีราม, นารายณ์.....คำสรรเสริญพระเจ้า
ชื่อต่างๆ) ซึ่งไม่มีความหมายใดเลย พวกเขาเฝ้าแต่ร้องสรรเสริญในลักษณะนี้
เวลานี้มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างรามและนารายณ์
พ่อพูดว่าทั้งหมดนั้นเป็นของหนทางความเลื่อมใสศรัทธา ความรู้นี้ง่ายดายมาก
ก่อนที่ลูกจะถามเกี่ยวกับสิ่งอื่นใด จงจดจำพ่อและมรดกของลูก
ไม่มีใครสามารถทำความเพียรพยายามนี้ เพราะพวกเขาลืม มีการละเล่นด้วยเช่นกัน :
มายาหันลูกไปทางหนึ่งและพระเจ้าหันลูกไปอีกทางหนึ่ง เมื่อลูกจดจำพ่อ
มายาก็นำพายุอื่นๆมากมายมา คำสั่งของมายาคือ กลับมามีพลังและต่อสู้กับผู้ที่มีพลัง
ลูกทั้งหมดอยู่ในสนามรบ ลูกรู้ว่ามีนักรบประเภทใด บางคนก็อ่อนแออย่างมาก
บางคนก็อ่อนแอเล็กน้อย และบางคนก็มีพลังมาก ทุกคนกำลังรบรากับมายาในวิธีที่แฝงตัว,ใต้ดิน
ผู้คนเหล่านั้นทดสอบระเบิดใต้ดิน ลูกๆก็รู้สิ่งนี้เป็นอย่างดีเช่นกัน
พวกเขากำลังทำทุกสิ่งเพื่อนำความตายมาสู่ตัวเขาเอง
ลูกกำลังนั่งในความเงียบสงบอย่างสมบูรณ์ในขณะที่พวกเขามีพลังของวิทยาศาสตร์
มีภัยพิบัติทางธรรมชาติมากมาย
ไม่มีใครสามารถทำสิ่งใดเกี่ยวกับภัยพิบัติเหล่านั้นได้
เวลานี้พวกเขาแม้กระทั่งพยายามที่จะสร้างฝนเทียม
หากพวกเขาสามารถที่จะสร้างฝนเทียมได้ พวกเขาจะสามารถปลูกพืชพันธุ์มากมาย ลูกๆ
รู้ว่า ไม่ว่าฝนจะตกมากมายแค่ไหนก็จะมีภัยพิบัติทางธรรมชาติอย่างแน่นอน
จะมีฝนตกหนักมาก แล้วลูกจะสามารถทำอะไรได้? เหล่านั้นเรียกว่าภัยพิบัติทางธรรมชาติ
สิ่งเหล่านั้นไม่ได้คงอยู่ในยุคทอง
สิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นที่นี่และจะช่วยในการทำลายล้าง
มันอยู่ในสติปัญญาของลูกว่าเมื่อลูกอยู่ในยุคทอง
ลูกจะมีประสาทพระราชวังทองคำอยู่ริมฝั่งแม่น้ำยมนา จะมีผู้อยู่อาศัยน้อยมากที่นั่น
จะเฝ้าแต่เป็นเช่นนั้นทุกๆวงจร ตอนแรกจะมีเพียงเล็กน้อย
และต่อจากนั้นต้นไม้ก็จะเติบโต ที่นั่นจะไม่มีสิ่งใดที่สร้างความสกปรก
ที่นี่แม้กระทั่งนกก็สร้างความสกปรกทุกหนแห่ง ที่นั่นไม่มีความสกปรกชนิดใด
นั่นเรียกว่าสวรรค์ เวลานี้ลูกเข้าใจว่าลูกกำลังจะกลายเป็นเทพ
และแล้วควรจะมีความสุขอย่างมากภายในตัวลูก เพื่อที่จะปลอดภัยจากมายา,จินนี่
พ่อพูดว่า: ลูกๆ กลับมาข้องแวะในธุรกิจทางจิตนี้ มานมานะบาฟ!
กลายเป็นจินนี่ในสิ่งนี้, เท่านั้นเอง
พวกเขาให้ตัวอย่างของจินนี่ที่ร้องขอให้ได้ทำงานบางอย่าง
ดังนั้นบาบาก็ให้งานบางอย่างแก่ลูกเช่นกัน มิฉะนั้นมายาจะกินลูก
กลายเป็นผู้ช่วยอย่างเต็มที่ของพ่อ พ่อจะไม่ทำสิ่งใดตามลำพัง พ่อไม่ได้ปกครอง
ลูกกำลังทำงานรับใช้และแล้วอาณาจักรนั้นก็เป็นไปสำหรับลูกด้วยเช่นกัน พ่อพูดว่า:
พ่อเข้ามาสู่ดินแดนที่ไม่บริสุทธิ์ที่สุดนี้ มายาเป็นจระเข้
เธอนั้นกลืนมหารตีมากมาย พวกเขาทั้งหมดคือศัตรู ศัตรูของกบคืองู
ลูกรู้ว่าศัตรูของลูกคือมายา อัจชะ
ถึงลูกๆ
ที่สุดแสนหวาน ผู้เป็นที่รักยิ่ง ที่จากหายไปนาน เวลานี้ได้พบพานอีกครั้ง รัก
ระลึกถึง และสวัสดีตอนเช้า จากแม่ พ่อ บัพดาดา พ่อทางจิตพูดนมัสเตกับลูกๆ ทางจิต
สาระสำหรับการสร้างสมเพื่อการเป็นตัวของความรู้ คุณธรรม และการจดจำระลึกถึง:
1.
ทำความเพียรพยายามที่จะปลดปล่อยตนเองจากการทำบาป อย่าได้มีสำนึกที่เป็นร่าง
อย่าได้มีความผูกพันยึดมั่นกับสิ่งใดของโลกนี้
2.
เพื่อที่จะอยู่อย่างปลอดภัยจากมายา,จินนี่
รักษาสติปัญญาของลูกให้ไม่ว่างเว้นในการทำธุรกิจทางจิตนี้
กลายเป็นผู้ช่วยของพ่ออย่างสมบูรณ์
พร:
ขอให้ลูกเป็นดวงวิญญาณผู้ที่มีโชคของความสุขและผู้ที่สัมผัสกับความสุขเสมอ
โดยการใช้สมบัติทั้งหมดของลูกในเวลาที่เหมาะสม
ทันทีที่ลูกเกิดในชาติเกิดบราห์มินของลูก
ลูกได้รับสมบัติที่สูงส่งแห่งความสุขมากมายจากบัพดาดาตลอดทั้งวัน เหตุนี้เอง
แม้กระทั่งวันนี้ ผู้เลื่อมใสศรัทธาสัมผัสความสุขชั่วคราวเพียงแต่ได้ยินชื่อของลูก
เมื่อพวกเขาเห็นภาพที่ไม่มีชีวิตของลูก พวกเขาก็เริ่มร่ายรำในความสุข
ในทำนองเดียวกัน ลูกทุกคนมีโชคแห่งความสุขเพราะลูกได้รับสมบัติมากมาย
เวลานี้เพียงแต่ใช้สิ่งเหล่านั้นในเวลาที่เหมาะสม
เก็บกุญแจเหล่านี้ไว้ตรงหน้าลูกเสมอ นั่นคือ
เก็บสิ่งเหล่านี้ไว้ในการตระหนักรู้ของลูกเสมอ
และนำการตระหนักรู้นั้นไปสู่รูปในทางปฏิบัติและลูกจะสัมผัสกับความสุขต่อเนื่องอย่างสม่ำเสมอ
คติพจน์:
ผู้ที่จุดประทีปแห่งความหวังอันสูงส่งของพ่อคือประทีป (deepaks) แห่งสกุล
สัญญาณที่ละเอียดอ่อน:
ฝึกฝนการอยู่ในสภาพสำนึกเป็นดวงวิญญาณ อยู่อย่างสำรวจตน
คงอยู่ในสภาพของจิตสำนึกเป็นดวงวิญญาณและละทิ้งการเอาใจใส่กับสิ่งภายนอก
(extroversion)
และลูกจะปลอดภัยจากการลำบากตรากตรำและกลับมาหลอมรวมอยู่ในมหาสมุทรแห่งประสบการณ์
ไม่ได้มีเพียงหนึ่งหรือสองประสบการณ์ แต่มีมากมาย
อย่าได้มีเพียงหนึ่งหรือสองประสบการณ์และอาบอยู่ในเพียงบ่อของประสบการณ์เท่านั้น
ในฐานะลูกๆของมหาสมุทร จงหลอมรวมอยู่ในมหาสมุทรแห่งประสบการณ์